Τυχερός πρωθυπουργός

1. Οπωσδήποτε ο Τσίπρας θα νιώθει μεγάλη ευτυχία που αυτή τη δύσκολη εποχή δεν είναι πρωθυπουργός. Είναι πολλά τα φίδια που πρέπει να βγουν ή να μείνουν μόνιμα και ακίνδυνα στις τρύπες τους. Δεν είναι μόνο ο γείτονάς μας Ερντογάν ούτε ο συγκάτοικός μας κορωνοϊός. Είναι και τα οικονομικά που δεν προβάλλουν τόσο φωνακλάδικα.

Εγώ προσωπικά είμαι ακόμα πιο ευτυχής που ο Τσίπρας είναι ευτυχισμένος εκτός κυβέρνησης. Δεν μπορώ να φανταστώ τι διαπραγματεύσεις θα έκανε με τον ιό ή αν θα άνοιγε πλήρως τα σύνορα ώστε να συναδελφωθεί με τον ελληνικό λαό και τους μετανάστες πλήρως, απ’ άκρη σ’ άκρη. Ίσως να έβαζε τον Πολάκη να ασχοληθεί δυναμικά μαζί του.

Με το ίδιο σκεπτικό, ο Μητσοτάκης είναι άτυχος αφού του έτυχε να αντιμετωπίσει τόσα φαρμακερά φίδια.

2. Κι όμως, εγώ πιστεύω πως ο Μητσοτάκης είναι ο πιο τυχερός. Θα αναγκαστεί στις ασυνήθιστες και απειλητικές αυτές συνθήκες να δώσει τον καλύτερο και αποτελεσματικότερο εαυτό του – αλλιώς θα καταποντιστεί.

Το μεταναστευτικό και η πανδημία συνιστούν μια ασυνήθιστη συγκυρία πολύ πιο επικίνδυνη από την κρίση χρεοκοπίας 10 ετών.

Πρώτα πρώτα, η πανδημία θα έχει σοβαρή επίδραση στην οικονομία – στον τουρισμό, στις εισαγωγές εξ Ιταλίας, στις μεταφορές, στην κτηματαγορά, σε όλες τις επιχειρήσεις και επομένως, κατ’ επέκταση στις τράπεζες. Οπότε, μάλλον θα υπάρξει νέα κρίση και θα πρέπει από τώρα ο πρωθυπουργός (με τη βοήθεια των συμβούλων του) να πάρει κάποια μέτρα.

Με το μεταναστευτικό αναφαίνεται ένας κίνδυνος εξ’ Ανατολών, ο απρόβλεπτος Ερντογάν που εκπροσωπεί, υποθέτω, την νέα τουρκική νοοτροπία επεκτατισμού και μεγαλοϊδεατισμού: να αναβιώσει η Οθωμανική αυτοκρατορία.

3. Μέχρι τώρα, δηλαδή προτού εμφανιστούν αυτές οι οξύτατες δυσκολίες, μετά από ένα εκρηκτικό ξεκίνημα νομοθετικής δράσης και ορθών μεταρρυθμίσεων, η Νεοδημοκρατική κυβέρνηση άρχισε τις υπαναχωρήσεις καθώς συναντούσε το τέρας του συνδικαλισμού, των λαϊκών απειλών και των συμφερόντων.

Βάρυνε και βάρυνε και βυθίστηκε στην πολυθρόνα της χαύνωσης.

Και θα συνέχιζε διότι ο φόβος του πολιτικού κόστους είναι κυρίαρχος. Τον είδαμε πάλι στην διστακτική, υποχωρητική αντιμετώπιση της Εκκλησίας που για ιδεοληπτικούς λόγους δόγματος αρνείται να ενημερώσει καθαρά τους θρησκόληπτους για τον κίνδυνο συνωστισμού στους ναούς, του φιλήματος των εικόνων και της μετάληψης από το ένα και ίδιο κουταλάκι.

Και αν οι πιστοί θέλουν να υποφέρουν και να πεθάνουν δικαίωμά τους, μα δεν έχουν κανένα δικαίωμα να μεταδίδουν τα πάθη τους σε άλλους.

4. Είμαι βέβαιος πως ο Μητσοτάκης σκόραρε πολύ ψηλά με τη στάση του στο μεταναστευτικό. Θα συνεχίσει και με τα μέτρα που παίρνει ενάντια στην πανδημία, αν εξηγηθούν με σαφήνεια οι κίνδυνοι.

Το ποιόν του ο άνθρωπος το δείχνει στα δύσκολα, όχι στα εύκολα και στη ρουτίνα της καθημερινής χαύνωσης. Οι αιφνίδιες πιέσεις τον αναγκάζουν να τιναχτεί και να κάνει ορθά κοινά πράγματα που αλλιώς δεν θα έκανε.

Η πανδημία θα περάσει, όπως κάθε άλλη κρίση. Ο Τσίπρας μπορεί να τρίβει τα χέρια του με ευχαρίστηση που δεν ήρθε η στραβή στη βάρδια του, μα από την άλλη δεν θα έχει δείξει τίποτα – μόνο αδράνεια.

Ο Μητσοτάκης θα κερδίσει κι άλλες ομάδες αναποφάσιστων ή και εχθρών, παίρνοντας αποφασιστικά μέτρα για την πανδημία.

Τυχεροί όντως όσοι φυλάνε Θερμοπύλες…