Διαφθορά υπάρχει σε όλα τα κράτη διότι, όπως διδάσκουν η Βεδική Παράδοση και η παράδοση του Ησιόδου, καθώς περνάμε βαθύτερα στη Σιδερένια Εποχή η αρετή μειώνεται στο τελευταίο τέταρτο και οι άνθρωποι λατρεύουν το χρήμα κι επιδιώκουν το μέγιστο κέρδος – και δεν διστάζουν να εξαπατήσουν, να κλέψουν, ακόμα και να δολοφονήσουν ενίοτε για να το εξασφαλίσουν. Αλλά εντοπίζεται σοβαρή διαφορά στην ποσότητα και ποιότητα διαφθοράς σε διαφορετικά κράτη.
Η Ρωσική Ομοσπονδία του Πούτιν είχε στη δεκαετία 2000 την ευκαιρία να προσεγγίσει τη δημοκρατική φύση της ΕΕ με το Κράτος Δικαίου και τις δημοκρατικές ελευθερίες έκφρασης, μετακίνησης και συνάθροισης. Μα ο Πούτιν προτίμησε μια φασιστική κλεπτοκρατία με περιορισμένες ελευθερίες και την αυθαίρετη εξουσία του “ηγέτη λυτρωτή” που όλοι ακολουθούν και υπακούουν.
Ο Τραμπ θαύμαζε τον Πούτιν (δεύτερο μετά τον εαυτούλη του) και νόμιζε πως θα μπορούσε, όπως και προσπάθησε, να οδηγήσει το πολιτικο-οικονομικό καθεστώς των ΗΠΑ προς το ρωσικό μοντέλο. Παρότι το ανατάραξε ανησυχητικά δεν μπόρεσε να επιτύχει διότι, παρά την όποια διαφθορά και δυσλειτουργία, οι θεσμοί στις ΗΠΑ έχουν αρχές βαθιά ριζωμένες στον φιλελευθερισμό και το Κράτος Δικαίου. Επειδή η πουτινική προπαγάνδα έφτιαξε μια πλαστή εικόνα του Τραμπ ως επιτυχημένου επιχειρηματία (ενώ και ο Πούτιν και ο ίδιος ο Τραμπ γνώριζαν πως ο Αμερικανός είναι ένα αποτυχημένο καταχρεοκοπημένο ρεμάλι), ο Πούτιν πίστεψε τον Τραμπ και τους συνεργάτες του πως σχεδόν κάθε Αμερικανός πρόεδρος, όπως και ο Μπάιντεν, θα ήταν όμοιος και θα “πουλούσε” τη χώρα του για μερικά εκατομμύρια δολάρια. Μα και ο ίδιος και οι αυλοκόλακές του ανακάλυψαν πολύ γρήγορα πως ο Μπάιντεν και η πλειοψηφία των Αμερικανών είναι διαφορετικού χαρακτήρα. Και άρχισαν να διαμαρτύρονται κατηγορώντας ακόμα πιο έντονα την Αμερική και τη Δύση πως αγνοεί την αλλαγή καθεστώτος στην Αγία Ρωσία όπου τώρα υπάρχει μεγαλύτερη ελευθερία, ιδιωτική περιουσία σε ακίνητα και καπιταλισμός στην οικονομία.
Στην Αμερική δεν υπάρχει το Βρετανικό ή Γερμανικό σύστημα κρατικής πρόνοιας και, κυρίως, νοσοκομειακής περίθαλψης, ούτε ο αντίστοιχος περιορισμός των μονοπωλίων και ολιγοπωλίων. Μα υπάρχει εδώ και 125 έτη περίπου σχετικά αυστηρός έλεγχος στα τρόφιμα, στη στέγη, στο νερό, στα καύσιμα και στις μεταφορές· σε άλλα αγαθά ο έλεγχος είναι πολύ μικρός ή ανύπαρκτος. Στη Ρωσία, αντίθετα, υπάρχουν ανεξέλεγκτα μονοπώλια ή ολιγοπώλια, λιγοστή ρύθμιση στα ίδια βασικά αγαθά (δηλαδή τρόφιμα κλπ.) εφόσον έχουν εγχώρια προέλευση, ενώ άλλα αγαθά υπόκεινται σε αυστηρό έλεγχο. Τα πρώτα τα παράγουν και τα διαχειρίζονται οι γνωστοί Ολιγάρχες – που δίνουν στον Πούτιν το ποσοστό του, πέρα από όποια κανονική φορολόγηση.
Στην Αμερική η διαφθορά φθάνει το 20% στις μεγάλες συναλλαγές με το κράτος ή, όπως λέμε εδώ, το Δημόσιο. Πάρα πολλές προμήθειες για το Δημόσιο ανατίθενται σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Π.χ. ανατίθεται η προμήθεια γευμάτων σε κάποια κρατική διεύθυνση, σε μια τιμή 1000$ (την εβδομάδα ή τον μήνα). Ο οργανωτής συνηθίζει να παίρνει περίπου 10% και οι ελεγκτές άλλα 10%. Έτσι αυτό το 20% εξασφαλίζει ένα 80% καλής ποιότητας. Αν οι ενδιάμεσοι αυτοαμοιβόμενοι ανήκουν σε μια καλή θρησκευτική σέχτα, όπως π.χ. οι Κουάκερ, τότε το ποσοστό ξαφρίσματος πέφτει στο 5%!
Στην Αγία Ρωσία τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Προτού καν το προϊόν αγοραστεί, το κράτος έχει δώσει 30% της τιμής! Αυτό το ποσοστό πάει στους κυβερνητικούς ανώτερους αξιωματούχους – πρόεδρος, υπουργοί, υφυπουργοί. Αν είναι καύσιμα, ας πούμε, για τις Ένοπλες Δυνάμεις, τότε και οι στρατηγοί, ταξίαρχοι, συνταγματάρχες και όμοιοι, παίρνουν επίσης 30%!
Το κράτος πληρώνει, ας πούμε για 1.000 λίτρα, μα μόνο 400 λίτρα φθάνουν στη μονάδα που χρειάζεται τα καύσιμα!
Τώρα, ας πούμε πως η μονάδα παίρνει 1.000 λίτρα. Από αυτά οι επί τόπου αξιωματικοί παίρνουν τη “δεκάτη” τους (οι κρατικοί είναι, υποθέτω, σαν τους εκκλησιαστικούς, εξ ου και το “Αγία” Ρωσία) μα και οι οδηγοί παίρνουν τη δεκάτη και οι προμηθευτές, όλοι 10%. Έτσι από τα 1.000 λίτρα χάνονται περίπου 100 και αφήνουν 900, μετά 90 και αφήνουν 810, μετά 80 κι έτσι φθάνουν στη μονάδα 730 λίτρα. (Γίνεται λοιπόν κατανοητό γιατί υπήρξε, και υπάρχει, τόση έλλειψη καυσίμων στην αργόρρυθμη προέλαση στην Ουκρανία!).
Οι Ρώσοι διοικητές στις μονάδες τεθωρακισμένων, στον 1ο πόλεμο Τσετσενίας πουλούσαν άρματα στους Τσετσένους, τους εχθρούς τους, για $ 5.000. Το κάθε τανκ κοστίζει γύρω στα $ 4 εκμ! Με τις $ 5.000 αγόραζαν ένα γούνινο παλτό για τη γυναίκα τους! Λίγοι αξιωματικοί ενδιαφέρονται πράγματι να κερδίσουν έναν πόλεμο. Έχοντας διορισθεί ή προαχθεί χάρη σε γνωριμίες και όχι σε πραγματική ικανότητα.
Μια άλλη άποψη είναι η “προστασία” blat. Κάθε δημόσιος υπάλληλος, κάθε στρατιωτικός, κάθε απασχολούμενος, κάθε πολίτης, συχνά, πρέπει να έχει την προστασία κάποιου ανώτερου στον δημόσιο ή πολιτικό τομέα και αυτός κάποιου άλλου και πάει λέγοντας – ως τον Πρόεδρο. Έτσι ανέρχονται οι αξιωματικοί και δεν ενδιαφέρονται για τους άντρες τους ούτε τους εμπνέουν. Οι προαγωγές γίνονται όχι με αξιοκρατικά κριτήρια μα, πάλι, μέσω προστασίας. Γι’ αυτό τα στρατεύματα δεν ξέρουν να πολεμήσουν μα βομβαρδίζουν όσο μπορούν. Γι’ αυτό ο Πούτιν έχοντας εξαφανίσει κάθε σοβαρό αντίπαλο και σοβαρή αντιπολίτευση, έχει τέτοια ασφυχτική λαβή στο όλο σύστημα.
Στην πραγματικότητα τίποτα σε αυτούς τους μηχανισμούς διαφθοράς δεν έχει αλλάξει από τη Σοβιετική εποχή!
