Έχουν περάσει έξι έτη από την υπογραφή της σύμβασης για το μεγάλο αναπτυξιακό έργο στο Ελληνικό. Ο επενδυτής δεν έχει κάνει τίποτα, το κράτος δεν έχει πάρει ούτε ένα ευρώ και οι εργαζόμενοι περιμένουν θέσεις εργασίας. Που είναι το μπουρδούκλωμα;
Ο Μητσοτάκης έχει επενδύσει σε προσπάθειες να είναι «κυβέρνηση επενδύσεων» και ανάπτυξης.
Μα οι δάφνες που έχει δρέψει ως τώρα η Νεοδημοκρατική κυβέρνηση προέρχονται από νίκες σε άλλα πεδία: μείωση της φορολογίας για τα κέρδη επιχειρήσεων, για τους ελεύθερους επαγγελματίες και για τον ΕΝΦΙΑ.
Άλλα πεδία είναι η Εκπαίδευση και η κατάργηση του «ασύλου» μαζί με την αταλάντευτη πολιτική καταστολής πολλών μορφών εγκληματικότητας – «αντιεξουσιαστές», διαρρήκτες και ληστές, μπαχαλάκηδες, ναρκέμποροι και άλλες ποικιλίες.
Οπωσδήποτε και ντόπιοι και ξένοι επιχειρηματικοί κύκλοι μας κοιτούν με νέο, φιλικότερο μάτι καθώς υπάρχει μια βελτίωση του δείκτη του οικονομικού κλίματος.
Μα δεν παρατηρείται όμοια βελτίωση στο επενδυτικό κλίμα. Και αυτό είναι το κρίσιμο ζητούμενο. Διότι δίχως επενδύσεις ο ευρύς οικονομικός τομέας δεν θα προχωρήσει σε ζωηρό αναπτυξιακό βηματισμό.
Η απλή αλήθεια είναι ότι το κλίμα, το πρακτικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο θα κινηθούν μικρές και μεγάλες επενδύσεις φέρνοντας πρόσθετα λεφτά στην αγορά και νέες θέσεις εργασίας (κι άλλα λεφτά) παραμένει σχεδόν έτσι όπως ήταν επί Σύριζα.
Τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα, τοπικά, ταξικά, πολιτικά ή ότι άλλο, οι παράλογες αντιδράσεις, η γραφειοκρατία, το χάος της πολυνομίας, εξακολουθούν να μπαίνουν ως εμπόδια.
Σίγουρα οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να γίνονται με σκοπό να απομακρύνουν αυτά τα εμπόδια.
Δεν μπορεί ο Μητσοτάκης με τόσες πανεπιστημιακές περγαμηνές και τόσα κοσμοπολίτικα βιώματα να μην αναγνωρίζει τη βασικότερη αρχή του φιλελευθερισμού, ή έστω μιας σοσιαλδημοκρατίας που θέλει να βελτιωθεί οικονομικά και κοινωνικά, δηλαδή τη μείωση της κρατικής παρουσίας και παρεμβατικότητας.
Για να μπουν οι μπουλντόζες, θα πρέπει να φύγουν τα εμπόδια. Οπωσδήποτε χρειάζονται οι πολιτικάντηδες, οι βουλευτές, οι υπουργοί, οι παρατρεχάμενοι και οι σύμβουλοι, μα όχι τόσο πολλοί και για να μοιράζουν άχυρο…
