1. Υπάρχουν επαναστάσεις κι επαναστάσεις: αιματηρές εξεγέρσεις κι εξεγέρσεις αναίμακτες που επέφεραν νέα ή μια χαμένη ευταξία. Επαναστάσεις που δεν έγιναν και άλλες που ρετουσαρίστηκαν από επιτήδειους.
Όλοι μιλούν με απέραντο θαυμασμό για τη Γαλλική Επανάσταση του 1789 και για την Οκτωβριανή στη Ρωσία του 1917. Εκτός από την ανόητη συνθηματολογία τους, ούτε η μια ούτε η άλλη άφησαν πίσω τους μια καθαρή, σταθερή, νέα ευταξία. Στη Γαλλία ο Ναπολέων έγινε αυτοκράτορας και οι Βουρβόνοι ξαναγύρισαν σκληροί όσο άλλοτε. Στη Ρωσία ο λενινισμός κατέρρευσε μετά το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνόμπιλ, στον σταθμό που είχε αφιερωθεί στον Λένιν!
Πολύ σπάνια μιλούν οι άνθρωποι για την επανάσταση των Αμερικανών μερικά χρόνια πριν τη Γαλλική – μια επανάσταση που γέννησε τις ΗΠΑ.
2. Μα υπάρχουν κι επαναστάσεις που κυοφορούνται στη σιωπή και στην αφάνεια για να εκδηλώσουν μια νέα ευταξία πολιτισμού.
Σήμερα εξετάζω την επανάσταση που κάνουν οι φοιτητές δίχως φανφάρες και ντουντούκες για να αλλάξει το κλίμα μιζέριας, καταπίεσης εγκληματικής δράσης μα και αδράνειας και βρωμιάς στα ΑΕΙ.
Επί δεκαετίες οι αναρχοαριστεροί, πασόκοι, κομμουνιστές, ανανεωτικοί και άλλες αποχρώσεις, χειραγωγούσαν συχνά με ψεύδη (δημοκρατικές αλλαγές, προοδευτική κίνηση κλπ) και με βία και απειλές, το φοιτητικό κίνημα και τις μάζες των φοιτητών: βίαιη διακοπή μαθημάτων, απεργίες (!), καταλήψεις, εντοιχισμός καθηγητών και παρόμοια.
Κυριολεκτικά, αυτοί οι επαγγελματίες επαναστάτες της δεκάρας, της οκνηρίας και ασυναρτησίας, δεν ήθελαν να σπουδάσουν, δηλαδή να εργαστούν ερευνώντας, μελετώντας και περνώντας εξετάσεις. Μα ήθελαν πτυχίο και μεταπτυχιακό για εφόδιο και για να καυχώνται πως έτυχαν ανώτερης μόρφωσης. Έτσι βγήκε το «δημοκρατικό πέντε»!
Και βέβαια εμπόδιζαν όσο μπορούσαν τους άλλους που όντως σπούδαζαν.
3. Η κατάργηση του «ασύλου», αυτής της ελλαδικής αθλιότητας σε όλη την πολιτισμένη Ευρώπη και Δύση, ήταν ένα μεγάλο βήμα. Ένα βήμα που οι ανεύθυνοι και ανίκανοι τσιπριστές δεν θα έκαναν κι έκαναν ό,τι μπορούσαν να το εμποδίσουν.
Μα οι λεχρίτες (τα « παιδιά» στην αναρχοαριστερή αργκό) υποχωρούν σιγά σιγά καθώς και οι γνήσιοι φοιτητές άρχισαν να πατούν πόδι και να αντιστέκονται στους οκνηρούς « αιώνιους» επαγγελματίες.
Οι φοιτητές θέλουν να σπουδάσουν, οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους, για τα οποία μόχθησαν και ξόδεψαν περιουσίες για την ανατροφή και τα φροντιστήρια, να σπουδάσουν και οι έντιμοι καθηγητές θέλουν να κάνουν το επάγγελμά τους – να διδάσκουν τα θέματά τους και να βλέπουν με χαρά τους νεολαίους να μορφώνονται και να αναπτύσσονται!
Θα πάρει χρόνο – αρκετό χρόνο. Ίσως να μην ολοκληρωθεί. Μα κυοφορείται μια επανάσταση στη σιωπή και αφάνεια. Υπάρχει αντίδραση και άρνηση εκ μέρους όχι μόνο των πολιτικάντηδων τσιπριστών, και των οπαδών φοιτητών, των αναρχοαριστερών γενικότερα, μα και ορισμένων καθηγητών.
4. Ο δε κοσμήτορας της φιλοσοφικής του Αριστοτελείου αποκάλεσε τους νέους επαναστάτες «ανιστόρητους»!
Επειδή έστειλαν επιστολή στην οποία εξέφραζαν τις επιθυμίες και τους σκοπούς τους – που είναι να σπουδάσουν!
Δεν θέλουν καταλήψεις και βαρέθηκαν να μην μπορούν να φοιτούν σε καθαρές αίθουσες, με καθαρό αέρα και καθαρό ευρύτερο περιβάλλον.
Θέλουν να αναπληρωθούν οι χαμένες ώρες, να απαγορευθεί το κάπνισμα και οι άλλες αρρωστημένες δραστηριότητες εμπορίας. Βαρέθηκαν τις σαχλές συλλογικότητες και τους χαβαλέδες των αναρχοαριστερών «συνδικαλιστών».
Θέλουν να σπουδάσουν όπως οι φοιτητές σε κάθε πολιτισμένη χώρα.
Γιαυτό ο αξιότιμος κοσμήτορας τους αποκάλεσε «ανιστόρητους».
5. Στα τέλη Δεκεμβρίου, 2019, οι φοιτητές της Φιλοσοφικής στο Πανεπ. Θεσσαλονίκης συγκρότησαν την «Ανεξάρτητη Πρωτοβουλία: Ναι στα ανοιχτά πανεπιστήμια». Η συντονιστική επιτροπή αποτελείται από 6 φοιτητές που ψηφίστηκαν στις εκλογές από 4 διαφορετικά κόμματα. Τα παιδιά δηλώνουν πολιτικοποιημένα, βεβαίως, μα την κομματική τους προτίμηση θα τη δείχνουν στις κάλπες: θέλουν να σπουδάσουν όχι να χάνουν τον χρόνο τους με απεργίες, διαδηλώσεις και καταλήψεις – λερώνοντας ή καταστρέφοντας τα πανεπιστημιακά κτήρια ή εμποδίζοντας άλλους από το να μελετούν.
Μακάρι να έχουν επιτυχή συνέχεια στο 2020!
