Σεξουαλικότητα (3)

1. Στα τέλη Νοεμβρίου αναρτήσαμε το άρθρο «Σεξουαλικότητα» στη σελίδα του Ομίλου Μελετών στο Facebook. Υπήρξαν μερικά χυδαία σχόλια και μερικά εξυπνακίστικα που δείχνουν πως οι σχολιαστές δεν κατάλαβαν τίποτα. Υπήρξαν και μερικά σοβαρά που δείχνουν αρκετή κατανόηση.

Κάποιος επικεντρώθηκε στα ερωτήματα στο τέλος του άρθρου: «Μπορεί να διορθωθεί η κατάσταση;… Χρειάζεται διόρθωση;… Πώς;»

Μια κυρία σχολίασε: «Ευχαριστούμε για την ανάρτηση αυτή. Ο σωματικός έρωτας μεταξύ δυο ανθρώπων (ο όρος «σεξ» που επικράτησε μου φαίνεται σαν υποσύνολο αυτού) είναι ένωση δύο ολόκληρων κόσμων και όχι απλά δύο σωμάτων και έχει εκπέσει και αυτός σε εργαλείο χειραγώγησης και πλουτισμού. Η ερώτηση είναι το πώς μπορεί να επιστρέψει στην αγνή του μορφή και πως μπορούν να αλλάξουν [οι] άνθρωποι όλη αυτήν τη στρέβλωση αιώνων, χιλιετιών».

2. Στο άρθρο ανέφερα πως η γενετήσια/ερωτική/σεξουαλική πράξη κατατάχθηκε από τους αρχαίους Ινδούς φιλοσόφους/ψυχολόγους μαζί με 4 άλλες στην κατηγορία «5 δραστικές λειτουργίες» (paňca-karmendriyāṇi). Κάποιος δεν το θεώρησε ορθό, διότι αυτή και η επιβίωση είναι σημαντικότερες από τις άλλες.

Οι άλλες 4 είναι αφόδευση (αποβολή άχρηστων ουσιών όπως με την ούρηση, κένωση κ.λπ.) χειρισμός (χρήση χεριών), βάδισμα (χρήση ποδιών) και ομιλία. Είναι λειτουργίες με εξω-κατευθυνόμενη ενέργεια.

Μπορεί να λέμε πως το σεξ είναι για τη διαιώνιση του είδους κι έτσι πολύ σημαντικότερη από άλλη λειτουργία. Μα το απλό γεγονός της ύπαρξής μας είναι πως η αφόδευση ξεκινά εν μέρει κατά την κύηση και σίγουρα πρώτη – πρώτη ολοκληρωτικά μετά τη γέννηση. Δίχως αυτήν το νεογέννητο θα πεθάνει. Οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν (και μερικοί το έχουν κάνει) δίχως σεξ, ή πολλή ομιλία, χρήση χεριών και ποδιών μα όχι δίχως αφόδευση.

Οι δάσκαλοι της Βεδικής Παράδοσης στην Ινδία ήταν σοφοί πραγματιστές.

3. Η σεξουαλική λειτουργία εμφανίζεται πολύ αργότερα από τις άλλες 4 – και σίγουρα όχι πριν τα 8 μας, ας πούμε (πιθανόν να υπάρχουν εξαιρέσεις).

Η ευχαρίστηση που δίνουν η ανάπαυση, ορισμένα ποτά και φαγητά, τα παιχνίδια, η εκμάθηση νέων κινήσεων, η εξερεύνηση του περιβάλλοντος κ.λπ., παρουσιάζεται πολύ νωρίτερα από τη σεξουαλική ηδονή.

Τα συναισθήματα αγάπης, απέχθειας, φόβου, θυμού, ζήλειας κ.λπ. επίσης παρουσιάζονται νωρίς.

Ακόμα νωρίτερα από αυτά παρουσιάζεται το «εγώ». Το μικρό παιδί στα 2,5 – 3 του παύει να αναφέρεται στον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο (η Έλλη, ο Μίκης) και λέει πια «εγώ» – σίγουρα πριν παρουσιαστούν τα προαναφερθέντα.

Ως τα 8 ή 5 έστω, που ίσως θα νιώσει το πρώτο σεξουαλικό σκίρτημα, ένα μεγάλο μέρος του ψυχισμού (χαρακτήρα, νοοτροπίας κ.λπ.) του έχει φορμαριστεί κι ένα άλλο, η συμπλήρωση της πολύπτυχης προσωπικότητας του δημιουργείται σταδιακά με τη μίμηση συμπεριφοράς των γονέων και άλλων, με νουθεσίες (κάνε τούτο, μην κάνεις εκείνο) και με ανταλλαγές εμπειριών, που συχνά δεν γίνονται άμεσα αντιληπτές, μεταξύ φίλων στο σχολείο κ.λπ.

4. Σήμερα, με την κοινή πρόσβαση στο Διαδίκτυο, τα παιδιά προσλαμβάνουν πληθώρα εντυπώσεων ακόμα νωρίτερα, αλλά ήδη έχουν απορροφήσει πάρα πολλά στοιχεία από τις αισθηματικές καταστάσεις των γονέων και άλλων.

Η παιδεία πρέπει να αρχίσει πολύ νωρίς και ο στόχος πρέπει να είναι το ορθό φορμάρισμα του συναισθηματικού κέντρου όπου συγκεντρώνονται οι αξίες, τα πιστεύω και οι συνήθειες.

Ένα μέρος της εκπαίδευσης στη Βεδική Παράδοση ήταν τα παιδιά να μάθουν να σέβονται τη γυναίκα: θηλυκά πλάσματα ίδιας ηλικίας θεωρούνται αδελφές, μικρότερης, θυγατέρες, και μεγαλύτερης, μητέρες. Έτσι δεν εγείρεται σεξουαλική επιθυμία.

Οι νέοι αρραβωνιάζονταν νωρίς και παντρεύονταν νωρίς. Έτσι δεν υπήρχαν πολλά χρόνια αναζήτησης ερωτικών περιπετειών και απολαύσεων.

Όσο για τη σεξουαλική πράξη την ίδια – καθώς το ζευγάρι αγκαλιάζονταν ο άντρας έλεγε: «Αυτή η jāyā ‘γενεσιουργός σύζυγος’ είναι μαζί με τον pati ‘προστάτη σύζυγό’ της… Είμαι ο ουρανός εγώ, εσύ είσαι η γη…»

Έτσι συνειδητοποιούσαν, ο άντρας και η γυναίκα μαζί, πως η σεξουαλική πράξη δεν ήταν για εύκολη, γρήγορη ηδονή, ούτε μόνο για διαιώνιση, μα είχε συμπαντική σημασία. Αυτό είναι άλλο μεγάλο θέμα.