Αφορμή για το σημείωμα το Athens Baroque Festival 27 – 29 Σεπτεμβρίου 2019, στο Μουσείο Ιστορίας του Παν. Αθηνών οργανωμένο από την κα Αναστασία Μηλιώρη που είχε την καλλιτεχνική διεύθυνση με συνεργασία από τις Πρεσβείες του Μεγάλου Δουκάτου Λουξεμβούργου και του Ισραήλ. Για τρίτη χρονιά!
Η μόνη βοήθεια από την Ελληνική Κυβέρνηση (το Υπουργείο Πολιτισμού) ήταν η χορήγηση επικοινωνίας από την ΕΡΤ.
Στις 27/09 το Artemandoline Baroque Ensemble (6 μουσικοί) έπαιξε με όργανα της εποχής μια σονάτα του Σκαρλάτι, ένα κονσέρτο του Βιβάλντι και τρία άλλα λιγότερο γνωστών συνθετών (μια σουίτα Ισπανικών χορών), όλα από τον 17ο και 18ο αιώνα. (Παρεμπιπτόντως, τη Δευτέρα πρωί 30/09 το Τρίτο πρόγραμμα της ΕΡΤ μας χάρισε αρκετά λεπτά παρόμοιας μουσικής).
Ανάλογες ήταν και οι εκδηλώσεις τις επόμενες δύο μέρες μόνο που και στις δύο υπήρχε τραγούδι (στις 28/09 πολλά ladino Ισπανοεβραικά παραδοσιακά άσματα και στις 29/09 ύμνοι για την Παναγία).
Την Κυριακή 29/09 το πρόγραμμα ήταν ιδιαίτερα πλούσιο με δύο ομιλίες για τα είδη μουσικής που ακούστηκαν και με περισσότερα κομμάτια από τον 13ο αιώνα ως τον Handel στον 17ο. Ο Άγγελος Ρεπαπής έπαιξε τη βιόλα ντα γκάμπα και ο Νίκος Παναγιωτίδης κιθάρα μπαρόκ. Τους ύμνους τραγούδησαν οι κυρίες Ηλέκτρα Παπασιμάκη και Stephanie Kopfler-Bertels.
Και φέτος τα έβγαλε πέρα η κα Μηλιώρη (και συνεργάτες) χάρη στις χορηγίες ορισμένων επιχειρήσεων όπως η Aegean, Pythagorion Hotel Αθήνας, St George Apartments και άλλες.
Γιατί αναφέρω αυτή την εκδήλωση;
Διότι δείχνει τι κάνει η ιδιωτική πρωτοβουλία στον τομέα της πολιτισμικής δράσης κάπως υψηλού επιπέδου. Ενώ το αρμόδιο υπουργείο Πολιτισμού λάμπει δια της απουσίας και αδιαφορίας του, παρότι αυτή είναι η λειτουργία του – να ανεβάζει το επίπεδο Πολιτισμού.
Επί δεκαετίες αν κάνει κάτι έξτρα είναι να οργανώνει φεστιβάλ σαν Κυριακή στο χωριό με σφαχτάρια, ποτό και χορούς τοπικούς, τραγούδια από διάφορους λαϊκούς και παραστάσεις Καραγκιόζη και λίγο Μπρεχτ.
Η κρατική δραστηριότητα είναι πολυσχιδής και ογκωδέστατη με πλουσιότατη αραχνιασμένη γραφειοκρατία και μπερδεμένη πολυνομία. Επειδή πληρώνεται από αναγκαστικούς φόρους κοστίζει πανάκριβα με σχεδόν ασύδοτη σπατάλη – χωρίς να παράγει ούτε μια καρφίτσα ή ένα καρότο!
Η Κυβέρνηση είναι απαραίτητη. Μα ας μάθαιναν όλοι αυτοί οι πολιτικάντηδες να κάνουν την κρατική δουλειά τους όπως την κάνουν έντιμα και υπεύθυνα οι πολίτες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αφοσιωμένοι κι επιμελείς στα έργα τους – με πολύ κόπο και καλλιτεχνία.
