Συριζική συνήθεια

1. Ο Τσίπρας δεν βιάζεται να κερδίσει τη Μεσαία Τάξη, ως φαίνεται – και ως προσπάθησε στην προεκλογική περίοδο του 2019. Ίσως περιμένει να μπουχτίσουν από τις Νεοδημοκρατικές μπαρούφες του Μητσοτάκη οι μεσοαστοί και να γυρίσουν σε αυτόν μετανοημένοι για την απιστία τους.

Ή όπως μου φαίνεται πιο πιθανό, με τους γνώριμους περιορισμούς στη νόησή του, μπορεί να μην ξέρει τον τρόπο να το κάνει.

Πάντως ως αντιπολίτευση ως τώρα (τέλη Αυγούστου ’19) δεν δείχνει να έχει χωνέψει την ήττα του σε τρεις εκλογές (δημοτικές, ευρωπαϊκές, εθνικές) και συνεχίζει στην ίδια πορεία επιθετικότητας, ανευθυνότητας και ανικανότητας.

Πολλοί αναλυτές πιστεύουν πως δεν έμαθε τίποτα, ούτε ως κυβέρνηση ούτε τώρα ως ηττημένη παράταξη, παρότι είναι ακόμα νωρίς. Πρέπει να πιστεύει πως ο τρόπος με τον οποίο κατέλαβε την εξουσία, τη διατήρησε και τώρα διατήρησε ένα πολύ αξιόλογο ποσοστό (31,5%) της παλαιότερης δύναμής του (35%) είναι ο πιο κατάλληλος. Ή δεν ξέρει και δεν μπορεί να μάθει άλλον.

2. Εξετάσαμε νωρίτερα τα πρώιμα δείγματα της αντιπολίτευσής του. Σήμερα κοιτάζουμε πρόσθετες πρακτικές, που οπωσδήποτε οφείλουν κάτι στη νομοθετική ορμή των Νεοδημοκρατών που αφήνει πολύ πίσω όλες τις τσιπρικές αντίστοιχες νομοθετικές προσπάθειες 4 ετών.

Θα πρέπει να δέχθηκε ισχυρότατο σοκ από τις προετοιμασίες που είχε κάνει η ΝΔ κι επιδόθηκε στο νομοθετικό έργο αμέσως.

Νομίζω πως το βασικό ελάττωμα των αναρχοαριστερών και σίγουρα του κ. Τσίπρα και των συντρόφων του (αφού είναι φυσικός νόμος το όμοιο να ελκύει όμοια) δεν είναι η βλακεία μόνο, μα και η οκνηρία που ενισχύει τη βλακεία καθώς βάζει φραγμούς στην επιθυμία για μάθηση.

Άσχετα με την εύκολη σαχλή συνθηματολογία της και την προφανή προσπάθεια της να μιμηθεί τον Ανδρέα Π., αυτή η Αναρχοαριστερά δεν διατύπωσε ευκρινείς θέσεις άλλες από ad hoc αοριστολογίες και τη βουλιμία για εξουσία.

3. Μέχρι τώρα εκσφενδονίζουν (δηλ. ο πρώην και τα πρωτοπαλίκαρα) κλισέ και χυδαιότητες – όλα χιλιοειπωμένα.

Οπωσδήποτε σταμάτησαν τα πολύ χοντρά: «γερμανοτσολιάδες, υπηρέτες του κεφαλαίου, διεφθαρμένοι και διαπλεκόμενοι, ξεπούλημα εθνικού πλούτου (ίσως επειδή τον ξεπούλησαν οι ίδιοι)» κλπ.

Από την άλλη έχουμε «μνημονιακές πολιτικές, ανασύσταση του κράτους της Δεξιάς, (νέο) φιλελευθερισμός, ιδιωτικοποιήσεις, κατάλυση ανεξάρτητων θεσμών» και παρόμοια.

Το έργο το έχουμε ξαναδεί.

Δεν έχουν διάθεση να καθίσουν και να επεξεργαστούν θέσεις (ή αντιθέσεις στις θέσεις της νέας κυβέρνησης) ή δεν ξέρουν πώς να το κάνουν, αφού δεν το έκαναν ποτέ και κέρδισαν τις εκλογές το 2015 χάρη στην όχι ανόμοια βλακεία των σοσιαλδημοκρατών συνεργατών Σαμαρά και Βενιζέλου.

Κάτι έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι που συχνά τους επικαλούμαστε και συχνά τους επιστρατεύουμε στα λόγια μα ποτέ δεν τους δικαιώνουμε στην πράξη.

Κάτι έλεγαν για την οκνηρία ως μητέρα…