Παρακάτω βλέπουμε έναν ευρέως γνωστό ελληνικό καταρράκτη – στην Κοιλάδα των Πεταλούδων (δεξιά οι πεταλούδες) στη Ρόδο. Απέχει μόλις 12 χλμ. από την πόλη, κοντά στο χωριό Καλαμώνας. Οι πεταλούδες (μερικά πολύ σπάνια είδη) εμφανίζονται από τον Ιούνιο ως και αρχές Σεπτεμβρίου.
Πολλοί καταρράκτες θυμίζουν τους στίχους του Σολωμού από το Ελεύθεροι Πολιορκημένοι (3ο σχεδίασμα, Ο Πειρασμός)
Νερά καθάρια και γλυκά, νερά χαριτωμένα,
χύνονται μες στην άβυσσο τη μοσχοβολισμένη,
και παίρνουνε το μόσχο της, κι αφήνουν τη δροσιά τους,
κι ούλα στον ήλιο δείχνοντας τα πλούτια της πηγής τους,
τρέχουν εδώ, τρέχουν εκεί, και κάνουν σαν αηδόνια.
Δεν ακούμε τα αηδόνια ούτε μυριζόμαστε τον μόσχο στις φωτογραφίες, μα τουλάχιστον βλέπουμε τα νερά που τρέχουν και χύνονται και δείχνουν “τα πλούτια της πηγής τους”. Όπως στη Νέδα Κυπαρισσίας (και αλλού):
Αυτός ο καταρράκτης βρίσκεται πάνω από το ποτάμι της Νέδας και τα νερά σχηματίζουν μια γαλάζια-τυρκουάζ λιμνούλα στο πανέμορφο φυσικό περιβάλλον όπου μπορείς να κάνεις ένα δροσιστικό μπάνιο. Υπάρχει και δεύτερος καταρράκτης.
Η τοποθεσία είναι κοντά στο χωριό Πλατάνια απ’ όπου ξεκινά η πεζοπορία για την κατάβαση στους καταρράκτες. Σύμφωνα με τον μύθο η Νέδα ήταν μια από τις τρεις νύμφες που ανάθρεψαν τον Δία. Είναι το μόνο ποτάμι που έχει θηλυκή ονομασία!
Αυτός είναι ο θεαματικός κάθετος καταρράκτης στο φαράγγι της Τζένας Αλμωπίας, στην αρχή του, ανατολικά του Νομού Πέλλας. Κοντά και τα βουνά Πίνοβο και το Καϊμακτσαλάν και η κωμόπολη Αριδαία με τα λουτρά της:
Ανατολικά, βόρεια της Δράμας, κάτω από την κορυφή της Κεντρικής Ροδόπης είναι ένα από τα σπουδαιότερα δάση της Ευρώπης, το Παρθένο Δάσος του Φρακτού με τα ψηλά δέντρα του και τους ωραίους καταρράκτες του:
Υπάρχουν κι άλλοι σε άλλα μέρη της χώρας μας.
