Όχι, δεν γράφω για φυλές και ρατσισμό. Γράφω για τον ξανθό Τσιτσιπά και τον μαύρο Αντετοκούνμπο. Μα δεν γράφω για τα σπορ στα οποία και οι δυο έχουν διακριθεί διεθνώς. Από την άποψη του ανθρώπινου ψυχισμού και τα δυο είναι άχρηστα αν όχι βλαβερά. Ναι, βέβαια, στην κορυφή τέτοιων αθλημάτων ο ανώτερος δεξιοτέχνης κερδίζει πάρα πολλά χρήματα και μεγάλη διεθνή φήμη.
Και η μια άποψη (χρήμα) και η άλλη μπορούν, αν ο άνθρωπος τις χρησιμοποιήσει ορθά, να βοηθήσουν στην πνευματική ανάπτυξη του ίδιου και άλλων. Μα όπως βλέπουμε στην κοινή, διεθνή σκηνή, οι πρωταθλητές γίνονται φημισμένοι και περιζήτητοι και φουσκώνουν με φιλαυτία και φαυλότητα.
Όλοι μας θαυμάσαμε και χειροκροτήσαμε τον νεαρό Στέφανο Τσιτσιπά στα πρώτα βήματα της ανόδου του. Όμορφος, φωτεινός νέος γεμάτος ενέργεια και ζωντάνια, χειριζόταν τη ρακέτα του τένις με μαεστρία. Έτσι κέρδιζε κι ανέβαινε για να χάσει μόνο από τους μεγαλύτερους σε ηλικία και πολύπειρους πρωταθλητές σαν τους Ναδάλ και Τζόκοβιτς.
Χειροκροτούσαμε και ζητωκραυγάζαμε όμως και για το γεγονός πως ήταν Έλληνας, ένας δικός μας, κι ας είχε αναπτυχθεί κι εκπαιδευτεί έξω, στη μακρινή Αυστραλία. Δήλωνε Έλληνας και μιλούσε τη γλώσσα την Ελληνική. Επιτέλους, λοιπόν να κι ένας Έλληνας στο στερέωμα των τενιστών!
Το ίδιο ίσχυε και για τη Μαρία Σάκκαρη. Κι ας έχυναν εδώ το πολιτικό δηλητήριο τους οι τσιπριστές με την ανίατη μνησικακία τους – πως η κοπέλα ήταν “γκόμενα του γιου του πρωθυπουργού Μητσοτάκη”. Πολιτικός, πλουτοκρατικός, ταξικός φθόνος και οχετός μοχθηρίας.
Μα δεν πέρασε καιρός και διαπίστωνες πως και οι δυο κυνηγούσαν την πρωτιά, την άνοδο στο στερέωμα για να ικανοποιηθεί ο εγωισμός τους. Ναι, και αυτοί συνέχισαν να δηλώνουν Έλληνες και ζητωκραύγαζαν και χαιρετούσαν! Τα ξεμωραμένα πλήθη στις κερκίδες επίσης ζητωκραύγαζαν και χειροκροτούσαν και ξέφρενα κουνούσαν τις γαλανόλευκες – σάμπως κι έκανε την παραμικρή διαφορά στην κατάσταση του Ελληνικού έθνους η όλη παράσταση.
Στις συνεντεύξεις που έτυχε να παρακολουθήσω τα αστεράκια μιλούσαν για τις δυσκολίες κι ευκολίες των αγώνων τους, για την άνοδο και την καριέρα τους σε αυτό το σπορ. Ο νους τους ήταν καρφωμένος στην κορυφή. Ποτέ δεν τους άκουσα να πουν μια συνετή κουβέντα για την πανδημία στη χώρα μας, για την Ελλάδα και τις βλέψεις της Τουρκίας, για τις σχέσεις με την Αμερική και την ΕΕ, για την εισβολή της Ρωσίας και τα πάθη του Ουκρανικού λαού κλπ.
Πόσο διαφορετικός ο άλλος Έλληνας πρωταθλητής που διαπρέπει στις ΗΠΑ, το αστέρι του μπάσκετ που βρίσκεται από καιρό στην κορυφή. Αυτός δεν δείχνει καμιά ξιπασιά και ας είναι κορυφαίος.
Μαύρος σαν άναστρη, αφέγγαρη νύχτα, με Νιγηριανή καταγωγή έγινε αποδεκτός στην Ελλάδα από μικρός, στην οικογένειά του που ήταν μετανάστες. Εδώ έμαθε γράμματα, στα Σεπόλια και σε κάποια στέρηση, και αρχικά δεν του έδιναν καν υπηκοότητα: πήρε το απολυτήριο ως “αλλοδαπός”. Έλληνας γεννιέσαι είναι το πανηλίθιο σύνθημα των πιο πανηλίθιων κατοίκων αυτής της χώρας που δίδαξε δήθεν πολιτισμό στους βαλανιδοφάγους Δυτικούς. Μα οι τρισάθλιες κυβερνήσεις μας έσπευσαν να τον καπηλευθούν (όπως και τον Τσιτσιπά και την Σάκκαρη και άλλους πρωταθλητές) μόλις άρχισε να λάμπει στο σπορ του.
Ο Αντετοκούμπο έκανε μια γενναιόδωρη δωρεά διαθέτοντας το 50% των εσόδων από το e-shop, που έχει οικογενειακώς, για να στηρίξει τους πυρόπληκτους. Προωθούν τα αδέρφια το σύνθημα “We are all bros, όλοι αδέρφια” και το κάνουν πράξη με τη δωρεά τους στους ταλαιπωρημένους της πυρκαγιάς. Ο Γιάννης ξέρει τι θα πει στέρηση και συμπόνια και αφοσίωση. Έτσι – “Έρχομαι Σεπόλια!”
Και φέτος το καλοκαίρι τα ίδια και καλύτερα. Πήρε τον μικρό γιό του στην Ακρόπολη. Του μαθαίνει το ένδοξο παρελθόν της πατρίδας του της Ελλάδας στο περίφημο και περίλαμπρο μνημείο της, τον Παρθενώνα!
Και διαφημίζει δωρεάν με δωρεάν σποτάκια στην τηλεόραση τα κάλλη της τουριστικής Ελλάδας, τις φυσικές ομορφιές και τα πολιτισμικά μνημεία της καλώντας τους Αμερικανούς (και άλλους) να έλθουν και να απολαύσουν και αυτοί τη μαγεία της χώρας μας (που δυστυχώς φέτος τη μολύνει η αισχροκέρδεια).
Τα κάνει αυτά ο μαύρος και χλευασμένος Αντετοκούμπο γιατί τα πιστεύει, τα καταλαβαίνει και δεν άφησε την εγωιστική υπερφίαλη φιλοδοξία και μεθυστική επιτυχία στην κορυφή να τον τυφλώσει σκεπάζοντας την ανθρωπινότητά του και την ευγενέστερη ελληνικότητά του.
Λίγοι πρωταθλητές έχουν τη γενναιοδωρία και μεγαλοψυχία του Αντετοκούμπο ή την ταπεινότητα του κωπηλάτη Ντούσκου και του άλτη Τεντόγλου. Ας ελπίσουμε πως θα αυξηθούν.
