1. Μόλις σκεφτώ τους τσιπριστές και τον Iεροφάντη τους, με τρυπά ένα σκληρό αγκάθι απορίας για την κατάντια της νόησής τους και απόγνωση για την ανθρώπινη κατάντια γενικότερα.
Ποτέ δεν είχα ψευδαπάτες σχετικά με τον Τσίπρα τον ίδιο και τους λούμπεν (=κουρελήδες) προλετάριους και αστούς (και πλούσιους) που υποστηρίζουν τον μωρόδοξο τσιπρισμό: πάσχουν από νοητική καθυστέρηση παρότι εκδηλώνουν πονηριά ασυνήθιστη για ανθρώπους.
Αλλά με τόσους περισπούδαστους καθηγητάδες, γιατρούς, δικηγόρους και οικονομολόγους, θα περίμενα κάποιες σπίθες λογικής πού και πού.
Αδύνατον – όσο κι αν στίψω ή περιστρέψω το μυαλό μου.
Απαξιώνουν υβριστικά την πλειοψηφία που πλέον δείχνει ευθαρσώς την αηδία τους απέναντί τους. Ο Παππάς μάλιστα και η κα Γεροβασίλη τους έχουν αποκαλέσει «αντιδημοκρατικούς» και «περιθωριακούς».
2. Καλά, πόσο μουσμουλόμυαλοι μπορεί να είναι (ως προς το μέγεθος);
Εντάξει! Ναι, μόνο οι αναρχοαριστεροί τύπου σοβαρών Συριζαίων μπορούν να θεωρηθούν δημοκρατικοί, προοδευτικοί, φιλάνθρωποι, με τη λενινιστική έννοια των λέξεων, και βέβαια τόσο φιλόπτωχοι που μόλις μπόρεσαν έκαναν παν δυνατό να πτωχεύσουν τους πάντες.
Αλλά επί δεκαετίες, πριν τα κάνουν θάλασσα οι Βενιζέλοι-Σαμαράδες και σχεδόν το μισό Πασόκ προσχωρήσει στο νέο κόμμα της Αλλαγής, αυτοί οι Συριζαίοι δεν ήταν το κόμμα του περιθωριακού 3%;
Μόνο όταν είδαν τα ποσοστά τους να ανεβαίνουν με τη μαζική προσχώρηση των περιθωριοποιημένων Πασοκάριων, άρχισαν να αλωνίζουν την Επικράτεια υποκινώντας φασαρίες, διαδηλώσεις, απεργίες με τους αγρότες, τους αγανακτισμένους, τους «δεν-πληρώνω» αστούς και, βέβαια, τους φυσικούς συντρόφους κουκουλοφόρους μπαχαλάκηδες που, αφού πιουν τις μπυρίτσες τους, μετατρέπουν τα μπουκάλια σε μολότοφ.
3. Αυτό που αδυνατεί να «πιάσει» ένας λογικοφανής νους είναι, πρώτον, η αβυσσαλέα παράνοια της συριζοφρένειας, και, δεύτερον, η ανικανότητα των υποστηρικτών τους (24%) να δουν όχι μόνο τη γυμνότητα του τσιπρισμού μα και την αηδιαστική ασκήμια της τρέλας τους. Τώρα έπιασαν ένα σοβαρό 31,5% και είναι αξιόπρεπη αντιπολίτευση.
Όσοι εναντιώνονταν στις παρανοϊκές πολιτικές του τσιπρισμού και εξέφραζαν την εναντίωσή τους φωναχτά και δημόσια είναι «αντιδημοκρατικοί» (παρότι το Σύνταγμα το επιτρέπει αυτό) και, όλως ξαφνικά, «περιθωριακοί» ενώ αυτοί παρουσιάζονται δίχως κουκούλες στους τόπους όπου μιλούν οι τσιπριστές.
Είναι δύσκολο να αποδεχτείς τέτοια πτώση στην ανθρώπινη νοημοσύνη. Πρέπει όμως να συνθηκολογήσουμε μαζί της. Είναι δυστυχώς ένα απαράβλεπτο γεγονός πλέον της κοινωνικής μας ζωής.
Παλαιότερα, ούτε ως ισχνή αντιπολίτευση ούτε ως ισχνή κυβέρνηση με το δεκανίκι των Ανελ-λήνων σεβάστηκαν το Σύνταγμα και τους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας.
Για να δούμε τώρα, Ιούλιος 2019, πως θα πράξουν ως αντιπολίτευση…
