1. Οι τσιπριστές κατέλαβαν την διακυβέρνηση χάρη κυρίως στην επιπολαιότητα των κεντρώων που φαντάζονται τους εαυτούς τους φιλελεύθερους δημοκρατικούς πολίτες και μάλιστα ώριμους. Οι ίδιοι αντιπροσώπευαν μόλις το 4% των ψηφοφόρων. Ανέντιμοι, ανεύθυνοι και ανίκανοι. Δεν είχαν όραμα, δεν είχαν σχέδιο, ποτέ.
Μετά από τέσσερα έτη στη διακυβέρνηση εξακολουθούν να μην έχουν όραμα και σχέδιο – έχουν μόνο εξουσιολαγνεία. Γι’ αυτό η όποια πολιτική που εξαγγέλλουν (αντιμνημονιακή, μνημονιακή, επιδοματική, μισθολογική κλπ), κατά καιρούς είναι καθαρά συμφεροντολόγα για τους ίδιους, αποσπασματική για την οικονομία και διχαστική για την κοινωνία.
Το αφήγημα περί ανάκαμψης και ανάπτυξης, εξόδου στις αγορές και κανονικότητας είναι τόσο ουτοπικό όσο και ο μαρξισμός-λενινισμός. Το μόνο βέβαιο είναι πως ναρκοθετούν όλους τους τομείς, όσο μπορούν φυσικά με την εγγενή ανικανότητά τους, ώστε κανένα άλλο κόμμα να μην μπορέσει να κυβερνήσει στο μέλλον, ούτε καν οι ίδιοι.
Αλλά οι ίδιοι εξαγγέλλουν συνεχώς την αθωότητά τους. Μόνο οι άλλοι φταίνε ντόπιοι και ξένοι!
2. H παραγωγικότητα στη χώρα, παρά τις ευπρόσδεκτες μα σχεδόν αμελητέες εξαγωγές (κρασί, λάδι, μέλι κυρίως), παραμένει καθηλωμένη. Παρά τις όποιες προσπάθειες και τις εξαγγελίες των υπουργείων Ανάπτυξης, Εργασίας, Οικονομίας, ο δείκτης του γενικού οικονομικού κλίματος με τάση κατιούσα τόσο στις εξαγωγές όσο και στη βιομηχανία και στις υπηρεσίες – με μόνη εξαίρεση τον τουρισμό, που και αυτός μοιάζει να έχει κορεσθεί τώρα.
Στην πραγματική οικονομία, η παραγωγικότητα έχει μειωθεί το 2018 πάνω από 1% και η ανταγωνιστικότητα, παρά την ανίατη ανεργία περίπου 10 ετών να επιμένει στο 20% και πάνω, έχει μειωθεί άνω του 3%.
Τι σημαίνουν αυτές οι τάσεις; Σημαίνουν κόπωση και ίσως διάγγελμα ύφεσης, ακριβώς σαν τη γενικότερη επίδοση της τσιπρικής κυβέρνησης που απεργάζεται χάος.
3. Στα παραπάνω στοιχεία(που, παρεμπιπτόντως, τεκμηριώνονται από διεθνούς κύρους οργανισμούς όπως ο ΟΟΣΑ) θα πρέπει να προστεθούν δυο δείκτες ακόμα, της ανεργίας και του δυσθεώρητου δημόσιου χρέους.
Η ανεργία έχει παγιωθεί στο 20% και αν λάβουμε υπόψη τη μετανάστευση 600.000 Ελλήνων, που τώρα εργάζονται στις πολιτισμένες χώρες της Ευρώπης κυρίως, είναι πολύ μεγαλύτερη.
Το χρέος έχει φτάσει σε επίπεδο ρεκόρ στα 320 δις και πάνω! Ψηλά παραμένουν και τα επιτόκια δανεισμού από διεθνείς αγορές σε σύγκριση με το φθηνότατο χρήμα που απολαμβάνουν οι άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης – χρήμα από το οποίο είμαστε αποκομμένοι χάρη στις καταστροφικές εμμονές των τσιπριστών να μην υλοποιούν τις συμφωνηθείσες μεταρρυθμίσεις, που στο κάτω κάτω μόνο τη χώρα θα ωφελούσαν μακροπρόθεσμα.
Ποτέ βέβαια δεν ομολόγησαν πως έκαναν λάθη!
4. Υπάρχουν οι σπασμωδικές εξαγγελίες για διαφόρων ειδών επιδόματα, συντάξεις, κατώτατους μισθούς και άλλες ψηφοθηρικές ανοησίες. Τίποτε από αυτά όλα δεν εμπίπτει σε έναν μακρόπνοο σχεδιασμό για την ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας και της κοινωνικής συνοχής. Δίνουν σε ορισμένες τάξεις μα μόνο μετά αφού με τους έμμεσους φόρους τις έχουν καταλεηλατήσει. Και φυσικά εκτός από τους πάμπλουτους, η κοινωνία όλη έχει φτωχοποιηθεί.
Το κόστος του Δημοσίου, με τους πληθωρικούς διορισμούς και τη δημιουργία εντελώς άχρηστων οργανισμών (πρωθυπουργικό δήθεν γραφείο στη Θεσσαλονίκη, π.χ) και την τριτοκοσμική ευνοιοκρατία τους, αυξάνεται αδιάκοπα. Με εξαίρεση δε τον ΟΠΑΠ και τα ΕΛΠΕ, όλες οι άλλες ΔΕΚΟ είναι χρεωκοπημένες.
Το ενεργειακό κόστος επίσης είναι αυξημένο έστω κι αν η ΔΕΗ βρίσκεται στο χείλος απόλυτης χρεωκοπίας χάρη στην αδικαιολόγητα αυξημένη μισθοδοσία, τους διορισμούς και την κακοδιαχείριση.
5. Αλλά ένα τελευταίο (;) σημαντικότατο στοιχείο που η Οικονομία της χώρας πρέπει να αντικρύσει κατάματα και να διορθώσει είναι το κενό στη γενική παραγωγικότητα που ανέρχεται σε 100 δις ευρώ στην περίοδο της σχεδόν δεκαετούς κρίσης. Χρειάζονται επενδύσεις από το εξωτερικό για τη δημιουργία εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας, χρειάζονται μειώσεις φόρων και άλλα κίνητρα για την επιχειρηματικότητα ντόπιων και ξένων. Αυτά είναι γνωστά κι ας τα αγνοεί πεισματικά το υπουργείο Οικονομίας.
Τέλος, οι εκτιμήσεις για την αύξηση του ΑΕΠ τα επόμενα έτη είναι απίθανο να ξεπεράσουν το 2% κι ας έχει φορτώσει πλεονάσματα του 3,5% στην κουρασμένη ράχη των ραγιάδων του ο τσαρλατάνος πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, πλεονάσματα που απομυζούν πολύτιμους πόρους από την πραγματική οικονομία. Και αυτό γνωστότατο!
Το τι έπρεπε να είχε γίνει το ξέρει πολύ καλά ο κ. Τσακαλώτος που επιμένει μουλαρίσια στις αριστερές ιδεοληψίες του και τη δουλικότητά του στο αφεντικό, κ. Τσίπρα.
Όπως οι Ρώσοι και οι Κινέζοι κομμουνιστές, έτσι και οι τσιπριστές δεν παραδέχθηκαν ποτέ πως έχουν κάνει λάθη. Αθώα παχύδερμα!
