Υπάρχουν αναρίθμητες φωτογραφίες του γήινου τοπίου με κάθε είδους ομορφιά από τα τέλη του 19ου αιώνα: ανατολές, ηλιοβασιλέματα σε ωκεανούς, παγετώνες, ερήμους, δάση, πόλεις, ποτάμια, σύννεφα, βουνά χιονισμένα και μη, λίμνες και, φυσικά, άνθρωποι παντού.
Μα υπάρχει μια πολύ σπουδαία φωτογραφία με ακριβή ημερομηνία που σηματοδοτεί μια μεγάλη ιστορική στιγμή, όχι μόνο ασυνήθιστης καταγραφής γήινης ομορφιάς, της Μητέρας Γαίας, αλλά και της απαρχής της νέας ανθρώπινης περιπέτειας στη διαστημική εξερεύνηση.
Είναι πριν από 53 χρόνια, 24 Δεκεμβρίου 1968: η στιγμή είναι ακριβώς 75 ώρες, 48 λεπτά και 41 δεύτερα, αφού πια το Απόλλων 8 απογειώθηκε από το ακρωτήριο Κανάβεραλ για να γίνει η πρώτη επανδρωμένη και, από πολλές απόψεις, επιτυχημένη πτήση γύρω από τη Σελήνη.
Ήταν μια δύσκολη χρονιά για τις Ηνωμένες Πολιτείες, γεμάτη βίαιες ταραχές, συγκρούσεις κι αίματα. Ωστόσο οι αστροναύτες Frank Borman, Jim Lovell και Bill Anders, μπήκαν στη σεληνιακή περιφορά τους εκείνη την παραμονή Χριστουγέννων – μακριά από τις οικογένειές τους.
Στην αρχή της 4ης περιφοράς (από τις 10) το σκάφος τους έβγαινε από την σκοτεινή πλευρά της Σελήνης οπότε πρόβαλε η θέα του γαλάζιου πλανήτη μας σε ένα από τα παράθυρα. Είναι όντως ένας γαλάζιος πλανήτης ως φαίνεται στη φωτογραφία. Ο Anders με υπόδειξη του Lovell, δίχως βαρύτητα μέσα στο σκάφος, πέταξε κυριολεκτικά στο παράθυρο κι αποθανάτισε αυτήν την εικόνα για τις επερχόμενες γενιές.
Δεν είναι τόσο μια καρτ-ποστάλ ομορφιά όσο η σπανιότητα και πρωτιά τέτοιας θέας. Ιδίως για μας τους κυριολεκτικά προσγειωμένους ανθρώπους.
Η επόμενη φωτογραφία δείχνει το ηλιοβασίλεμα έτσι όπως φαίνεται από μακριά, από το διάστημα – κι αυτή μια εικόνα εξαιρετικής ομορφιάς και σημασίας.
