Δεν έχει καθόλου δίκιο ο καθηγητής Ν. Μαραντζίδης να γράφει πως “αν δεν έχεις καλή δημόσια ανώτατη εκπαίδευση, δεν θα έχεις ούτε καλή ιδιωτική”.
Αν έχεις καλή δημόσια εκπαίδευση σε οποιαδήποτε βαθμίδα Παιδείας, είναι διότι έχεις καλή ιδιωτική.
Οι λόγοι είναι τόσο απλοί που καθηγητές αδυνατούν, παραδόξως, να τους επεξεργαστούν. Πρόκειται για πολύ απλές αρχές. Παίρνω δύο.
α) Το Δημόσιο διοικείται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Οι κυβερνήτες στη σύγχρονη δημοκρατία εκλέγονται από τους πολίτες που, όπως βλέπουμε παντού, είναι ως επί το πλείστον αμόρφωτες και άμορφες μάζες με κύριο κριτήριό τους την προσωπική τους ευημερία. Οι κυβερνήτες επίσης διέπονται από την επιθυμία για την προσωπική τους ευημερία και, όπως βλέπουμε αδιάκοπα, η πρώτιστή τους φροντίδα είναι να παραμείνουν στην εξουσία. Επομένως θα κυβερνήσουν με τρόπο που τους φαίνεται πιο κατάλληλος και αποτελεσματικός ώστε να μείνουν στην εξουσία.
Το ότι αυτή η κατάσταση εκδηλώνεται με πρωτοφανή αγριότητα στις μέρες της τσιπρικής κυβέρνησης (2019) δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχε σε χαμηλότερο τόνο σε προηγούμενες ψευτο-φιλελεύθερες κυβερνήσεις.
Το μέλημα, λοιπόν, αυτών των δημοκρατικών δήθεν κυβερνήσεων δεν είναι η ευημερία και πρόοδος του σύνολου έθνους, αλλά η ψηφοθηρία και σε ανάλογο βαθμό η επιβολή κομματικών ιδεοληψιών.
Μερικοί γράφουν πως οι τσιπρικές πολιτικές στην Παιδεία μας πάνε πίσω στη δεκαετία 1980. Νομίζουν, δηλαδή, πως έγιναν βελτιώσεις και πως πήγαμε μπροστά και τώρα οπισθοδρομούμε.
Αυτό δεν είναι αλήθεια. Στις 4 γεμάτες δεκαετίες της Μεταπολίτευσης η Παιδεία δεν βελτιώθηκε ούτε στο ελάχιστο. Μεταρρυθμίσεις ακολουθούσαν μεταρρυθμίσεις στα τυφλά, σε βήμα σημειωτόν, στον ίδιο βάλτο. Καμιά φιλελεύθερη δήθεν ή σοσιαλδημοκρατική όντως κυβέρνηση δεν έκανε κάτι θετικό ώστε να έχουμε ιδιωτικά πανεπιστήμια και ορθή Παιδεία.
Η άλλη αρχή αφορά τα δικαιώματα των πολιτών.
β) Εφόσον υποτίθεται πως οι πολίτες έχουν διάφορα “δημοκρατικά” δικαιώματα (να εκλέγουν τους ηλίθιους που τους κυβερνούν, να εκφράζονται, να μετακινούνται και να συναθροίζονται), πρέπει να έχουν και την ελευθερία να δίνουν την εκπαίδευση που θεωρούν καλύτερη στα παιδιά τους, Οπότε πρέπει να υπάρχουν και ιδιωτικά ιδρύματα σε κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης.
Η διδακτέα ύλη είναι καθορισμένη εδώ και δεκαετίες και αναδιαμορφώνεται ανάλογα με (τις ορέξεις των υπουργών και) την τεχνολογική πρόοδο, τις νέες έρευνες και παρόμοια. Επομένως αυτό δεν είναι πρόβλημα. Μπορούν κατά καιρούς να οργανώνονται Επιτροπές από τα ενδιαφερόμενα Ιδρύματα και αυτές να κάνουν τις απαραίτητες αναδιαμορφώσεις.
Το πρόβλημα είναι πως οι πολίτες είναι τόσο αμαθείς, τόσο βυθισμένοι στο βόρβορο των προσωπικών απολαύσεων κι επιδιώξεων που, εφόσον δεν εμποδίζονται φανερά κι επισταμένα σε αυτές, δεν καταλαβαίνουν πως οι ελευθερίες τους είναι στην πραγματικότητα περικομμένες και περιορισμένες και μαζί με αυτές, φυσικά, και το δικαίωμα για ιδιωτική εκπαίδευση.
Και αν την αποκτήσουν κάποτε θα είναι χειρότερη από την τωρινή!
Αν δεν αφυπνιστούν οι πολίτες ώστε να μάθουν οι ίδιοι από πρώτο χέρι τι είναι καλή Παιδεία και πως να δίνεται στα παιδιά τους, δεν θα υπάρξει καμιά βελτίωση. Αυτό δεν είναι διόλου ευδιάκριτο ως εφικτή επιλογή στην τωρινή κατάσταση.
4 Comments
Κάσση
Οι ελευθερίες των πολιτών, γράφετε, είναι στην πραγματικότητα περικομμένες και περιορισμένες… Αυτή η διατύπωση με έβαλε σε σκέψεις. Πως, που, πόσο;
Αλλά όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερους περιορισμούς αναγνωρίζω:
Παρότι στην εποχή μας θεωρείται – και νομίζω πως ισχύει – ότι υπάρχει μεγάλη ελευθερία να φερόμαστε κατά το δοκείν, ή πιο σωστά κατά το γούστο μας, το νοιώθουμε ότι είμαστε περιορισμένοι.
Αμέσως-αμέσως δεν μπορούμε να κινήσουμε την περιουσία μας όπως θέλουμε, παράλογοι φόροι, capital controls, φόβος ότι θα κληθούμε να δείξουμε το πόθεν έσχες και δεν θα μας πιστεύουν, μας κάνουν επιφυλακτικούς σtην διαχείρηση του πλούτου μας (ή της φτώχειας μας…).
Και μια που μιλάτε για παιδεία, αν ενδιαφερθούμε, ακούμε ή διαβάζουμε τώρα, ως ενήλικοι, απόψεις της ιστορίας που στο σχολείο δυστυχώς κανείς δεν δίδαξε, ή έστω ανέφερε.
Και τώρα που το σκέφτομαι, ακόμη κι ο αέρας που αναπνέουμε, μολυσμένος από την απερίσκεπτη χρήση της τεχνολογίας στον βωμό του συμφέροντος, προκαλεί περιορισμούς στην υγεία μας.
Θα με ενδιέφερε να διαβάσω μια εκτεταμένη παρουσίαση των περιορισμών των φυσικών ελευθεριών του ανθρώπου στην σύγχρονη ζωή, και πώς προκύπτουν· με κάποιον κίνδυνο ίσως, να με πιάσει θλίψη και απελπίσία… Ευχαριστώ.
Νικόδημος
Ζητώ συγγνώμη για τη μεγάλη καθυστέρηση να σας απαντήσω. Το είχα παραβλέψει.
Η ίδια η Φύση έχει θέσει περιορισμούς στη δομή του νου και του σώματος, στη χρήση των αισθήσεων και στη δράση μας. Αλλά θα ήταν ανόητο να γκρινιάζουμε για αυτούς: έτσι είναι και μπορούν αυτοί να ξεπεραστούν με τεχνικά όργανα – τηλέφωνα, τηλεσκόπια, ηλεκτρονικές συσκευές κ.λπ. !
Η τραγική ειρωνεία, η μεγάλη μας ανοησία, εκδηλώνεται σε περιορισμούς που εμείς οι ίδιοι θέτουμε στη νόηση και στη δράση μας – στο πρόσωπό μας μα και σε άλλους.
Οι αυτοπεριορισμοί μας είναι π.χ. να μη θέλουμε να εργαστούμε νοητικά κι έτσι να αναπτύξουμε έμφυτες ικανότητες που έχουμε μα δεν χρησιμοποιούμε, όπως κάποιο ταλέντο για καλλιτεχνία, συλλογιστική, ερευνητικότητα, έμπνευση κ.λπ. Ακόμα και το ταλέντο δεν το αναπτύσσουμε σε μεγάλη έκταση και αρκούμαστε σε θλιβερή μετριότητα.
Μετά είναι οι περιορισμοί που θέτουμε δια νόμων στην Πολιτεία. Η ιδιωτική παιδεία είναι ένας. Η απαγόρευση καταστημάτων να μένουν ανοικτά τις Κυριακές, ενώ τόσα άλλα το κάνουν(!), είναι άλλος.
Ο χειρότερος περιορισμός, που γίνεται βάση για πολλούς άλλους είναι η ατομική/προσωπική
ιδιοκτησία της γης, όχι κτισμάτων ή άλλων βελτιωτικών έργων πάνω της, ή από κάτω – κτίρια, καλλιέργειες, ορυχεία κ.λπ.
Η γη είναι δοσμένη από τη Φύση, από το Σύμπαν, και προϋπάρχει των ανθρώπων κατά εκατομμύρια χρόνια. Επίσης δεν υπάρχει καμιά διευθέτηση στη φύση που να αποδίδει εκτάσεις γης σε ορισμένους και όχι άλλους ανθρώπους (ή έθνη). Κάθε άνθρωπος χρειάζεται χώρο για να υπάρχει στον υλικό κόσμο μας όπως χρειάζεται ηλιόφως και αέρα. Η ελεύθερη πρόσβαση σε αυτά τα στοιχεία είναι βασική προϋπόθεση για την επιβίωση κάθε ανθρώπου. Εντούτοις πολλοί άνθρωποι έχουν τεράστιες εκτάσεις στην ιδιοκτησία τους ενώ άλλοι δεν έχουν τίποτα και πρέπει να παραχωρούν μέρος του εισοδήματός τους στους έχοντες για να μπορούν να έχουν ένα σπίτι κι ένα μέρος εργασίας.
Αν κάποιοι επιχειρούσαν να ιδιωτικοποιήσουν τον αέρα και να τον πουλάνε, αμέσως οι άλλοι θα ξεσηκώνονταν και δεν θα το επέτρεπαν. Παραδόξως, έχουμε ξεπέσει σε τέτοια μαλθακότητα νόησης, ή συλλογιστικής, που ανεχόμαστε την ιδιωτικοποίηση ενός αγαθού αναγκαίου για την επιβίωσή μας και ουσιαστικά δεν θέλουμε να ασχοληθούμε με το θέμα!
Αυτός ο περιορισμός, δηλαδή το να μην έχουν πολλοί κάποια μικρή έστω έκταση εδάφους για κατοικία και τόπο εργασίας, επιφέρει πολλούς άλλους και μεγάλους περιορισμούς και τρομερές στρεβλώσεις κι εντάσεις στην κοινωνική συμβίωση. Αυτός ο βασικός περιορισμός στον χώρο προκαλεί πολλή "στενοχώρια". Και οι άνθρωποι βασανίζονται χωρίς να ξέρουν την αιτία ενώ είναι τόσο φανερή!
χαπάκιας
καλησπέρα. Εφ'οσον υπάρχει ελευθερία λόγου κ.λ.π.γιατί ειναι περιορισμένες και περiκομμένες οι ελευθερίες των πολιτών;
Νικόδημος
Αγαπητέ Χαπάκια,
πολύ απλά, πολλοί άνθρωποι δεν κατέχουν. κάποιο κομμάτι γης ενώ άλλοι έχουν τεράστιες εκτάσεις ή πανάκριβες τοποθεσίες(φιλέτα) στο κέντρο πόλεων. Οι στερημένοι οπωσδήποτε μειονεκτούν, αφού πρέπει να πληρώνουν τους ιδιοκτήτες για να κάνουν χρήση της γης ως κατοικία ή ως τόπο εργασίας. Αυτοί έχουν λιγότερη ελευθερία.