“Πεφωτισμένη αδράνεια” ήταν η πολιτική του ακάματου Κωστάκη Καραμανλή (2004-9) που έβλεπε με ασιατική απάθεια τις πυρκαγιές, τις διαδηλώσεις και τους πελατειακούς διορισμούς του Παυλόπουλου και άλλων υπουργών του. Αυτή δεν ισχύει για τον Μητσοτάκη που τους πρώτους δώδεκα μήνες έδειξε (με ορισμένους υπουργούς Πιερρακάκη, Κοντοζαμάνη, Χαρδαλιά, Χρυσοχοΐδη κ.ά.) και αποφασιστικότητα και επιτυχημένο έργο. Μα εδώ και καιρό και ο Μητσοτάκης βλέπει εαυτόν ως διεθνή παίχτη μάλλον παρά μεταρρυθμιστή Ελλάδας.
Η λυσσαλέα εχθρότητα των αντιεμβολιαστών δεν είναι ο μόνος φταίχτης για την καταπληκτική καθυστέρηση των εμβολιασμών. Ούτε είναι τυχαίο πως από τελευταία σε θανάτους ανά εκατομμύριο η Ελλάδα επιταχύνει για την πρώτη θέση.
Από δεκαετίες, τουλάχιστον μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο εμβολιασμός των παιδιών ήταν στα χέρια των παιδιάτρων και των οικογενειακών γιατρών. Υπάρχει, όπως υπήρχε, φιλική σχέση και εμπιστοσύνη. Εντούτοις οι γιατροί δεν ενεργοποιήθηκαν γρήγορα. Προτιμήθηκαν τα ΜΜΕ!
Δεν ενεργοποιήθηκαν επίσης, όπως θα έπρεπε, οι καθηγητές και φοιτητές πανεπιστημίων που δείχνουν να έχουν εμβολιαστεί στη συντριπτική πλειοψηφία. Αν διαφημίζονταν περισσότερο, αντί για τις κατάρες κατά των αντιεμβολιαστών, το μήνυμα θα ήταν πολύ ισχυρότερο, πολύ πειστικότερο. Η γνώση και η επιστήμη θα φαίνονταν πρακτικά πια να στηρίζουν τον εμβολιασμό.
Καθυστέρησαν απαράδεκτα οι κυβερνητικοί και κρατικοί μηχανισμοί να καταπολεμήσουν την εγκληματική ενέργεια παραπληροφόρησης των αντιεμβολιαστών που δρούσαν ανενόχλητοι και συχνά με το μάτι σε χρηματικό ή πολιτικό όφελος.
Φτάνουμε στο τρομακτικό σημείο να έχουμε ακόμα ένα 40% του πληθυσμού ανεμβολίαστο. Και πολλοί άνθρωποι φαίνονται ακόμα να είναι απληροφόρητοι, φοβισμένοι, καχύποπτοι.
Το χειρότερο ίσως είναι πως η κυβέρνηση έκανε πίσω για πολύ καιρό και στο θέμα των υποχρεωτικών εμβολιασμών με τη συνηθισμένη ατολμία της για κάθε σοβαρό θέμα. Έχει καταδειχθεί πως το Σύνταγμα (και η Λογική) επιβάλλει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, όταν πρόκειται για την υγεία της σύνολης κοινωνίας. Αφού η κοινή λογική είναι απούσα, επιβάλλεται ο καταναγκασμός που όμως δεν είναι αυταρχισμός.
Και ας χαθούν ψήφοι, παρά πρόσθετες ζωές.
