Γονείς και παιδιά

1. Όλο και πιο έντονα, όλο και πιο εκτεταμένα οι γονείς αποποιούνται την ευθύνη τους να αναθρέψουν τους βλαστούς τους με αξιοπρέπεια στον δρόμο της αρετής κι επιτυχίας. Βάζω την αρετή πρώτη διότι καμιά επιτυχία δεν θα διαρκέσει πολύ ούτε θα φέρει την ευτυχία που είναι το πανανθρώπινο ζητούμενο αν δεν στηρίζεται στην αρετή για την οποία σπάνια μιλούν οι λαλίστατοι ανόητοι αναλυτές κάθε είδους.

Γνωστή μου καθηγήτρια παρατήρησε κάποιο βουβαλάκι της τάξης όπου διδάσκει φιλολογία και ιστορία να τρώει λαίμαργα ένα κρουασάν, πλούσιο σε βούτυρο και σοκολάτα. Από γνήσια συμπόνια είπε στο παιδί πως ένα μήλο ή άλλο φρούτο από τα πολλά της εποχής θα ήταν πολύ καλύτερο για την ανάπτυξη και υγεία του. Την επομένη ο νεαρός εμφανίστηκε με τον ευτραφέστερο πατέρα του ο οποίος έβρισε κανονικά την καθηγήτρια και της απαγόρευσε να επεμβαίνει στις διατροφικές πρακτικές της οικογένειάς του.

Τι να κάνει τώρα η καθηγήτρια; Δεν επεμβαίνει και ο νεαρός συνεχίζει – όπως τόσες χιλίαδες άλλοι έφηβοι και άλλα παιδιά με τα κρουασάν και τα γαριδάκια τους.

2. Είμαστε, διάβασα (Δεκ.2018), σε μια ευρωπαϊκή έκθεση, η χώρα της Ευρώπης με τα πιο παχύσαρκα παιδιά. Ίσως και του κόσμου, αν και οι ΗΠΑ μάλλον θα μας ξεπερνούν.

Οι πλείστοι εκπαιδευτικοί ενδιαφέρονται. Λίγοι είναι όσοι ακολουθούν αυτό το λειτούργημα ως καλά αμοιβόμενη δουλειά με εκτεταμένες διακοπές και με αμελητέο ενδιαφέρον για την πνευματική υπόσταση των παιδιών. Αυτοί είναι οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ που, όπως οι συνδικαλιστές όλοι δηλητηριάζουν κάθε λειτούργημα και το μετατρέπουν σε μια καταστροφική για την κοινωνία ενέργεια με την τοξική συνθηματολογία τους περί εκμετάλλευσης, ιμπεριαλισμού, καταπίεσης κλπ από την παλαιολιθική εποχή της σοβιετικής αποκιοκρατίας. Αυτοί κοιτούν μόνο την καλοπέρασή τους σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης.

Θυμάμαι στη δεκαετία 1950 που οι εκπαιδευτικοί, παρά την όποια λόξα τους, παρά την αυστηρότητα και τη στενοκεφαλιά τους για κανόνες πειθαρχίας και αποστήθιση, εντούτοις ενδιαφέρονταν για μας στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο και προσπαθούσαν να εμφυσήσουν την αγάπη για γνώση μα και αρετή και σεβασμό προς τις παραδοσιακές αξίες της εντιμότητας και εργατικότητας και το καλό των συνανθρώπων μας.

3. Πως ξέφτισαν τόσο οι εκπαιδευτικοί και άφησαν λίγα τσογλάνια να καθορίζουν τις τωρινές παραλυτικές πρακτικές;

Πώς σιγά σιγά απλώθηκε κι επικράτησε αυτό το κλίμα ασύστολης αναισχυντίας και αισχρότητας στην εκπαίδευση – τόσο που οι εκπαιδευτικοί αντί να δίνουν περισσότερο χρόνο για τη νουθέτηση των μαθητών προς το καλό, κανονίζουν ώστε να μειώνονται οι ώρες διδασκαλίας και μάλιστα να κάνουν τις συνδικαλιστικές αθλιότητές τους καταργώντας ολόκληρη μέρα διδασκαλίας;

Το ότι μια αισχρή κυβέρνηση όπως οι τσιπριστές το αποδέχεται, αν δεν το ενθαρρύνει κιόλας (ενώ οι αναρχοαριστεροί υπουργοί στέλνουν τους αξιολάτρευτους παχύσαρκους βλαστούς τους σε ακριβά ιδιωτικά), δεν εκπλήσσει.

Μα εκπλήσσει πως οι χιλιάδες γονείς αποδέχονται αυτή την πρακτική!

Γιατί άραγε δεν οργανώνονται να πάνε να κάνουν μια κατάληψη των σχολείων την ημέρα των συνδικαλιστικών εκλογών και να τουλουμιάσουν τους κοπρίτες;

4. Το καλοκαίρι 2018 έγινε μια έρευνα από το World Values Survey με θέμα τη σημασία που δίνουν οι γονείς στη μετάδοση στα παιδιά τους της αξίας του σεβασμού και της ανεκτικότητας του ξένου και διαφορετικού (μα νόμιμου).

Από 69 χώρες, η Ελλάς της φαιδρής πορτοκαλέας κατατάχθηκε τελευταία, πίσω από την Αλγερία και το Πακιστάν. Πρώτες είναι οι Σουηδία, Δανία, Ολλανδία, Γαλλία και Ισλανδία.

Πρώτη στην παχυσαρκία, τελευταία στην έμπρακτη ανατροφή και διδασκαλία παραδοσιακών αξιών και αρετών. Πως θα είναι το μέλλον της χώρας;

Και όμως ενώ τα παιδιά, είναι ολοφάνερο, μεγαλώνουν με ολοένα λιγότερη μόρφωση μα περισσότερη μαγκιά και εγωισμό, οι πολιτηκάντηδες από τον πρόεδρο κ. Παυλόπουλο μέχρι και τον πιο άσημο και αγράμματο βουλευτή των τσιπριστών του σάπιου μορφώματος Σύριζα, αυτοπαινεύονται πως η Ελλάς είναι η χώρα με ανώτερο πολιτισμό: με φιλοσοφία, επιστήμες και τέχνες στην ανεπανάληπτη Αρχαιότητα και με αναρχοαριστερή πολιτική στη μεταμοντέρνα σύγχρονη εποχή.

Η πραγματικότητα όμως είναι πως ανήκομεν εις τας μπανανίας της Αφρικής και της Ασίας (Αλγερία, Πακιστάν, Βενεζουέλα) και όχι στην Ευρώπη με κάπως πολιτισμένες χώρες όπως η Ισλανδία (που τιμώρησε τους ανόητους υπεύθυνους για την οικονομική κρίσης της), Σουηδία, Δανία, Ολλανδία κλπ.