Όταν οι πολιτικοί δεν έχουν αρχές είναι φυσικό να υπάρχει αναρχία. Και οι πολιτικοί είναι εξουσιολάγνοι πολιτευτές και πολιτικάντηδες. Δυστυχώς μόνο τέτοιους έχουμε στη χώρα μας από τη Μεταπολίτευση, σχεδόν μισό αιώνα τώρα. Μα ευτυχώς ο Μητσοτάκης τήρησε τον λόγο του και την Τετραετία!
Είμαι βέβαιος πως πολλοί θα διαμαρτυρηθούν έντονα λέγοντας πως ‘αναρχία’ σημαίνει απουσία ικανής, αποτελεσματικής διακυβέρνησης που θα επιφέρει ακυβερνησία, αταξία, αναρχία, και όχι απουσία αρχών στους εκλεγμένους κυβερνήτες. Αυτό όμως δεν είναι σωστό. Διότι σε χώρες που υπάρχουν σχετικά σταθερές αρχές στη νοοτροπία, και πολιτευτών και πολιτών, και αυτές ενσωματώνονται σε σχετικά σταθερούς θεσμούς και κρατικούς μηχανισμούς, μπορεί να μην υπάρχει σώμα κυβέρνησης με πρωθυπουργό και υπουργούς, μα υπάρχει ομαλή διακυβέρνηση και τάξη. Όπως έγινε πριν μερικά χρόνια, το 2018 στο Βέλγιο που η κυβέρνηση του Charles Michel κατέρρευσε και η χώρα έμεινε δίχως κυβερνητικό σώμα για 592 ημέρες, πάνω από 1,5 έτος! Είχε ξαναγίνει το 2010 επί 541 ημέρες. Και στις δυο περιπτώσεις, επειδή εκεί υπάρχουν αρχές, θεσμοί και λειτουργικοί κρατικοί μηχανισμοί με σχετικά υπεύθυνους δημόσιους υπαλλήλους (που και αυτοί έχουν κάποιες αρχές), η διακυβέρνηση και η ζωή συνεχίστηκε ομαλότατα.
Εδώ η αντιπολίτευση σε κάποιο βαθμό καθορίζει τη διακυβερνητική πολιτική του κόμματος στην εξουσία, κυρίως των κεντρο-δεξιών, αφού μόνο μια φορά βγήκε η Αναρχοαριστερά του τσιπρισμού (2015 – 2019). Και μόνο αυτή με τη βοήθεια των ακρο-δεξιών Ανελ-λήνων του Πάνου Καμμένου τήρησε τη θρυλική τετραετία – παρά τις τρομερές στραβές του τελευταίου έτους της.
Ο Μητσοτάκης επαναληπτικά διαβεβαίωνε πως θα τηρήσει κι αυτός την τετραετία. Μα τον Ιούνιο ’22 μαλάκωσε κι έμοιαζε πως είχε αποφασίσει να μην την εξαντλήσει μα να κάνει εκλογές το φθινόπωρο 2022. Τουλάχιστον αυτό καταδειχνόταν εκείνες τις μέρες (25/6/22) με τις αμφιταλαντεύσεις του. Σύντομα, ευτυχώς, άλλαξε!
Συνετοί δημοσιογράφοι και αναλυτές προσκείμενοι στη ΝΔ δικαιολογούν την απόφαση του Μητσοτάκη που, ομολογώ, είναι ο καλύτερος ηγέτης αυτόν τον καιρό – από το ασυνάρτητο φωνακλάδικο enfant terrible Αλέξη Τσίπρα, τον άχρωμο Ανδρουλάκη και τους ανεύθυνους βαγαπόντες ακόμα και τον Κουτσούμπα του ΚΚΕ που διατηρεί τις αρχές του ατσάλινου σταλινισμού του. Γράφει π.χ. ο Π.Λαμψίας στην Καθημερινή 25/6/22.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης που ενώ ήθελε να εξαντλήσει την τετραετία, φαίνεται πως πλέον έχει περισσότερους λόγους να τις επισπεύσει για να τερματιστεί η πολιτική αβεβαιότητα που κοστίζει ακριβά στη χώρα. Η οικονομική κατάσταση δεν επιτρέπει μια δεκάμηνη προεκλογική ένταση εν μέσω ενεργειακής κρίσης και πληθωρισμού. Όσο γρηγορότερα ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο τόσο το καλύτερο για την οικονομία που πάντα κοστολογεί το πολιτικό ρίσκο. Άλλωστε, οι οίκοι αξιολόγησης ξεκαθάρισαν ότι η Ελλάδα δεν θα εξασφαλίσει την πολυπόθητη επενδυτική βαθμίδα εφόσον δεν καταστεί σαφές ποιος και πώς θα κυβερνήσει τη χώρα τα επόμενα χρόνια. Αν ο πρωθυπουργός επέλεγε τη θεσμική προσήλωση για εξάντληση της τετραετίας γνωρίζει καλά ότι αυτό θα επιβαρύνει υπέρμετρα την πολιτική ένταση αλλά κυρίως την οικονομία με πρόσθετα βάρη που δεν αντέχει.
Εμένα μου ακούγονται αυτά όλα δικαιολογίες, ή προφάσεις εν αμαρτίες. Η αρχή της τετραετίας δεν θυσιάζεται επειδή μερικοί τραμπούκοι της Αναρχοαριστεράς και φανφαρόνοι της Κεντρο-δεξιάς φωνασκούν και απαιτούν εκλογές. Το ίδιο είχε συμβεί και όταν ο Μητσοτάκης ζήτησε την παραίτηση του Χρυσοχοΐδη, ενός άριστου υπουργού επειδή ούρλιαζαν σαν πίθηκοι πάλι τα αναρχο-αριστερά παιδιά ζητώντας κάποια ανίερη θυσία. Τότε έσφαλε τραγικά!
Οι αναρχοαριστεροί είναι βέβαια τρισχειρότεροι. Αυτοί δεν ξέρουν τι θα πει διάλογος και συζήτηση με επιχειρήματα και λογική. Ξέρουν μόνο τη βία των άλογων όχλων και των εκπαιδευμένων μπρατσάκηδων. Αλλάζουν σαν τους αέρηδες.
Από ιδρύσεως των κομμάτων και οργανώσεων της Αναρχοαριστεράς δεν υπήρξε λογικός διάλογος ποτέ με τη Δεξιά ακόμα και σε ακαδημαϊκό επίπεδο ούτε, το σπουδαιότερο, μια συγγνώμη προς τον ελληνικό λαό για τις ασχήμιες κι αισχρότητες που διαπράττουν πάνω από 80 έτη. Ούτε, βέβαια, για τα τερατώδη ψέματα και τις συγκαλύψεις τους (Ζαχαριάδης, Τσερνόμπιλ κλπ. κλπ.).
Παραθέτω δυο αποσπάσματα για τον τραμπουκισμό και τον άναρχο μαλθακισμό των τσιπριστών όχλων και του Δημάρχου Βύρωνα και για τον βανδαλισμό της πλάκας εις μνήμην των δολοφονημένων (δια πυρκαγιάς) της Μαρφίν.
Γράφει ο Άρης Αλεξανδρής, Καθημερινή, 25/6:
Είναι σημαντικό, όμως, να θυμηθούμε ότι το έγκλημα της Marfin δεν διαλευκάνθηκε ποτέ. Για τους αθώους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους επειδή είχαν το «θράσος» να πάνε στη δουλειά τους, δεν έχει αποδοθεί μέχρι σήμερα δικαιοσύνη. Είναι, λοιπόν, πραγματικά εντυπωσιακό ότι η κατά τ’ άλλα τόσο ευαίσθητη Αριστερά, που με χαρακτηριστική ευκολία εντοπίζει ηρωικές θυσίες και ιστορικά δράματα στις απλούστερες των περιστάσεων (από καταλήψεις λυκείων μέχρι πορείες για τρομοκράτες), αδυνατεί να βρει στην περίπτωση της Marfin αιτία για λίγη θλίψη και πολιτικό στοχασμό.
Για το παρεμφερές θέμα γράφει και Σάκης Μουμτζής Καθημερινή, 25/6:
Στο δημαρχείο του Βύρωνα δοκιμάστηκε και ηττήθηκε η δημοκρατία μας. Μια δράκα τραμπούκοι εμπόδισαν να διεξαχθεί μια πολιτική ομιλία, γιατί διαφωνούσαν ιδεολογικά με τον ομιλητή και τους φίλους του. Και όλα αυτά με την ανοχή του δημάρχου. Γνωρίζουμε πως οι δημοκρατικές ευαισθησίες ενός τμήματος της Αριστεράς είναι προκλητικά ανύπαρκτες. Έχουν μετατρέψει τον ακτιβισμό σε τραμπουκισμό. Αλλά σε αυτόν τον ευτελισμό της δημοκρατίας, να συμμετέχει διά της σιωπής του κι ένας εκλεγμένος δήμαρχος, αυτό αναβαθμίζει τον ευτελισμό. Από το πεζοδρόμιο τον έφερε μέσα στο δημαρχιακό μέγαρο.
Είναι τραγικό, υπουργός να εξαναγκάζεται να αλλάξει τον τόπο προγραμματισμένης ομιλίας του, διότι οι απόψεις του δεν είναι αρεστές στα «παιδιά». Και είναι εξίσου τραγικό το γεγονός ότι αυτή η είδηση «θάφτηκε». Δεν αναδείχθηκε, ώστε να αποδοκιμαστεί και να αναζητηθούν οι πολιτικές ευθύνες όχι από τους τραμπούκους, αλλά από αυτούς που τους υποθάλπουν. Είναι μια ηττοπαθής στάση. Δεν αφορά μόνο τη Νέα Δημοκρατία, αλλά συνολικά κάθε κόμμα που πιστεύει στον διάλογο.
Είναι φανερό, στο θέμα αρχών υστερούν και η Κεντρο-δεξιά και η Αναρχο-αριστερά. Η αναρχία δυστυχώς θα απλωθεί σε κάθε κατεύθυνση.
Έλπιζα ο Μητσοτάκης να κρατήσει την τετραετία – και ας έχανε! Την κράτησε. Το κέρδος για το έθνος θα είναι πολύ μεγάλο – γιατί χρειαζόμαστε, πάνω από όλα, ηθικές ΑΡΧΕΣ !
Ο Μητσοτάκης τήρησε τον λόγο του και την Τετραετία. Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό και ας μην το αντιλαμβάνονται οι πολλοί!
