1. Εθίγησαν, λοιπόν, οι σταλινικοί μας που δείχνουν ευαισθησία μόνο όταν οι πολέμιοί τους αναφέρονται στα απάνθρωπα εγκλήματα του κομμουνισμού που διαπράττονταν αδιάκοπα και χειρότερα από τους αμερικανούς γκάνγκστερ για έναν σχεδόν αιώνα – οπουδήποτε είχαν εξουσία ή αρκετά όπλα. Εθίγησαν διότι στην προηγμένη Ευρώπη και δη στο Ταλίν της Εσθονίας θυμήθηκαν οι απόγονοι των σοβιετικών θυμάτων τα εγκλήματα των Λένιν, Στάλιν, Χρουστσόφ, Μπρέζνιεφ κλπ. στα 45 έτη της σοβιετικής κατοχής.
Στο κατάπτυστο άρθρο τους στον Ριζοσπάστη (24/8/17) με την αισχρή και ανίατη ψευδολαγνεία τους επιχειρούν, αποκρύπτοντας γεγονότα, επιλέγοντας μισές αλήθειες και στρεβλώνοντας τα ιστορικά συμβάντα, να βγάλουν ασπροπρόσωπη τη μεγαλύτερη εγκληματική οργάνωση στην Ιστορία της ανθρωπότητας, τη φασιστική Σοβιετική Ένωση με την απάνθρωπη δικτατορία πρώτα του Λένιν και μετά του Στάλιν.
Τα ίδια τα σοβιετικά αρχεία 70 ετών από το 1917 ως το 1987 θα διαψεύσουν την ύπουλη προπαγάνδα που τόσο δηλητηρίασε τη νοοτροπία των Ελλήνων.
2. Γράφει, λοιπόν αυτό το τρισάθλιο άρθρο: «Η Ιταλία, τον Απρίλη του 1939, κατέλαβε την Αλβανία. Ως απάντηση στη διεύρυνση της φασιστικής εισβολής, οι κυβερνήσεις της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας, για να περιφρουρήσουν τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντά τους στην Ευρώπη, υποσχέθηκαν «εγγυήσεις ανεξαρτησίας» σε Πολωνία, Ρουμανία, Ελλάδα και Τουρκία».
Προσέξτε, ούτε λέξη για την επίθεση των Γερμανών στη Σερβία και στην Ελλάδα. Ούτε λέξη για το ότι οι Βρετανοί πολέμησαν πλάι στους Έλληνες χάνοντας πάνω από 15.000 άνδρες και 60 πλοία.
Και τι έκαναν οι μεγάλοι δήθεν αντιφασίστες της Σοβιετίας τότε;
Βοηθούσαν τον Χίτλερ με χιλιάδες τόνους τρόφιμα, καύσιμα, μαγγάνιο, άνθρακα, βαμβάκι, καουτσούκ και άλλες πρώτες ύλες που χρειαζόταν στους πολέμους του.
Και οι Βρετανοί για να προστατεύσουν και τη χώρα τους και τα οικονομικά τους συμφέροντα, θα μπορούσαν, όπως έκαναν οι Σοβιετικοί, να έρθουν σε συμφωνία με τον Χίτλερ ο οποίος τους θεωρούσε «φυσικούς συμμάχους του» αφού ανήκαν στο ίδιο τευτονικό φύλο των Αρείων. Ο Τσάμπερλεϊν και ο Χάλιφαξ, ναι, σκέφθηκαν να διαπραγματευθούν με τον Χίτλερ. Μα δεν το έκαναν, σε αντίθεση με τον αρχιδολοφόνο των λαών, Στάλιν. Και ο Τσόρτσιλ έμεινε ανυποχώρητος τον Μάιο 1940 και πολέμησε.
3. Οι Βρετανοί δεν είχαν, χάρη στους Μπόλντουιν και Τσάμπερλεϊν, ούτε αεροπορία ούτε στρατό για να πολεμήσουν τον Σεπτέμβριο 1939 τους Γερμανούς για την Πολωνία. Οι Γάλλοι είχαν μα αποδείχθηκαν εντελώς ανίκανοι και δειλοί.
Οι δε Σοβιετικοί είχαν αραδιασμένες περίπου 50 μεραρχίες κοντά στα σύνορα με την Πολωνία και περίμεναν. Τι περίμεναν;
Η συμφωνία των Σοβιετικών με τους Χιτλερικούς ήταν να μοιράσουν την Πολωνία! Δεν ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν τους χιτλερικούς (Σεπ 1939), γράφουν τα αποβράσματα από το βόρβορο της βαρβαρότητας, και προετοιμάζονταν, μα ήταν πανέτοιμοι να υποδουλώσουν τις Βαλτικές χώρες και να κατασπαράξουν την ανατολική Πολωνία.
Ούτε λέξη δεν γράφουν οι ριζοσπαστικοί ψεύτες για την εντολή που δόθηκε σε όλα τα κομμουνιστικά κόμματα (μέσω Κομιντέρν) όχι μόνο να μην κακολογούν τους χιτλερικούς φασίστες, μα να εμποδίζουν την παραγωγή πολεμικού υλικού σε Γαλλία, Βρετανία και Αμερική μέσω των συνδικάτων. Τέτοιος ήταν ο δήθεν αντι-φασίστας Στάλιν και τέτοιοι οι απόγονοί του!
4. Την 1η Σεπτεμβρίου οι Γερμανοί επιτέθηκαν χωρίς καν να κηρύξουν πόλεμο και σε 10 μέρες πέρασαν τους ποταμούς Bug και San, που θα γίνονταν το σύνορο με την ανατολική Πολωνία υπό τους Μπολσεβίκους.
Οι Πολωνοί είχαν 70.000 νεκρούς, 133.000 τραυματίες και 700.000 αιχμαλώτους. Επίσης 15.000 εκτελέστηκαν. Μα οι χιτλερικές φρικαλεότητες είναι γνωστές. Ας δούμε και τη συμπεριφορά των ειρηνόφιλων προστατών των λαών και άσπονδων αντιφασιστών, όπως παρουσιάζουν τους Μπολσεβίκους οι πιστοί τους.
Στις 17 Σεπτεμβρίου κι ενώ ακόμα αποσπάσματα Πολωνών μάχονταν όπως μπορούσαν, οι Σοβιετικοί φασίστες εισέβαλαν ανηλεώς. Κατά τον Μολότοφ, «η Πολωνία ως κράτος είχε πάψει να υπάρχει»!
Οι Πολωνοί έχασαν 77.000 τετραγωνικά μίλια και 13εκμ πολίτες σκλαβώθηκαν στους Μπολσεβίκους. Είχαν 50.000 νεκρούς και άγνωστο αριθμό τραυματιών. Οι Σοβιετικοί είχαν μόνο 737 νεκρούς και 1.862 τραυματίες.
5. 130.000 αξιωματικοί και στρατιώτες πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Άλλοι ανεβάζουν τον αριθμό σε 250.000. Με προτροπή του Στάλιν, ο Λαβρέντι Μπέρια έβαλε τους τεχνικούς του της NKVD να φτιάξουν 10 στρατόπεδα που θα κρατούσαν 10.000 αιχμαλώτους το καθένα.
Τρία στρατόπεδα ήταν περίπου 500 χλμ μέσα στην ΕΣΣΔ σε παλαιά μοναστήρια που είχαν μετατραπεί σε φυλακές στο Κοζέλσκ, Στάρομπελσκ και Οστασκόφ. Δυστυχώς για τους απολογητές του Ριζοσπάστη υπάρχουν εκατοντάδες έγγραφα τώρα της NKVD για τη δράση της εκεί τότε.
Για τη σφαγή του Κατύν που οι αμετανόητοι σταλινικοί του Περισσού την αποδίδουν στους Ναζί υπάρχουν τουλάχιστον 41 έγγραφα. Το ένα με 21.857 θύματα (τα οποία είχαν ξεχωρίσει οι ειδικοί ανακριτές) είναι εκείνο που ο αρχηγός της Κα-Γκε-Μπε Σελέπιν παρέδωσε στον Χρουστσόφ.
Ανάμεσα στα άλλα 40 μερικά σχετίζονται με ανακρίσεις, άλλα με μετακινήσεις κλπ. Ένα αναφέρει ρητά 25.700: είναι του Μπέρια που προτείνει την εκτέλεση αυτών των Πολωνών (αριστοκρατών, κληρικών, αξιωματικών, καθηγητών, επιστημόνων και γενικά της ελίτ, που ήταν εχθροί του κομμουνισμού) και το υπογράφουν οι Στάλιν, Μολότοφ, Μικογιάν και Βοροσίλοφ.
6. Η ριζοσπαστική προπαγάνδα αναφέρει κάποιον Γ. Μούχιν που έγραψε το «Έρευνα για το Κατύν». Κατύν είναι ένα δάσος στην ΕΣΣΔ 18χλμ δυτικά του Σμολένσκ κι εκεί βρέθηκαν από τους Γερμανούς (1943) σε μαζικό τάφο πάρα πολλά πτώματα Πολωνών.
Ο Μούχιν εστιάζει σε αυτό ενώ αργότερα ανακαλύφθηκαν και άλλοι μαζικοί τάφοι – μερικοί πέρα από τα Ουράλια.
Αλλά το απλό γεγονός είναι πως το όνομα Γ. Μούχιν είναι στην πραγματικότητα Juri Micha, Πολωνός δήθεν, μα άγνωστος και ανεύρετος! (Συνηθισμένο κομμουνιστικό κόλπο).
Τον Οκτώβριο 1992 ο Ρώσος πρόεδρος Yeltsin παρέδωσε στον Πολωνό ομόλογό του Λεχ Βαλέσα το έγγραφο του Μπέρια (με τις υπογραφές) και ζήτησε συγγνώμη δημόσια.
Υπήρξαν διάφορες δημοσιεύσεις στη Δύση πολύ νωρίτερα, όπως το Death in the Forest του J. K. Zawodny (πανεπ. Πενσυλβανίας 1988). Μα το 1994 μια Ρωσίδα, η N. Lebedeva, δημοσίευσε το Katyn: prestuplenie protiv chelovechestva (Μόσχα kutlura) «Κατίν: ένα έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας». Εδώ υπάρχει μια πλήρης εξιστόρηση του στυγερού εγκλήματος, το οποίο οι Σοβιετικοί αρνούνταν επί 50 χρόνια και είαν φορτώσει στους χιτλερικούς.
7. Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ.
Υπήρξε διωγμός από τους Μπολσεβίκους, τα αναίσθητα όργανα της NKVD, όπως και από τους χιτλερικούς. Και τα δύο φασιστικά καθεστώτα είχαν συμφωνήσει να διαλύσουν και αν εξαλείψουν την Πολωνία από τον χάρτη.
Τρία κύματα εκτοπίσεων (στο Καζακστάν και διάφορα μέρη της Σιβηρίας) ακολούθησαν το 1940, τον Φεβρουάριο, Απρίλιο και Ιούνιο. Μερικοί γράφουν για 760.000 Πολωνούς, άλλοι για 1,25 εκατομμύριο και πάνω! (John Gross: Revolution from Abroad: The Soviet Conquest of Poland… 2002 New Jersey). Υπήρξε ένα κύμα τον Ιούνιο 1941 πριν τη Γερμανική εισβολή στη Σοβιετία και ο υψηλός αριθμός συμπεριλαμβάνει και αυτούς τους εκτοπισθέντες.
Πολύ νωρίτερα ο Στάλιν είχε κυνηγήσει σοβιετικούς πολίτες πολωνικής καταγωγής στις διάφορες εκκαθαρίσεις που έκανε κατά καιρούς. Αυτές τις εξετάζω αλλού.
Στο μεταξύ ανακάλυψα πως ο Χ. Κεφαλής στην Εφημερίδα των Συντακτών είχε ξεκινήσει τις συνήθεις μεταξύ ανανεωτικών και σταλινικών κονταρομαχίες με τον Ριζοσπάστη για τις ψευτιές του. Σε ένα από τα κείμενά του παρουσιάζει τη φωτοκόπια του εγγράφου του Μπέρια με τις φαρδιές υπογραφές των μελών του Πολιτμπιρό. Η φωτοκόπια υπάρχει βέβαια και στο Διαδίκτυο.
