Συνεχίζω με δυο ακόμα σχόλια των αριστερών οπαδών μου. Το πρώτα απαντά σε σχόλιο κάποιου δεξιού (Christos Bournazis) που τους αντικρούει.
Kostas Eloy: Christos Bournazis χρηστο συγνώμη που παρεμβαίνω αλλά από πηγές αντικομουνιστικες αμερικανικές. Σε σχέση με τις φυλακές στις ΗΠΑ η ζωή στα γκουλαγκ ήταν παράδεισος. Μάλιστα κάποιος συγγραφέας. Δεν θυμάμαι το όνομα του πάντως νεοφιλελευθερος αντικομμουνιστης. Έκανε σύγκριση βάσει στοιχείων που συγκέντρωσε μεταξύ ΗΠΑ και Σ ΈΝΩΣΗΣ που περίπου έχουν ίσο πληθυσμό. Και κατέληξε ότι από τα σοβιετικά στρατόπεδα και φυλακές πέρασε περίπου το 1% του πληθυσμού .που είναι ασήμαντο. Ενώ το ίδιο διάστημα στις ΗΠΑ στις φυλακές ήταν το 3,5 % του πληθυσμού. .τεράστια διαφορά
Ο σύντροφος δεν έχει διαβάσει καμιά τέτοια πηγή. Αν Αμερικανός ριχνόταν σε γκουλάγκ έστω και «οικογενειακής εγκατάστασης» είναι αμφίβολο αν έβγαινε ποτέ ζωντανός για να περιγράψει την εμπειρία του. Οι κρατούμενοι αυτοί ζούσαν μόνο με 200 γραμμάρια ψωμί τη μέρα στην καλύτερη των περιπτώσεων. Τα δε ποσοστά του είναι φαντασιακά. Το 1 έτος του Μεγάλου Τρόμου 1938 μόνο, ενδεικτικά, καταδικάστικαν στα γκουλάγκ από 3 ως 25 έτη 558.600 πολίτες και από αυτούς θανατώθηκαν 328.600. (Oleg Mozokhin: Statistika repressivnoi… “Αutory”, 2008. Ή τα σταλινικά μας σαΐνια ας διαβάσουν το Lubianka: Stalin i glavnoe upravlenie gosbezopasnosti NKVD 1937-1938 των Kaustov V, Naumov V & Plotnikova N (επιμελητές), 2004, Moskva, Fond Demokratiia – όπου δημοσιεύονται τα Αρχεία της Μυστικής Αστυνομίας για τα 2 χρόνια 1937-38.) Αν έχουν καλύτερα στοιχεία, ας μου τα στείλουν να πεισθώ και να ανακαλέσω.
Με τον επόμενο πλατσουρίζουμε σε όμοια βαλτόνερα προπαγάνδας, όχι ιστορικών πηγών.
Kostas Aplos: Το λάθος του Στάλιν ειναι ότι επέτρεψε στους Δυτικούς να μπουν στο Βερολίνο που με τόσο αίμα ( 250.000 χιλιάδες νεκροί στη Γερμανία είχαν οι σοβιετικοί) ειχε κατακτήσει ο Κόκκινος Στρατός. Απο τη πρώτη στιγμή που εγκαταστάθηκαν άρχισαν να εγκαθιστούν μηχανισμούς υπονόμευσης του Ανατολικού Τομέα που ήταν υπο τον έλεγχο των Σοβιετικών χρησιμοποιώντας όλο τα ναζιστικό προσωπικό που ειχε προσχωρήσει στους Αμερικανούς και Άγγλους. Όταν τα πράγματα έφθασαν στο απροχώρητο με καθημερινά σαμποτάζ, δολοφονίες στελεχών, μαύρη προπαγάνδα κλπ, κυβέρνηση της ΓΛΔ, αναγκάστηκε να πάρει τα μέτρα της, χτίζοντας το τείχος για να σταματήσει την καθημερινή διείσδυση των Δυτικών πρακτόρων που υπονόμευαν κάθε προσπάθεια των Ανατολικών, να ορθοποδήσει η εντελώς κατεστραμμένη χώρα τους. Ατυχώς, το τείχος το γκρέμισε ο αφελής προδότης Γκορμπατσόφ που πίστεψε ότι θα τον βοηθήσει η Δύση να “φέρει την δημοκρατία” στην ΕΣΣΔ. Το αποτέλεσμα ήταν να γκρεμιστεί και η ίδια η ΕΣΣΔ, αλλά και τα όνειρα των λαών του πλανήτη να οικοδομηθεί ένας κόσμος χωρίς εκμετάλλευση κι εκμεταλλευτές. Ενας Κόσμος που δεν θα τον κυβερνούσαν οι πολυεθνικές και οι τράπεζες. Ενα κόσμος που δεν θα κυριαρχούσε ο νόμος της καπιταλιστικής ζούγκλας “θάνατός σου η ζωή μου”. Ένας κόσμος που σύρεται απο κρίση σε κρίση και απο πόλεμο σε πόλεμο. Απο τέτοιο είδος κόσμου ήθελε να μας προστατεύσει ο Στάλιν, αλλά πέθανε νωρίς και οι διάδοχοί του αποδείχτηκαν πολύ μικροί για ένα τέτοιο κολοσσιαίο έργο.
Δεν θα αποδεχθεί, βέβαια, τους λόγους που οι Σοβιετικοί έχασαν πάνω από 200.000 στρατιώτες. Θα εξηγήσω όμως. Μα πρώτα – οι Δυτικοί μπορούσαν πολύ νωρίτερα να πάρουν το Βερολίνο: οι Αμερικανοί στρατηγοί Πάτον και Σίμψον και ο Βρετανός Μοντγκόμερι ήταν έτοιμοι, μα τους κράτησε ο Άιζενχαουερ που ήθελε o Στάλιν να βοηθήσει ενάντια στην Ιαπωνία μετά τον Μάη, 1945. Μαζί με τον Μπράντλεϊ είχαν υπολογίσει πως θα έχαναν 100.000 άντρες αν ορμούσαν στο Βερολίνο – για να δουν αργότερα πως έκαναν λάθος και οι απώλειες θα ήταν πολύ λιγότερες, περίπου 60.000. Ο Άικ ειδοποίησε τον Στάλιν (πίσω από την πλάτη του Τσόρτσιλ που έγινε έξαλλος) πως δεν θα πήγαιναν στο Βερολίνο. Ο Στάλιν είπε πως δεν ενδιαφερόταν και θα έκανε επίθεση μέσα Μαϊου, μα επιτέθηκε μέσα Απριλίου. Κρίνοντας σπό τις δικές του απάτες νόμιζε πως ο Άικ θα τον εξαπατούσε. Ήθελε παθιασμένα το Βερολίνο και βιαζόταν.Ο Κόκκινος στρατός κατέβαινε από βορρά και δύση σε δυο φοβερές δαγκάνες υπό τους στρ. Ζούκοφ και Κόνεφ. Ο Στάλιν τηλεφώνησε και τους είπε να επισπεύσουν την επίθεση άσχετα με το κόστος και όποιoς έφθανε πρώτος θα γινόταν Στρατάρχης. Αυτό έκαναν οι δυο και περικύκλωσαν το Βερολίνο με τρομερές απώλειες.
Τα υπόλοιπα που γράφει ο σ. Aplos είναι τα προπαγανδιστικά παπαγαλίσματα των πιστών και οι σύνηθεις φαντασιοπληξίες των Μπολσεβίκων που έβλεπαν, σαν τον παρανοϊκό Πατερούλη τους, συνωμοσίες των Δυτικών, ενώ είναι οι ίδιοι που τις εξύφαιναν. Πώς και δεν κατόρθωσε η Σοβιετία να αναστηλωσει τη ΓΛΔ όπως οι έκφυλοι καπιταλιστές τη Δυτική Γερμανία; Πώς εμπόδισε το τείχος τη μαύρη προπαγάνδα; Ποια σαμποτάζ και ποιες δολοφονίες έκαναν οι Δυτικοί;
Σιγά, μην οι παραδεισένιες «Λαοκρατίες» των σοβιετικών δορυφόρων κατέρρευσαν από υπερβολική ανάπτυξη ή από τις μηχανορραφίες των Δυτικών που ζήλεψαν ξάφνου τις φρικαλεότητες των φυλακών της Στάζι και των γκουλάγκ!
Ναι, σίγουρα το «καπιταλιστικό» σύστημα θέλει πολλές βελτιώσεις – που ίσως, λόγω άγνοιας και απληστίας, να μη γίνουν ποτέ. Μα μόνο στη Ρωσία και στην Ελλάδα σώζονται ακόμα σταλινικά απολιθώματα με τις ουτοπικές φαντασιώσεις τους που αποκρύβουν περίτεχνα τη μαύρη μιζέρια των μη-κομματικών, τη φρίκη των φυλακών και τη γενικότερη, αεί ανθηρή αθλιότητα του καταπιεστικού καθεστώτος.
