Στα μέσα Ιουλίου ’21, και παρά την έξαρση του κορωνοϊού στη Δέλτα του μετάλλαξη που είναι πιο μεταδοτική και φονική, διάβασα πολλά άρθρα της Ελληνικής επικαιρότητας που επισημαίνουν πως βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι για μια μεγάλη ευκαιρία.
Όπως το θέτει ένας σοβαρός αναλυτής (από τους λίγους): “Μπορεί η χώρα μας να αλλάξει, να κινηθεί σε άλλη τροχιά από αυτήν στην οποία κινείται τα τελευταία χρόνια; Οι αντικειμενικοί παράγοντες λένε ένα ηχηρό “ναι”!”
Υπάρχει πολλή αλήθεια στη μια πλευρά, φυσικά. Μα υπάρχει και μια σοβαρή αβλεψία στην αρχή της προσέγγισης.
Αναμφίβολα υπάρχουν στοιχεία που συνηγορούν υπέρ ενός μεγάλου, ενός ιστορικού άλματος. Ναι, έχουμε ένα τεράστιο χρέος – το οποίο όμως θα αποπληρωθεί σταδιακά με ευνοϊκούς όρους. Συγχρόνως έχουμε τεράστια πλεονεκτήματα. Είμαστε στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στον πυρήνα της προοδευτικής, πολιτισμένης Δύσης (αν και τρέφω αμφιβολίες πλέον για την υγεία της Δύσης). Είμαστε στις 50 πλουσιότερες (προς το 50) χώρες του κόσμου. Δεν έχουμε πια το κύμα τρομοκρατίας (αναρχοαριστερών, ισλαμιστών ή ότι άλλο) που ταλανίζει άλλες προηγμένες χώρες. Έχουμε καλές υποδομές που αναπτύσσονται και αυξάνονται συνεχώς. Κι έχουμε νέες ευκαιρίες με μεγάλα κονδύλια από την ΕΕ: Fit for 55, το σχέδιο για την κλιματική κρίση· το κονδύλι 19.3. δις για τη μικρομεσαία παραγωγή που θα βοηθήσει πολυποίκιλα περιβάλλον, επαρχία, συνεταιρισμό· τα 32,5 δις από το (Ευρωπαϊκό) Ταμείο Ανάκαμψης και άλλα.
Από μόνα τους αυτά όλα δεν αρκούν για “άλμα” προς τα εμπρός.
Δυστυχώς, βλέποντας, τους πολιτικάντηδες της αντιπολίτευσης (Τσίπρα, ΚΙΝΑΛ και τους συντρόφους τους) και, τρις χειρότερα, τους υπουργούς της Νεοδημοκρατικής κυβέρνησης (Τσιάρας Δικαιοσύνης, Μηταράκης Μετανάστευσης, Καραμανλής Μεταφορών και Υποδομών, Μενδώνη Πολιτισμού κλπ. κλπ.) πολύ αμφιβάλλω αν θα κάνουμε βήμα “προς τα εμπρός” όχι άλμα! Όλοι αυτοί είναι σκλαβωμένοι στον πελατειασμό και το πολιτικό κόστος. Αυτά έχουν εμποδίσει τον Μητσοτάκη να προχωρήσει σε ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις και να λάβει τα απαιτούμενα αυστηρά μέτρα που θα αναχαίτιζαν την εξάπλωση της πανδημίας στην Ελλάδα.
Συλλογιστείτε και τούτο. Το 1864 η Ιερά Σύνοδος εξέδωσε την εγκύκλιο 2997 με την οποία καταδικάζει τους αντιεμβολιαστές (ήταν τότε η ευλογιά) και προτρέπει τον εμβολιασμό. Οι Ιεράρχες μας τώρα χρειάστηκαν σχεδόν ενάμιση χρόνο για να διακηρύξουν επίσημα πια πως, Ναι, ο εμβολιασμός είναι αναγκαίος.
Επίσης το ότι όχι μόνο ο κοσμάκης μα και πολλοί διανοούμενοι, έγκριτοι δημοσιογράφοι κλπ., πιστεύουν πως οι πρωταθλητές στο Τόκιο “θα σηκώσουν για άλλη μια φορά την Ελλάδα ψηλά”. Και τι έγινε τις προηγούμενες φορές; Γιατί άραγε δεν έμεινε “ψηλά”;
Και γιατί διστάζει τόσο η κυβέρνηση να επιβάλει αναγκαστικό εμβολιασμό σε πολλές ομάδες (νοσοκομειακούς, εκπαιδευτικούς κλπ.) που εξάπαντος βοηθούν στη διασπορά του ιού; Διότι φοβάται το τρισκατάρατο πολιτικό κόστος.
Οι άνθρωποι ωριμάζουν είτε δια της λογικής προσέγγισης κατανοώντας την αλήθεια ενός θέματος είτε δια των χαστουκιών που δίνει το ξετύλιγμα της ζωής στην καθημερινή εμπειρία. Εδώ στην Ελλάδα όμως η ωρίμανση φαίνεται να γίνεται με γεωλογικούς ρυθμούς χιλιετιών.
Ο τίτλος προέρχεται από την ωρίμανση του 36ου Προέδρου των ΗΠΑ Lyndon B. Johnson (1963-69): Παιδεία! Στα χρόνια της προεδρίας του έμαθε πως η λύση για όλα τα προβλήματα είναι η “παιδεία”.
Μα τι είδους παιδεία;…
