Είναι φυσικό να θριαμβολογούν και να κομπάζουν όσα κόμματα από τα μικρά μπήκαν στη Βουλή και όσα (μεγάλα) αύξησαν τα ποσοστά τους. Και όλα, οι κομματάρχες μάλλον, ερμηνεύουν τα τελικά αποτελέσματα σύμφωνα με τις παρωπίδες τους.
Ο Τσίπρας δήλωσε έτοιμος να θέσει εαυτόν στην κρίση του κόμματος, των συλλογικών οργάνων του, αφού επεσήμανε πως η συντριβή του (2 μονάδες κάτω από το 20% του Μαΐου) ενέχει κινδύνους για το κόμμα και απαιτεί νέα σκληρή δουλειά – που, υπαινίχθηκε, μόνο ο ίδιος, ο άχαστος τακτικιστής, μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και ας χάνει συνεχώς από το 2016 και δώθε!
Τελικά παραιτήθηκε. Μα κατάλαβε γιατί κέρδισε το 2015 και γιατί τώρα έχασε τόσο εξευτελιστικά; Αμφιβάλλω. Κανείς στον Σύριζα δεν έδειξε να έχει μάθει κάτι ουσιαστικό από τη συντριβή τους….
Το 2% που έχασε στις 25/6 αντιστοιχεί σε περίπου 250.000 ψήφους. Αυτοί οι ψηφοφόροι, λέγεται, δεν ψήφισαν: έμειναν στα σπίτια τους!
Σοβαροί δήθεν δημοσιογράφοι παρομοίασαν την κατάσταση με οπαδούς μιας ομάδας που χάνει σε κάποιο ματς και φεύγουν 10 λεπτά πριν το τελικό σφύριγμα. Βέβαια οι δυο περιπτώσεις δεν είναι καθόλου παράλληλες ή ανάλογες διότι στο ματς οι οπαδοί δεν μπορούν καθόλου να βοηθήσουν την ομάδα τους να αυξήσει το σκορ της. Στις εκλογές οι οπαδοί του κόμματος βοηθούν με την ψήφο τους!
Οι 250.000 πάντως δεν πήγαν να ψηφίσουν το Πασόκ, το οποίο, και αυτό έχασε ένα πολύ μικρό ποσοστό ψηφοφόρων – από τον Μάιο.
Τώρα γιατί οι Πασόκοι κορδώνονται και κομπάζουν σαν να έγιναν ήδη το κύριο κόμμα αντιπολίτευσης δεν είναι κατανοητό. Όπως και οι εκθειασμοί σε σοβαρές αναλύσεις.
Μπορεί το Πασόκ να έχει φέρει νέα πρόσωπα και νέες στρατηγικές μα το “νέο” δεν είναι κατ’ ανάγκη ορθό ή καλό. Η αύξηση του ποσοστού του μου φαίνεται να οφείλεται στην παρακμή των τσιπριστών και την απομάκρυνσή τους από το βυθιζόμενο Σύριζα προς το Πασόκ όπου μάλλον ανήκαν την εποχή της αστακομακαρονάδας και της υπνωτικής γοητείας του πλανερού Ανδρέα “Αείμνηστου”.
Εγώ δεν βλέπω πλέον στο Πασόκ ούτε ένα νέο στέλεχος με αξιόλογες αξίες και αρχές. (Κι ας μεγαλοκαυχιέται ο Ανδρουλάκης πως θα ασκήσει αντιπολίτευση με αξίες και αρχές.) Το Πασόκ ουδέποτε είχε, ή μπορεί να έχει πανανθρώπινες αξίες και αρχές. Αυτές δεν συνάδουν με σοσιαλιστικές σαχλαμάρες σαν αυτές του Πασόκ.
Ο Ανδρουλάκης είχε δηλώσει πως δεν θα συγκυβερνήσει με Τσίπρα ή Μητσοτάκη, προεξοφλώντας τον ρόλο του ρυθμιστή. Ένας τέτοιος κομματάρχης είναι κοινός πολιτικάντης όχι πολιτικός με αξίες και αρχές ή διπλωμάτης – άνθρωπος που γνωρίζει πώς να ελιχθεί στο γλιστερό πολιτικό και διεθνές σκηνικό.
Ο Κουτσούμπας του ΚΚΕ και τα κομματίδια του 4% επίσης κομπάζουν. Μα είναι σίγουρο πως κανένα δεν πρόκειται ποτέ μόνο του να πλησιάσει την εξουσία ή έστω την αξιωματική αντιπολίτευση.
Ο μόνος βέβαιος νικητής είναι ο Μητσοτάκης. Ίδωμεν!
