1. Με την επίσημη έξοδο από τα μνημόνια και την επίσημη είσοδο στην τσιπρική «κανονικότητα» που σηματοδοτεί συγκυριακά και την απαρχή προεκλογικής περιόδου, άρχισαν οι επίσημες παροχολογίες – που ουδέποτε σταμάτησαν στα λόγια και στις προθέσεις.
Ακόμα και στο καθεστώς της Αριστεράς ο πελατειασμός δεν έχει μειωθεί, μα αντίθετα αυξήθηκε. Η ηλιθιότητα του έθνους είναι τέτοια που η εξουσία χαρίζεται μόνο σε αυτούς που χαρίζουν αρχικά για να πάρουν πίσω αργότερα πολλαπλάσια.
Έτσι εκτός από αυξήσεις σε κατώτατους (και ανώτατους «ημετέρων») μισθούς, δεν θα περικοπούν οι συντάξεις. Η περικοπή συντάξεων για τους τσιπριστές είναι μεγάλο αμάρτημα. Οι ίδιοι γνωρίζουν πόσο υπέφεραν όταν στα προηγούμενα 3 χρόνια μείωναν συντάξεις.
Κι εδώ επικαλούνται το παράδειγμα της Πορτογαλίας.
2. Και είναι αλήθεια πως οι Πορτογάλοι αρνήθηκαν να μειώσουν τις συντάξεις όταν με το καλό εξήλθαν από το μνημονιακό καθεστώς μετά από τρία χρόνια.
Κι εμείς, δηλαδή το μόρφωμα των Συριζανελλήνων που κυβερνά, έχοντας την σχιζοφρένεια στην κληρονομικότητά μας τη μια μισούμε τους ξένους και ειδικά τους Ευρωπαίους κουτόφραγκους, την άλλη θέλουμε να τους μιμηθούμε.
Έτσι και τώρα. Μόνο που, με τις χοντρές παρωπίδες μας, μένουμε στο αντικείμενο που επιδιώκουμε και αγνοούμε θεληματικά όλα τα άλλα συναφή στοιχεία.
Όπως εκείνοι λοιπόν είπαν «Όχι στη μείωση συντάξεων» έτσι κι εμείς που έχουμε πολύ ανώτερη και μακρύτερη ιστορία ηρωικών αντιστάσεων (κυρίως ενάντια στη Λογική) θα πούμε «Όχι»!
3. Η Πορτογαλία είχε μόνο ένα μνημόνιο και ολοκλήρωσε το πρόγραμμά της έγκαιρα. Όταν εξήλθε από το μνημονιακό καθεστώς, αμέσως είχε πρόσβαση στις αγορές και μπορούσε να δανειστεί με πολύ χαμηλότερα επιτόκια έχοντας καλύψει τις περισσότερες από τις δανειακές της ανάγκες. Και συνεχίζει να κρατά τα κρατικά της έξοδα (δημόσιους μισθούς, επιδόματα, κλπ.) σε λογικά μεγέθη μέσα στα όρια των κρατικών εσόδων.
Εμείς;
Εμείς χρειαστήκαμε τρία μνημόνια και 8 μίζερα έτη σερνάμενοι από μια απροθυμία σε άλλη στην ολοκλήρωση του προγράμματος.
Θα μπορούσαμε να είχαμε ξεμπερδέψει το 2015 μα ο κ. Τσίπρας και ο συρφετός του των αναρχοαριστερών δεν ήθελε. Κέρδισαν κι έχασε η χώρα.
Εμείς έπρεπε να έχουμε το δεκανίκι του υπερπλεονάσματος (24 δις) για να πάρουμε άδεια εξόδου. Μα και στη «μεταμνημονιακή» περίοδο, οι θεσμοί θα κάνουν επιθεωρήσεις και αξιολόγηση 4 φορές τον χρόνο. Διότι θέλουν τα λεφτά τους πίσω, κάπου 375 δις και ξέρουν πως εμείς δεν χαιρόμαστε όταν πρόκειται για επιστροφή χρημάτων.
4. Οι θεσμοί είναι μόνο ένας παράγων. Άλλος και άμεσα πιο σημαντικός είναι οι Αγορές – για τις οποίες η κα. Αχτσιόγλου με όλη την άγνοια της τσαχπινιάς της δήλωσε πως δεν είναι στους στόχους μας. Μάλλον ξανασκέφτεται σαν τον Λαφαζάνη πως θα τυπώνουμε Ευρώ μόλις το «μαξιλάρι» των 24 δις εξανεμιστεί σε παροχές.
Το γεγονός παραμένει πως εμείς δεν τολμούμε ακόμα να εκδώσουμε ομόλογα και οι αγορές δεν θα δανείσουν με χαμηλά επιτόκια. Βλέπετε, παρότι οι αξίες στο Χρηματιστήριο είναι χαμηλότατες, ξένοι επενδυτές δεν αγοράζουν.
Κανείς δεν μας εμπιστεύεται κυρίως (αν και όχι μόνο) εξαιτίας των τσιπριστών και της εγγενούς αμάθειας και ανικανότητάς τους. Είμαστε ακόμα στην άκρη του Γκρέξιτ και τα Κάπιταλ Κοντρόλς δεν έπαψαν πλήρως!
Αν θέλουμε οι ξένοι να μας φερθούν όπως στην Πορτογαλία τότε ας μοιάσουμε στην Πορτογαλία, όχι στη Βενεζουέλα ή την Αργεντινή!
