1. Το κόμμα «Σπαρτιάτες» είναι ουσιαστικά μια έξυπνη μετεξέλιξη της απόπειρας Κασιδιάρη να φτιάξει πολιτικό κόμμα, συνέχιση της «Χρυσής Αυγής». Μέχρι πρόσφατα, πριν τις Εθνικές εκλογές ήταν ένα πολιτισμικό Σωματείο με βάση και ανάσα την ελληνική Εθνικοφροσύνη – που ελάχιστη σχέση έχει με το έθνος μας, το τωρινό ή το αρχαίο.
Είναι αξιοπρόσεκτο πως κανείς σοβαρός και μη αρθρογράφος δε ν εξετάζει αντικειμενικά το όλο θέμα. Όλοι αναφέρουν τη «Χρυσή Αυγή» υπονοώντας ή νομίζοντας πως τότε ξεκίνησε αυτή η νοοτροπία με μια ρατσιστική εκδήλωση ενάντια στο ρεύμα (λαθρο-)μεταναστών που συχνά και μάλλον αυθαίρετα βαφτίζονταν όλοι «πρόσφυγες». Οι αληθινοί πρόσφυγες ήταν πολύ λίγοι, μα δεν έκανε διαφορά στους Αναρχοαριστερούς, κυρίως, που πάντα θέλουν να καταστρέψουν τον καπιταλισμό.
2. Η Εθνικοφροσύνη είναι μια τεράστια αναλήθεια που θόλωσε τα μυαλά των ανεξάρτητων Ελλήνων από τα μέσα του 19ου αιώνα κι εξακολουθεί να βασανίζει το έθνος με ένα παράξενο κράμα αλαζονείας, ανευθυνότητας και ανικανότητας. Διότι οι Έλληνες της εποχής μας μπορεί μεν να καπηλεύονται τη μεγαλοσύνη και δόξα των Αρχαίων, μα δεν τους μοιάζουν σε τίποτα όσον αφορά τις πνευματικές τους επιτεύξεις: τους μοιάζουν μόνο στη διχόνοια και τον άκαμπτο, ανεξάντλητο εγωισμό του ξερόλα!
Η πατριδοκαπηλεία διέπνεε την Παιδεία από τότε, όχι μια γενναιόδωρη, ανοιχτόμυαλη εθνοφροσύνη, ένας πατριωτισμός που θα μπορούσε να αγκαλιάσει ακόμα κι εχθρικές εθνότητες. Το ίδιο και μια θρησκεία εκκλησιαστικών συμφερόντων και θεολογικών παρωπίδων.
3. Η κα Ιωάννα Μάνδρου, της οποίας άρθρα συχνά φιλοξενούμε εδώ, επιχειρεί (Καθημερινή 27/6/23)να περιγράψει αναλυτικά το φαινόμενο της επιτυχίας του κόμματος «Σπαρτιάτες», μα παρά την οξύνοιά της κολλά και αυτή στην επικρατούσα και περιορισμένη νοοτροπία που ασχολείται με τον Νόμο που απαγόρευσε στον κ. Κασιδιάρη να φτιάξει κόμμα! Γράφει –
Ο νόμος γενικά ήταν σωστός αλλά η εφαρμογή του υπήρξε προβληματική. Και τούτο διότι πολλοί επισημαίνουν ότι δεν προσκομίστηκαν στον Αρειο Πάγο, ως έδινε τη δυνατότητα ο νόμος, στοιχεία από κρατικές υπηρεσίες που να συνηγορούν ή να αποδεικνύουν τις σχέσεις Κασιδιάρη – Σπαρτιατών.
Εκείνο όμως που επί της ουσίας προκύπτει απ’ όλα αυτά είναι πως μια σημαντική μερίδα του εκλογικού σώματος έλκεται και ψηφίζει πολιτικούς σχηματισμούς με νεοναζιστικές απόψεις, κάτι που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με νόμους. Σε αυτά τα φαινόμενα, προβληματικά για τη δημοκρατία μας, την απάντηση έχει κυρίως η πολιτική. Επί της ουσίας και όχι με ρητορικούς αφορισμούς και γενικολογίες…
4. Την απάντηση δεν την έχει καθόλου η πολιτική. Απεναντίας, η πολιτική τα έκανε θάλασσα, ως συνήθως με τους κομματικούς υπολογισμούς και το μάτι στο πολιτικό κόστος.
Την απάντηση την έχει ένα ορθό φρόνημα περί εθνοφροσύνης και πατριωτισμού (βλ. τμήμα §2, τέλος): ούτε πολιτικάντηδες, ούτε πανεπιστημιακοί, ούτε Εκκλησιαστικοί, ούτε δάσκαλοι, ούτε γονείς το κατέχουν για να το μεταδώσουν στα παιδιά και στη νέα γενιά!
Ο πατριωτισμός δεν αρκεί – δηλώνει το μνημείο της Edith Cavell στο St. Martin’s Place, δίπλα στην Εθνική Πινακοθήκη, Λονδίνο. Χρειάζεται να υπηρετείς όλους τους συνανθρώπους σου στην ανάγκη τους δίχως δόλο ή συναισθηματισμό (humanity)!
