Διάβασα στις 28/8 σε τεράστοους τίτλους πως ο κ. Τσίπρας φέρνει μέτρα με «αριστερό πρόσημο» (Αυγή και κάτι ανάλογο στην ΕΦΣΥΝ, που υπηρετούν πιστά τον τσιπρισμό). Μια άλλη – «Πρακτορας της Στάζι ο Τσίπρας»!!!
Κι εδώ έχουμε τα άκρα της φαντασίωσης και αυταπάτης των Ελλήνων. Μόνο ηλίθιοι σαν εμάς θα έκαναν πράκτορά τους τον Τσίπρα και μόνο οι ηλιθιότατοι αναρχοαριστεροί θα τον είχαν ηγέτη τους!
Ακούσαμε, διαβάσαμε τον κ. Βερναρδάκη να μας συμβουλεύει να μην επικρίνουμε τον κωλοτούμπα πρωθυπουργό μας διότι είναι ακόμα νέος. Με άλλα λόγια, ο κ. Τσίπρας δεν ευθύνεται για την ανεντιμότητα, ανευθυνότητα και ανικανότητά του: φταίει το νεαρό της ηλικίας του!
Βέβαια, αφού υπάρχει αυτό το φυσικό ελάττωμα ή μειονέκτημα, θα έπρεπε εχέφρονες και οξυδερκείς συμβουλάτορες (Βερναρδάκης, Δραγασάκης, Κοντονής, Τσακαλώτος κλπ) να τον πείσουν να παραιτηθεί και να επανέλθει όταν ενηλικιωθεί σε ωριμότητα.
Αλλά δεν το κάνουν. Που υποδείχνει πως δεν πιστεύουν τις βλακείες που εκστομίζουν σε κάθε ευκαιρία.
Στην άλλη όχθη καραδοκούν οι αντίπαλοι, αντιπολιτευόμενοι, που περιμένουν να ακούσουν κάποια συγγνώμη για τα σφάλματα τσιπρικής διακυβέρνησης, κάποια αυτοκριτική που να δείχνει συνειδητοποίηση των σφαλμάτων και ωρίμανση. Ή κάποιο σχέδιο ανάπτυξης, κάποιο μέτρο εξυγίανσης του σταύλου του Δημοσίου.
Ναι οπωσδήποτε ωριμάζεις καθώς μαθαίνεις από τα λάθη στην πολυποίκιλη εμπειρία της ζωής. Μόνο που τα λάθη δεν αρκούν. Διότι από τα λάθη μόνο λάθη μαθαίνεις. Πρέπει να γνωρίζεις και το σωστό αν είναι να αντιληφθείς το λάθος και τις διαστάσεις του κι έτσι να μην επαναλάβεις το λάθος.
Ανάμεσα στην αντίληψη και τη συνειδητοποίηση του λάθους, όμως, και την ωρίμανση που θα φέρει την ορθή δράση είναι (μαζί με τη γνώση του ορθού) και η επιθυμία και η απόφαση για την υλοποίηση του ορθού. Αυτό προϋποθέτει μια ηθική κατάρτιση.
Ποια ηθική κατάρτιση θα μπορούσε να έχει ένας νεαρός κομμουνιστάκος μεθυσμένος με αυταρέσκεια κι εξουσιομανία;
Όλα όσα έχει κάνει ο κ. Τσίπρας είναι για τον εαυτούλη του και μόνο. Για να κατακτήσει εξουσία – όποια εξουσία. Γι’ αυτό έκανε τις κωλοτούμπες με τις οποίες κέρδισε παγκόσμια φήμη – πρώτα όταν μπήκε στο ΚΚΕ και βγήκε για να μπει στην άλλη Αριστερά και από αντιμνημονιακός έγινε ο μνημονιακότερος των μνημονιακών. Γι’ αυτό κάνει ή δεν κάνει, όλα όσα κάνει ή δεν κάνει.
Και γι’ αυτό λέει όσα λέει στους καταρράκτες της ασυναρτησίας του, κάποτε με το συνοφρύωμα σοβαρής σύγχυσης και άλλοτε με το χαμόγελο χρόνιας χαζομάρας.
Όταν μιλάει στη Βουλή ή στην κοινοβουλευτική του ομάδα ή σε κάποια συνέντευξη, ή με διάγγελμα στον λαό, δεν απευθύνεται ούτε στο λαό ούτε στους βουλευτές του ούτε στην αντιπολίτευση.
Απευθύνεται μόνο στον εαυτούλη του. Όλοι οι άλλοι υπάρχουν μόνο για να τον φροντίζουν καθώς τους εξαχρειώνει κι εξαθλιώνει.
Είναι αγοράκι ακόμα στα δέκα, έντεκα και θα μείνει τόσο!
