1. Διάβασα με αρκετή κατάπληξη τα φληναφήματα περί ολιγαρχίας και δημοκρατίας του καθηγητή στην Οξφόρδη Π. Ελευθεριάδη (Καθημερινή 17-18/02/2018).
Μας πληροφορεί πως αν δεν υπήρχαν τα κόμματα με τις αρχές και τα προγράμματά τους και τον αρχηγό της αγέλης που αποδέχονται τα μειλίχια μέλη της, και αν εκλέγονταν μόνο προσωπικοί βουλευτές, θα καταλήγαμε σε μια ολιγαρχία!
Με ποιο από όλα τα όργανα που τους χάρισε η Φύση άραγε σκέφτονται αυτοί οι καθηγητάδες, αναλύουν και μετά διατυπώνουν τα σαθρά συμπεράσματά τους;
2. Ποιο κόμμα στην Ελλάδα από το 1975 και δώθε διατύπωσε καθαρά πολιτικοοικονομικές αρχές, τις μετέτρεψε σε πρόγραμμα και τις εφήρμοσε όταν κατέκτησε την εξουσία;
Σε τι διέφερε η ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή από το Πασόκ του Ανδρέα Παπανδρέου; Μόνο στα πρόσωπα που στη ΝΔ ήταν πιο κατηρτισμένοι πολιτικοί και πιο έντιμοι, λόγω κεκτημένης ταχύτητας. Αλλιώς τα δυο κόμματα σκυλοτρώγονταν για το ποιος έκανε τις πιο πολλές κρατικοποιήσεις!
Και ας μη μου πούνε πως ο καθηγητής ζει στη Βρετανία και δεν ξέρει τι γίνεται στην Ελλάδα. Αν δεν ξέρει, τότε να μη γράφει!
Οι αρχές του «αείμνηστου» απατεώνα Αντρέα ήταν «να κατακτήσω την εξουσία και να σακατέψω στον μέγιστο βαθμό την Δεξιά που με έκανε προσωπικά να υποφέρω (επί Μεταξά κυρίως)». Έδωσε γη και ύδωρ στα κομματόσκυλα μα δεν είπε ποτέ πως δανειζόταν με υψηλά επιτόκια που μετά, μαζί με τα χρέη, θα τα πλήρωναν όλα τα εγγόνια και δισέγγονα αυτών που σαν θεοπάλαβοι τον υποστήριξαν.
3. Ποια δηλαδή είναι η διαφορά του δημοκρατικού δήθεν υπουργικού συμβουλίου, όπου δικτατόρευε ο Αείμνηστος και παραιτούσε υπουργούς ακόμα και όταν ήταν εν πτήσει, από μια ολιγαρχία;
Σε τι διαφέρει το σημερινό τσούρμο τσιπριστών, πολλοί εκ των οποίων είναι παλαίμαχοι πασοκάριοι του Αείμνηστου, από μια άκρως διεφθαρμένη ολιγαρχία;
Σαν τους σταλινικούς και χιτλερικούς της δεκαετίας του 1930, οι προπαγανδιστές του κ. Τσίπρα διαλαλούν πως για τα μνημόνια και τη δυστυχία του λαού (παρά το άφθονο μαύρο χρήμα που κυκλοφορεί τώρα ακόμα πιο ελεύθερα σε όλα τα στρώματα) υπεύθυνοι ήταν οι κυβερνήσεις των μνημονίων 2010-2014, πως οι ξένοι δυνάστες δανειστές επιβουλεύονταν την εθνική κυριαρχία μας και πως μόνο αυτοί θα μας έσωζαν – μαζί και την Ευρώπη.
4. Κε Ελευθεριάδη έχετε το δημοκρατικό δικαίωμα όπως κάθε πολίτης στις σοσιαλδημοκρατίες μας να γράφετε όσες πανεπιστημιακές αρλούμπες θέλετε.
Μα τι καλύτερο να περιμένεις από μια δημοκρατία όπου ο κάθε ηλίθιος και απληροφόρητος λούμπεν προλετάριος μπορεί να ψηφίζει αμόρφωτους λούμπεν πολιτικάντηδες, που με λίγες κωλοτούμπες ακυρώνουν όλες τις υποσχέσεις τους για ευημερία, αξιοπρέπεια και ανάπτυξη και συμπεριφέρονται ως φεουδάρχες της Πολιτείας;
Πώς είναι αυτό το σύστημα καλύτερο από την ολιγαρχία που κάνει ενδεχομένως λιγότερες αθλιότητες;
Όπως γράφει στο ίδιο φύλλο (Καθημερινή 17-18/2/2018) ο Παγουλάτος – «Από την Κουμουνδούρου στο Καράκας και από το Μαξίμου στη Βαρσοβία του Καζίνσκι, η απόσταση είναι μικρότερη από ό,τι δείχνει».
Μόνο που οι δημοκράτες τσιπριστές πάνε ακόμα πιο πέρα, πάνε πέρα και από τον «Αείμνηστο» σε άλλους αείμνηστους, όπως ο Κάστρο, ο Μάο, ο Στάλιν, κλπ.
3 Comments
Ανώνυμος
Επιτρέψτε τρεις επισημάνσεις: α) ο καθηγητής δεν αναφέρεται ειδικώς στην Ελλάδα, όπου συνήθως έχουμε κακέκτυπα δυτικών ηθών και εθίμων, β) οτιδήποτε στον λεγόμενο Δυτικό Πολιτισμό, είναι κτισμένο πάνω στην αντίληψη ότι κάποιος δεν θα κάνει (για πολύ) κάτι που τον καταστρέφει (ναι, το ξέρω πως είναι λανθασμένη αντίληψη, αλλά όχι πάντα), γ) τελικώς εσείς δεν διαφωνείτε μαζί του στο ότι θα οδηγούμασταν σε ολιγαρχίες, τις οποίες φαίνεται μάλλον να προτιμάτε, αλλά στον υπαινιγμό ότι αυτές οι ολιγαρχίες θα ήταν χειρότερες από τις δημοκρατίες.
Ένα μοντέλο λειτουργίας είναι η λεγόμενη "Δημοκρατία", τίποτε περισσότερο, τίποτε εκ' Θεού. Οι περιπτώσεις όπου όντως λειτουργεί είναι πολλές. Τώρα αν οι φίλτατοι συν-έλληνες (sic) δεν μπορούν να μοιράσουν δύο γαϊδουριών άχυρο, δεν φταίει το άχυρο.
Π. Πετριάς
Θα αναρτηθούν 2-3 άρθρα κάποια ώρα που απαντούν στα 3 σημεία. Εκείνο που έχει σημασία δεν είναι το όποιο σύστημα, αλλά οι άνθρωποι και το ποιόν τους.
Μα τι στην ευχή είναι αυτή η Δημοκρατία;
Δεν είναι παντού μια Ολιγαρχία πολιτικάντηδων; Έχει πουθενά ο λαός δύναμη να εφαρμόσει κάτι; Και θα θέλατε μια μάζα αγράμματων και απληροφόρητων ανθρώπων να αποφασίζουν για την οικονομική πολιτική και φορολόγηση, για εθνικά θέματα και διεθνείς σχέσεις, για την Παιδεία κλπ;
Ναι, εγώ θα προτιμούσα χίλιες φορές έναν δίκαιο και σοφό δικτάτορα παρά το αρτιότερο σύστημα δημοκρατίας. Σημασία έχει η γνώση και το αίσθημα δικαίου και η πλήρης εφαρμογή αυτών των ιδιοτήτων. Όλα τα άλλα = διαφθορά.
Ανώνυμος
Ευχαριστώ για την απάντηση. Επιτρέψτε μία τέταρτη επισήμανση: όλοι όσοι μιλούν για διάφορες ολιγαρχίες ως προτιμότερες των δημοκρατιών, έχουν ως κοινό γνώρισμα ότι αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως τμήμα αυτών των ολιγαρχιών, ή -έστω- κάποιους που οι ίδιοι θα ενέκριναν. Θα έχετε λοιπόν τεράστια δυσκολία να πείσετε πως το κίνητρό σας είναι αγαθό, ειδικώς όταν βλέπουμε παντού στον πλανήτη τα υπόλοιπα ολιγαρχικών δομών του 20ου αιώνα να συμπεριφέρονται ως φαύλοι (πάρτε για παράδειγμα την περιβόητη Βασιλική Οικογένεια στο Η.Β.).
Αν υπάρχει κάποιος υποψήφιος για δίκαιος δικτάτορας, τότε ας συστηθεί, με όνομα / επίθετο / πεπραγμένα κλπ. Αν δεν υπάρχει, τότε η προτίμησή σας προς αυτό το μη-υπαρκτό ον, μοιάζει λίγο σαν την προσωπική μου επιθυμία για μία γυναίκα που να μοιάζει εξωτερικά με την Αχτσιόγλου, να με αγαπάει σαν τη μάνα μου, να δίνεται σα να μην υπάρχει αύριο, και να φτιάχνει εξαιρετικά πιλάφια.