Και ο Ηλίας Μαγκλίνης είναι αρθρογράφος που διαβάζω τακτικά στην Καθημερινή. Μα τώρα πιο πολύ γιατί ξέρω πως θα έχει κάτι συναισθηματικό, κάποια αδυναμία στη στόχαση, παρότι πάντα η πρόθεσή του φαίνεται καλή.
Πριν από καιρό (18/2/23) είχε δημοσιεύσει μια κριτική, ευνοϊκή, για τα ποιήματα της κας Κ. Γλυνιαδάκη. Tην βρήκε “παραπάνω από καλή” μα δεν παρέθεσε ούτε μια ανάλυση στίχων να μας δείξει γιατί είναι “παραπάνω από καλή”. Και δεν παρατήρησε πως το ένα ποίημα που εξέτασε ήταν κομμένη πρόζα δίχως κανένα από τα συνήθη χαρακτηριστικά της ποίησης – μια κοινή μεταφορά έστω!
Στις 9/10 γράφει για μια “χαλάρωση” στην κομματική προεκλογική δράση της ΝΔ και στους ψηφοφόρους μα μένει με αυτήν την κάπως γλυκερή διαπίστωση χωρίς να δώσει κάποια αιτία. Αρκείται στο ότι οι ψηφοφόροι “είχαν ήδη κορεστεί από μακρά εκλογική περίοδο”.
Είναι πολύ παράξενο που δεν αναφέρει (διότι πρέπει να το σκέφθηκε) πως πολλοί ψηφοφόροι την ΝΔ δεν την ψήφισαν για να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους για τις ατολμίες του κ. Μητσοτάκη.
Στις 10/10 “Κάποιος καλύτερος από εμάς” αναφέρει το πατροπαράδοτο κλισέ όταν ο Κασιδιάρης χαστούκισε την κα Κανέλλη (στην εκπομπή του Παπαδάκη). Μα δεν αναφέρει πως πρώτη η Κανέλλη τον χτύπησε με διπλωμένη εφημερίδα. Μετά έμεινε (ή “στάθηκε”) στην “ομοφοβική αποστροφή” του δημάρχου του Βόλου, Μπέου, που είπε “Εγώ είμαι ένας από σας”. Αυτή η φράση θέλει μεγάλη προσοχή, γράφει, χωρίς να αντιλαμβάνεται (;) πως πολλοί λαϊκιστές που δεν είναι κατ’ ανάγκη πολιτικοί χρησιμοποιούν κατά κόρο αυτήν και όμοιες φράσεις.
Στις 11/10 (Η ανάγκη του συμβιβασμού) γράφει για την αδιάκοπη σύγκρουση μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Αναθυμάται πως σε συνέντευξη με τον Ισραηλινό συγγραφέα Άμος Οζ (1939-2018) εκείνος του υπέδειξε πως καμιά πλευρά δεν προβαίνει σε κάποιο συμβιβασμό και αυτό είναι μια βασική αιτία για το κακό που συμβαίνει.
Και αναφέρει επίσης πως ο Οζ έδωσε το παράδειγμα του γάμου όπου οι σύζυγοι κάνουν συμβιβασμό.
Πολύ ωραία!
Μόνο που οι Εβραίοι δεν συζούν με τους “Παλαιστίνιους” (=Άραβες Μουσουλμάνους) από έρωτα ή κάτι παρόμοιο όπως κάνουν οι νιόπαντροι.
Πως στην ευχή θα συμβιβαστούν οι Ισραηλινοί όταν οι Ισλαμιστές Άραβες έχουν ορκιστεί στον Αλλάχ να ρίξουν του Εβραίους όλους στη θάλασσα και πως δεν υπάρχει κανένας Εβραίος αθώος – γι’ αυτό και αποκεφαλίζουν βρέφη και βιάζουν κορίτσια και μαχαιρώνουν ηλικιωμένες αδίστακτα, ηρωικά!
“Μπορείς να τον συναντήσεις τουλάχιστο στη μέση;…” (Δηλαδή θάνατος στους μισούς Εβραίους;)
