Μαζί με τους Τούρκους πιάσαμε (το 2015) πάτο με 19% του συνόλου των αποφοίτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να είναι λειτουργικά ανεπαρκείς.
Μεγαλώσαμε πιστεύοντας πως ξεχωρίζαμε από τους βελανιδοφάγους κουτόφραγκους και τους κανίβαλους των άλλων ηπείρων.
Δεν είναι μόνο οι Παρθενώνες μας και ο φιλόσοφοι και ποιητές μας, που έγιναν αντικείμενο σεβασμού, θαυμασμού και μελέτης από τους πάντες. Είναι και οι Έλληνες επιστήμονες και πανεπιστημιακοί που διαπρέπουν στο Εξωτερικό. Είναι και μικρές ομάδες μαθητών και μαθητριών που πετυχαίνουν διακρίσεις σε διεθνείς διοργανώσεις γνώσεων ή δεξιοτήτων – χρόνια και δεκαετίες τώρα.
Μα δεν βλέπουμε τίποτα ουσιαστικό να αλλάζει σε μια χώρα που παραμένει βαλκανική με λεβαντίνους κατοίκους οι οποίοι κατόρθωσαν να φορούν κάποια φτιασίδια Ευρωπαϊσμού. Το μόνο ουσιαστικό που αλλάζει είναι η αυξανόμενη εγκληματικότητα – που τώρα παρουσιάζεται όλο και πιο νωρίς σε bullying, σε συμμορίες, σε “οπαδική” βία και όμοιες εκδηλώσεις. Γιατί, άραγε;
Επί χρόνια τώρα, ο Διαγωνισμός PISA του ΟΟΣΑ δείχνει πως οι μαθητές και μαθήτριες των 15 – 16 ετών υστερούν πολύ από συνομίλικ-/ους/-ες σε άλλες χώρες, καταλαμβάνοντας χαμηλότερες θέσεις (40 ως 44 το 2022) και τα αστέρια μας που λάμπουν στο Εξωτερικό ως επί το πλείστον είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό, μόλις 0,9%, του συνόλου! (Στην Πορτογαλία είναι 3,3% και στην Εσθονία είναι 6,1%!)
Αυτά και τα επόμενα στατιστικά τα δανείζομαι από άρθρο του Θοδωρή Γεωργακόπουλου στην Καθημερινή, 23/12/23.
Η παράλληλη της PISA έρευνα του ΟΟΣΑ, η PIAAC (κάθε 10 έτη), εξετάζει ίδιες περίπου δεξιότητες μα σε μεγαλύτερες ηλικίες 16-65. Εδώ πάλι έχουμε μαθηματικά, κατανόηση κειμένου και “επίλυση προβλημάτων σε τεχνολογικά πλούσιο περιβάλλον” (π.χ. να βρεθεί μια ιστοσελίδα στο Ίντερνετ).
Ε, εδώ σκίσαμε! Μαζί με τους Τούρκους πιάσαμε (το 2015) πάτο με 19% του συνόλου των αποφοίτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να είναι λειτουργικά ανεπαρκείς. Δηλαδή 1 στους 5 δεν τα καταφέρνει να βρει μια σελίδα στο Ίντερνετ, να βγάλει έναν μέσο όρο σε μια αριθμητική σειρά ή να κατανοήσει ένα απλό άρθρο σαν κι αυτό, εδώ! Στην Εσθονία το ποσοστό είναι κάτω από 5% και στη Τσεχία κάτω από 2%!
Μια άλλη πλευρά είναι η σφαιρικές δεξιότητες. Άτομα με αυτές τις ικανότητες είναι μόλις 9,3% του συνόλου, δηλ. ούτε 1 στα 10! Στη Σλοβενία είναι 20% και φτάνουν στη Φινλανδία 40%!!!
Τέτοιες ανικανότητες αποτυπώνονται και σε άλλες δραστηριότητες. Μια άλλη έρευνα δείχνει την παραγωγικότητα στην Ελλάδα να υστερεί του μέσου όρου κρατών-μελών κατά 29% Και η έρευνα σχολιάζει το επίπεδο δεξιοτήτων των μάνατζερ επιχειρήσεων:
“Οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν τις χειρότερες επιδόσεις σε θέματα που απαιτούν διαχείριση ανθρώπων, προγραμματισμό και εποπτεία, που απαιτούν συνέργειες, διάλογο, και συνεργασία. Τα καταφέρνουν καλύτερα σε θέματα που απαιτούν τη λήψη αποφάσεων, ενδεχομένως από ένα μόνο άτομο». Και επίσης: «Ο μέσος Έλληνας μάνατζερ δείχνει να μην έχει συναίσθηση του πόσο παρωχημένες είναι οι διοικητικές του πρακτικές, ενώ ταυτόχρονα αισθάνεται μεγάλη αυτοπεποίθηση για την ποιότητα του μάνατζμεντ της επιχείρησής του”.
Εννοείται! Φυσικά! Πόσο ελληνική – η μετριότητα του Ξερόλα!
