Δεν είμαι ο μόνος που διαπιστώνει πως η αναρχοαριστερή κυβέρνηση του κ. Τσίπρα είναι κάτι σαν τσίρκο και πως επιδίδεται σε πολιτικά σόου ή μάλλον παραστάσεις αντίστοιχου είδους.
Οι επανειλημμένες κωλοτούμπες είναι η συνηθέστερη. Μόνο που δεν εντυπωσιάζουν πλέον διότι όλοι συνηθίσαμε τις ανατροπές της ψευδολογίας.
Τώρα, όποτε ο νέος μεγάλος ηγέτης του πολιτικού γίγνεσθαι νιώθει να βρίσκεται υπό πίεση επειδή τα γεγονότα δεν του βγαίνουν, παραλλάσει τις παραστάσεις σε μια δοκιμασμένη πολιτικάντικη μεθοδολογία.
Οι παραλλαγές είναι τρεις, όλες πολύ βαρετές.
α) Συμβούλια, συγκεντρώσεις και συνελεύσεις είναι ανέκαθεν το ψωμοτύρι των αναρχοαριστερών που έχοντας καταβρωμίσει με αυτές και με καταλήψεις τα ΑΕΙ, τώρα τις προωθούν εντατικότερα και στις κατώτερες βαθμίδες εκπαίδευσης.
Αυτή την ένδοξη παράδοση της ανευθυνότητας συνεχίζει το αφεντικό με τις συγκεντρώσεις του μεγάλου κοπαδιού των βουβών βουβαλιών του της κοινοβουλευτικής ομάδας του Σύριζα ή της κεντρικής επιτροπής κλπ, όπου μιλά ανενόχλητος, αφού η σπάθη των εκλογών και η συνακόλουθη πανωλεθρία κρέμεται πάνω από τα σκυφτά σβέρκα τους.
Κι έτσι εξαίρει το μεταρρυθμιστικό έργο του τσίρκου με τις τόσες καινοφανείς ανατροπές στο εγχώριο κι ευρωπαϊκό σκηνικό με τις οποίες θα σπρώξει τη χώρα στην τροχιά της ανάπτυξης.
Μόνο που ο κλαψιάρικος τόνος της φωνής του, ακόμα και στην πιο θριαμβική έξαρση, δεν κατορθώνει πάντα να εκδιώξει την κατήφεια του ακροατηρίου.
β) Τελευταία βρήκε μια ακόμη χρήση για το ψαλίδι με το οποίο έκοψε συντάξεις στο Δημόσιο και δουλειές στον ιδιωτικό τομέα.
Κόβει κορδέλες, εγκαινιάζοντας με φιέστες μεγάλα έργα δρόμων και σηράγγων και άλλα προτού μάλιστα είναι έτοιμα (!), τα οποία ως αντιπολίτευση καταπολέμησε με νύχια και δόντια, διότι μόνο αυτό ξέρει να κάνει.
Τώρα όμως με ανυπόκριτο πάθος διεκδικεί αυτά τα έργα, έστω και κλαψιάρικα, ως αποτελέσματα της εργασίας της ακάματης κυβέρνησής του, μη βρίσκοντας ούτε μια λέξη εγκωμιαστική για τους προκατόχους του.
Έτσι έχει αποκτήσει τώρα και τον τίτλο «ψαλιδοχέρης».
γ) Δεν είναι αλήθεια πλήρης ότι δεν βρίσκει λόγια για την αντιπολίτευση και δη για όσους κυβέρνησαν νωρίτερα. Αυτό είναι το τρίτο είδος σόου.
Κάνει εξεταστικές επιτροπές, στην ευρύτερη πολιτικάντικη παράδοση της χώρας για να ανακαλύψει νέα σκάνδαλα η να ξεθάψει παλιά και να μας φοβίσει, ενθουσιάσει και συναρπάσει με φαντάσματα και βρικόλακες από το παρελθόν.
Μια από αυτές τις εξεταστικές είναι για τα σκάνδαλα στον τομέα της Υγείας και είναι γεγονός πως οι καταχρήσεις φαρμάκων (και όχι μόνο) φούντωσαν επί Παπανδρεϊκού Πασόκ και μετά Καραμανλή (2004-9).
Κρίμα που σταματά η έρευνα το 2014 κι έτσι θα χάσουμε τους Κουρουμπλή και Πολάκη.
Σε αυτή την παράσταση τον συνεπικουρούν και πρωτοκλασάτα στελέχη που επίσης αναθυμούνται σκάνδαλα παλαιών περιόδων.
Κάποτε μαζί με τα θεάματα δινόταν και «άρτος». Τώρα ο άρτος είναι είδος προς εξαφάνιση και μένει μόνο το θέαμα.
Κατά τα άλλα «καλή διασκέδαση»!
