1. Σήμερα είναι η σειρά άλλου σοφολογιότατου συριζαίου, του ευφραδούς Νίκου Ξυδάκη που διέπρεψε μάλλον περισσότερο στη δημοσιογραφία, όπου γράφει κανείς ελεύθερα για όσα του αρέσουν, παρά στο τσιπρικό υπουργείο Πολιτισμού ή στην εκπροσώπηση του Σύριζα στη Βουλή.
Ήταν και είναι ένας πολύ συναισθηματικός αριστερός που ποτέ δεν με έπεισε για τα διανοήματά του εκτός από μία ή δύο φορές στην Καθημερινή οπότε και τα αναρτήσαμε στο ιστολόγιό μας.
Όπως όλα τα εξέχοντα στελέχη του τσίρκου, και αυτός συνήθως σκέπτεται με τις πατούσες ή την κοιλιά του. Έτσι μας ξεφούρνισε το πατριωτικό απόφθεγμα «η Ελλάδα μεγαλούργησε με την δραχμή» οπότε καλά είναι να εξετάσουμε συζητώντας στη Βουλή την επιστροφή στο νόμισμα – σε θεωρητικό επίπεδο, φυσικά.
2. Ναι, σίγουρα η Ελλάδα μεγαλούργησε στους Βαλκανικούς πολέμους και αύξησε την επικράτειά της, όπως και τους πρώτους μήνες του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου κατά των Ιταλών και των Γερμανών.
Αλλά έχουν τέτοια γεγονότα την παραμικρή σχέση με την δραχμή; …
Δραχμή είχε και όταν υπέστη την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 και χάσαμε την Ιωνία! Μεγαλούργημα ήταν αυτό;
Δραχμή είχε και όταν ο ζαβός Ζαχαριάδης προκάλεσε τον αιματηρό Εμφύλιο. Ούτε αυτό ήταν μεγαλούργημα και ας γλιτώσαμε από τον σταλινισμό.
Δραχμή είχε η χώρα και όταν οι κουφιοκέφαλοι κολονέλοι προκάλεσαν την εισβολή του Ατίλλα το 1974 – και τουρκοποιήθηκε το ένα τρίτο της Κύπρου!
Αλλά, πάλι, τα γεγονότα δεν έχουν σχέση με το νόμισμα.
Όσο για την οικονομία που σχετίζεται με το νόμισμα, η χώρα ήταν σχεδόν συνέχεια χρεοκοπημένη εκτός από μερικά διαλείμματα χαράς.
3. Αλλά υπάρχει και άλλη άποψη, πονηρή, όπως έχουν όλες οι παλαβομάρες που εκστομίζουν με ανυπόκριτη ανοησία οι σοφοί του του Σύριζα.
Το Γκρέξιτ και η δραχμή επανέρχονται στο προσκήνιο κάθε φορά που ο τσαρλατάνος κ. Τσίπρας έχει αυτοεγκλωβιστεί σε συμπληγάδες και πρέπει μετά τις αποτυχίες του για «πολιτικές λύσεις» να επιβάλει πάλι σκληρά μέτρα σε όλους έκτός από τους πελάτες του στο Δημόσιο και στις Συντεχνίες.
Τα τσογλάνια που κυβερνούν αρνούνται ξανά και ξανά να ακουμπήσουν τα προνόμια του Δημοσίου (με τις ΔΕΚΟ) και των συνδικαλιστών (και κλειστών επαγγελμάτων). Έτσι έχουμε ξανά και ξανά το δίλημμα – Γκρέξιτ και δραχμή (με όλη την αθλιότητα της κατάστασης) ή νέα σκληρά μέτρα που απαιτούν οι δυνάστες δανειστές!
Πολλάκις παιγμένο έργο. Μα το 15% που τυφλά στηρίζει Σύριζα δεν εννοεί να διδαχθεί και να μάθει πως πρόκειται για την μεγαλύτερη σπείρα απατεώνων που γνώρισε ποτέ ο τόπος.
4. Ο Ξυδάκης είναι ένας από αυτούς. Αλλιώς δεν θα πέταγε αυτή την αρλούμπα τόσο ανέμελα.
Όπως έδειξα, η Ελλάδα ταπεινώθηκε το ίδιο αν όχι περισσότερο από όσο μεγαλούργησε. Και ακόμα και ο Ξυδάκης γνωρίζει τα βασικά της νεότερης ιστορίας μας. Οπότε ή είναι όντως αφελής ή είναι βλάκας και γίνεται φερέφωνο για τις πονηριές του Μαξίμου (ή συμμετέχει ενεργά στις πονηριές για την εξαπάτηση του κοσμάκη).
Το 1974 η ισοτιμία δολαρίου – δραχμής ήταν 1 προς 30.
Το 1981, μετά από 7 χρόνια έγινε 1 προς 55.
Αλλά το 1985 μετά από 5 έτη πασοκαρίας 1 προς 138!
Το 1990, με 5 έτη πιο συνετής πασοκαρίας1 προς 158!
Το 1993, τρία έτη Νέας Δημοκρατίας 1 προς 229!
Το 2000 άλλα 8 έτη πασοκαρίας 1 προς 365!
Ο πίνακας μας δείχνει πως επί 25 χρόνια είτε με ΠΑΣΟΚ είτε με ΝΔ η δραχμή κατρακυλούσε σε υποτίμηση και πληθωρισμό και αργή φτωχοποίηση, ενώ οι κυβερνήσεις μας δανείζονταν ή ο Χολαργός τύπωνε δραχμές – για το πελατειακό κράτος, φυσικά!
Αν η μεγαλουργούσα Δραχμή ξανάρθει, θα μας ξεκάνει οριστικά (όπως έδειξα στο “Θέλουμε Ευρώπη; (Γ)“).
