1. Πολλοί πιστεύουν πως η πανδημία με τον κορωνοϊό Covid-19 είναι μια τακτική της Φύσης να μειώσει τον πληθυσμό στον πλανήτη. Πιστεύουν πως ο ανθρώπινος υπερπληθυσμός απειλεί την ίδια την ανθρωπότητα, την Οργανική Ζωή (δέντρα, φυτά, ζώα, πτηνά κλπ) και τον πλανήτη ολόκληρο. Από τον 19ο αιώνα με τον σεβασμιότατο Thomas Malthus διατυπώθηκε καθαρά (μα παράλογα) η αντίληψη πως υπάρχει υπερπληθυσμός και τα μέσα για τη διατροφή και συντήρησή του δεν επαρκούν. Έτσι καλώς υπάρχει άνιση κατανομή αγαθών οπότε ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων σε όλες τις χώρες βασανίζεται με στέρηση και πείνα, ή συχνά έρχονται ανομβρίες, επιδημίες και άλλες θεομηνίες που θανατώνουν πολυάριθμες μάζες ανθρώπων κι έτσι μειώνεται ο πληθυσμός σε κατάλληλο νούμερο.
Αυτή είναι μια πολύ ανόητη και απάνθρωπη αντίληψη που δεν έχει καμιά βάση στην πραγματικότητα. Χώρος υπάρχει άφθονος σε πολλές χώρες και η παραγωγή διατροφικών αγαθών είναι 20 φορές μεγαλύτερη από την απαραίτητη – και ας δίνεται μεγάλο μέρος στη διατροφή ζώων.
2. Το πρόβλημα δεν είναι η Φύση και ο πλανήτης ολόκληρος (ή το Σύμπαν ή ο Θεός) που δεν παράγουν αρκετά ή δεν παρέχουν αρκετό χώρο.
Χώρος αρκετός υπάρχει ακόμα και στις μεγαλουπόλεις, μα συγχρόνως υπάρχουν αφενός οι ανόητες μάζες που δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται και οι επιτήδειοι που κρατούν εδάφη αχρησιμοποίητα για να προκαλούν τεχνητή στέρηση/έλλειψη για να ανέβουν οι τιμές και να καρπώνονται μεγαλύτερα κέρδη – όπως έχει γίνει και πρόσφατα σε όλη την Ευρώπη. Οι πολιτικάντηδες όλων των παρατάξεων είναι ένα μείγμα ανοησίας κι αισχροκέρδειας, παρότι διαφαίνονται μικρές διαφορές, και δεν θέλουν να μάθουν πώς θα μπορούσαν να διευθετηθούν ορθά αυτές οι δυσλειτουργίες.
Εξετάζοντας τα καταστήματα όλων των ειδών, διαπιστώνει κανείς πως παντού (εκτός από ορισμένες μπανανίες με δικτατορικό καθεστώς) υπάρχει υπερπαραγωγή όχι μόνο τροφίμων μα αγαθών κάθε είδους. Αλλά η διανομή γίνεται άνισα – λόγω της κατάστασης που περιγράφεται στην αμέσως προηγούμενη παράγραφο σε αυτό το 2ο τμήμα. Είναι η διανομή που φταίει για τις ανισότητες και τις δυσχέρειες που προκύπτουν και όχι η παραγωγή.
Και αυτοί που στερούνται περισσότερο, δυστυχώς, ενδιαφέρονται λιγότερο να μάθουν την αλήθεια και σκλαβώνονται σε διάφορες θεωρίες σοσιαλισμού ή γενικού αναρχοαριστερισμού, παρότι όλες έχουν αποδειχθεί ανεπαρκέστατες. Επειδή δεν έχουν πολύ χρόνο και την κατάλληλη εκπαίδευση δεν επιδίδονται σε έρευνα κι εξακρίβωση της αλήθειας μα αρκούνται στην εύκολη συνθηματολογία των πολιτικών κομμάτων και ιδίως αυτών που λαϊκίζουν πιο ξεδιάντροπα.
Στο δε “καπιταλιστικό καθεστώς” όπως λέγεται, παρότι έχουν βελτιωθεί σημαντικά οι συνθήκες διαβίωσης των φτωχότερων στρωμάτων, η ανισότητα συνεχίζει, το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών διευρύνεται και υπάρχει αρκετή στέρηση κατά καιρούς.
3. Το κομβικό σημείο είναι η κακοδιαχείριση.
Αλλά η κακοδιαχείριση έχει ανθρώπινο ψυχολογικό υπόβαθρο και κίνητρο. Δεν είναι ούτε ζήτημα της Φύσης ούτε του πλανήτη (ούτε του Θεού).
Οι αρχές της καλοδιαχείρισης είναι γνωστές εδώ και χιλιάδες έτη. Μα τις αγνοούν τόσο οι στερημένες μάζες όσο και οι πολιτικάντηδες της κεντροδεξιάς ή της αναρχοαριστεράς.
Υπάρχουν πανάρχαιες απλές αρχές για κανόνες συμπεριφοράς. Μην κλέβεις. Μην ψεύδεσαι. Μην επιθυμείς τα του γείτονά σου. Μην βλάπτεις άλλους. Ή ο χρυσός κανόνας που τα συνοψίζει όλα πολύ απλά: Μην κάνεις στους άλλους ό,τι δεν θες οι άλλοι να κάνουν σε σένα. Όλοι μας τις έχουμε ακούσει κι έτσι όλοι τις ξέρουμε. Μα δεν τις τηρούμε. Ούτε αυτοί που μας κυβερνούν.
Αυτές οι αρχές για να λειτουργήσουν πρέπει να εμπεδωθούν στη νοοτροπία των πολιτών: να γίνουν δεύτερη φύση. Διότι αν οι πολίτες και οι κυβερνήτες που εκλέγονται δεν δρουν σύμφωνα με αυτές, δεν θα υπάρχει φυσική δικαιοσύνη, όσοι νόμοι και αν θεσπίζονται.
Η εμπέδωση αυτών των αρχών είναι θέμα παιδείας, όχι μόνο νομοθεσίας. Είναι θέμα και ανατροφής πρώτα και εκπαίδευσης για αρκετό διάστημα.
4. Όλοι οι άνθρωποι θέλουμε να είμαστε καλοσυνάτοι, ευγενικοί, γενναιόδωροι, δίκαιοι και παρόμοια – εκτός από λιγοστούς ψυχοπαθείς. Δεν θέλουμε να κάνουμε κακό σε άλλους, να τους καταπιέζουμε ή να τους εκμεταλλευόμαστε. Εκτός όταν βάζουμε πρώτο το προσωπικό μας εγωιστικό συμφέρον, τη δική μας προσωπική ικανοποίηση, αδιαφορώντας για τις ανάγκες των άλλων. Τότε δρούμε αντίθετα, εγωιστικά.
Και συμπεριφερόμαστε με τον ίδιο τρόπο προς το περιβάλλον και τα φυσικά οικοσυστήματα. Συχνά λέγεται πως βλάπτουμε το περιβάλλον, βλάπτουμε/καταστρέφουμε τον πλανήτη, τη Μητέρα Γαία. Τον πλανήτη δεν μπορούμε να τον βλάψουμε. Ο πλανήτης θα είναι ο πλανήτης και με τις ερήμους και με τα δάση και με τις εύφορες πεδιάδες. Και με δηλητηριασμένους ωκεανούς και με φρέσκα νερά. Μα πιο άμεσα, για το δικό μας άμεσο συμφέρον, το θέμα είναι πως με την ασωτία μας, με την αλόγιστη εγωιστική μας συμπεριφορά βλάπτουμε το περιβάλλον κάνοντας το βλαβερό, δυσμενές, τοξικό για μας τους ίδιους. Υπονομεύουμε το μέλλον των απογόνων μας!
Βεβαίως και θα μπορούσαμε με την κατάλληλη παιδεία να έχουμε καλύτερο κώδικα ηθικής, κοινωνική ενσυναισθησία, αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια. Αν περιορίζαμε π.χ. την κατανάλωση κρέατος κατά 50% και την υπόλοιπη κατανάλωση φυσικών πόρων και αγαθών έστω κατά 30%. Με την άλογη μας σπατάλη πόρων, με την αποψίλωση δασών έχουν αφανιστεί πάνω από 90% των ζωικών και φυτικών μορφών. Και αυτή η σπατάλη πόρων συνεχίζεται. Τώρα και το νερό, το φρέσκο, το πόσιμο νερό, αρχίζει να σπανίζει, να γίνεται είδος πολυτελείας.
5. Αντί να επιδιδόμαστε ασυλλόγιστα στην ξέφρενη επιδίωξη της απόλαυσης και καλοπέρασης, παραγνωρίζοντας τις ανάγκες των άλλων που είναι και δικές μας, αντί για αμέριστη ασωτία, θα μπορούσαμε να στρεφόμασταν σε μια λογική λιτότητα και μετρημένη ζωή. Και είναι εμείς, το κάθε άτομο προσωπικά, που θα το κάνουμε – όχι άλλοι!
Οι πρώτοι απλοί μονοκυτταρικοί οργανισμοί βρήκαν πως με την ένωση μεταξύ τους, έτσι που να γίνουν πολυκυτταρικοί οργανισμοί, γίνονταν πιο αποτελεσματικοί στην αντιμετώπιση του περιβάλλοντος και την εξοικονόμηση της δικής τους ενέργειας και των περιβαλλοντικών πόρων.
Εμείς, παρά το δώρο της λογικής με το οποίο προικιζόμαστε από τη γέννησή μας, το κατορθώσαμε σε πολύ μικρό βαθμό. Δεν κατορθώνουμε να είμαστε στενότερα ενωμένοι ούτε σαν έθνος, ούτε σαν τοπική κοινωνία, ούτε σαν συγκάτοικοι στην ίδια πολυκατοικία, ούτε καν σαν οικογένεια Διότι εμμένουμε παράλογα και παθιασμένα στην επιδίωξη της ικανοποίησης των εγωιστικών επιθυμιών που μας κεντρίζουν ακατάπαυστα.
Μόνο ή ορθή ανατροφή και παιδεία μπορεί να διορθώσει το σφάλμα και να ζούμε αρμονικά μεταξύ μας και με τις φυσικές δυνάμεις του περιβάλλοντος.
