1. Είναι πια γενικά αναγνωρισμένο πως χρειάζεται ανάπτυξη, χρειάζεται πραγματική αναπτυξιακή πολιτική. Όλοι, και κυβέρνηση και αντιπολίτευση και σχολιαστές στα ΜΜΕ μιλούν και γράφουν για «ανάπτυξη» που θα ξεκινήσει με επενδύσεις από Έλληνες μα, κυρίως, ξένους που έχουν μεγάλα κεφάλαια διαθέσιμα.
Η φλυαρία συνεχίζεται μα οι επενδύσεις δεν εμφανίζονται. Δεν εμφανίζονται διότι στην πραγματικότητα δεν τις θέλει ο τσιπρισμός των αναρχοαριστερών που κυβερνούν. Αν τις ήθελαν θα δημιουργούσαν τις συνθήκες που θα προσέλκυαν επενδύσεις, όπως γίνεται π.χ. στην Κύπρο.
Η φορολογία εδώ είναι ψηλή και μεταβαλλόμενη (προς τα πάνω, συνήθως). Οι τσιπριστές (Τσίπρας, Σπίρτζης, Σκουρλέτης, Πολάκης, Παπάς, Παπαδημητρίου κλπ) μισούν το κέρδος των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Τα φορολογούν μέχρι εξόντωσης. Οι αφελείς ιδιώτες επενδύουν μερικά εκατομμύρια σε μια επιχείρηση με συντελεστή φόρου επί των κερδών, ας πούμε, 15% μα στους 6 μήνες αυτός αλλάζει σε 20% και στα 2 έτη σε 40%!
Μετά είναι η ατέρμονη γραφειοκρατία και οι μίζες που πρέπει να δοθούν για να προχωρήσουν οι διαδικασίες. Οι ίδιοι οι υπουργοί εμποδίζουν τις διαδικασίες ακόμα κι όταν έχουν εγκριθεί!
Μια τρίτη δυσκολία είναι η εργατική νομοθεσία και τα ισχυρά συνδικάτα που ελέγχονται από συριζαίους ή το ΚΚΕ και την αρρωστημένη νοοτροπία τους.
2. Ας ξεκαθαρίσουμε όμως τι σημαίνει ανάπτυξη.
Στις παρούσες οικονομικές συνθήκες όπου η Γεωφορολόγηση είναι άγνωστη και η χώρα είναι χρεοκοπημένη, δεν υπάρχουν μέτρα που θα επιφέρουν σταθερή ουσιαστική ευημερία μακροπρόθεσμα. Όποια μέτρα κι αν εφαρμοστούν θα επιφέρουν μόνο βραχυπρόθεσμη ανάκαμψη. Μετά, άσχετα με τον οικονομικό κύκλο στο παγκόσμιο σκηνικό, η ελληνική οικονομία θα κάνει βουτιά πάλι.
Στις τωρινές συνθήκες ανάπτυξη πρακτικά σημαίνει ένα πράγμα μόνο: αύξηση της παραγωγής εξαγόμενων προϊόντων.
Ιδανικά, κάθε χώρα θα πρέπει να αναπτύξει την οικονομία της ώστε να είναι αυτάρκης σε όλα. Αυτό μπορούν να το κάνουν μόνο τυχερές μεγάλες χώρες όπως η Αμερική που έχουν άφθονους φυσικούς πόρους και την σχετική τεχνογνωσία για την αξιοποίηση κι εμπορευματοποίηση των πόρων και των παραγώγων τους. Η Ελλάδα ούτε αξιόλογους φυσικούς πόρους έχει (μέταλλα, πετρέλαιο) ούτε τεχνογνωσία.
Για την Ελλάδα οι εξαγωγές είναι αναπτυξιακός μονόδρομος.
3. Η Ελλάδα έχει βέβαια εξαιρετικό κλίμα, ωραίες ακρογιαλιές και άλλες φυσικές ομορφιές που ελκύουν ξένους και την τουριστική κίνηση.
Αναμφίβολα ο τουρισμός είναι η μεγάλη κερδοφόρα βιομηχανία μας. Η ναυτιλιακή δραστηριότητα επίσης είναι μεγάλη και κερδοφόρα, μα δεν μπορούν πολλοί να επιδοθούν σε αυτήν: οι εφοπλιστές είναι μια ολιγομελής λέσχη.
Όσο μεγάλη κι αν είναι η τουριστική βιομηχανία με τις συναφείς επιχειρήσεις, παραμένει περιορισμένη. Οι περιοχές δεν είναι απεριόριστες και η περίοδος διαρκεί 6 ή 7 μήνες. Δεν μπορούν οι Έλληνες όλοι να απασχολούνται στον τουρισμό.
Μετά, η κερδοφορία του τουρισμού βασίζεται στην αθρόα άφιξη ξένων. Αλλά οι αφίξεις μπορούν να μειωθούν δραστικά είτε λόγω εγχώριων δυσμενών συνθηκών (θεομηνίες ή τρομοκρατικές πράξεις) είτε λόγω οικονομικής ύφεσης στις ξένες χώρες και απότομης μείωσης εισοδημάτων είτε λόγω έλξης σε άλλα μέρη.
Επιπλέον, επειδή ο τουρισμός είναι εποχικός, οι πλείστες επιχειρήσεις (ξενοδοχεία, ταβέρνες, μεταφορές) προσπαθούν να κερδίζουν αρκετά για όλο το έτος κι έτσι συχνά οι τιμές είναι ψηλές ενώ επιχειρείται η φοροδιαφυγή (80 ευρώ η βραδιά με απόδειξη, 70 δίχως).
4. Παράλληλα με τον τουρισμό χρειάζεται ανάπτυξη σε άλλους τομείς. Αυτό γίνεται σε κάποιο βαθμό και μερικοί θαρραλέοι επιχειρηματίες κάνουν εξαγωγές – κρασιά, μέλια, τυριά, ακόμα και software.
Χρειάζεται καλύτερη οργάνωση, συνετή διοίκηση και σκληρή εργασία. Επιπλέον, χρειάζονται αλλαγές στη νομοθεσία, απελευθέρωση επαγγελμάτων και ωραρίων εργασίας, και μείωση γραφειοκρατίας και φορολογίας.
Χρειάζεται να αναπτυχθούν πιο σύγχρονες μέθοδοι παραγωγής αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων και πιο ευέλικτος συνεταιρισμός. Επίσης μεταποίηση προϊόντων και υπηρεσιών που απευθύνονται σε τουρισμό, ναυτιλία κι εμπόριο.
Πρώτα όμως πρέπει να γίνει αυτοεξέταση από κυβέρνηση, ΜΜΕ, συνδικάτα, επιχειρηματίες και πολίτες για να επισημανθούν τα σφάλματα του παρελθόντος και να παρθούν γενναίες αποφάσεις βελτίωσης, συνεργασίας και υπέρβασης.
Βλέπετε να αλλάζουν οι συνήθειές μας, η νοοτροπία και η συμπεριφορά σε τέτοιο βαθμό;…
