1. Πρόσφατα ο Νικόδημος έγραψε μια σειρά για τον πολιτισμό και τη βαρβαρότητα. Στο τελευταίο άρθρο κατέληξε πως είμαστε βάρβαροι με λίγα στολίδια πολιτισμού.
Ανέφερε τα γνωρίσματα της πρώτης στη βαρβαρότητα όπως τα προσδιόρισε ο Oswald Spengler στη δική του μελέτη: έλλειψη αληθινών ηγετών και διανοούμενων, άκρατη φιλαργυρία, φιλοδοξία και φιληδονία, αυξανόμενη (κακή) επίδραση των μίντια.
Θα έπρεπε να είχε αναφέρει ακόμα μια συνεχώς αυξανόμενη τάση που χαρακτηρίζει την ολίσθηση στη βαρβαρότητα. Αρνούμαστε να την κατονομάσουμε στις εκδηλώσεις της και καταφεύγουμε σε ήπιες ονομασίες κι ευφημισμούς.
Αναφέρομαι στο ψεύδος και στην εξαπάτηση. Θα δώσω δυο παραδείγματα.
2. Πρώτον τα πολιτικά δρώμενα. Παντού οι πολιτικοί ψεύδονται λέγοντας πολλά «θα» από τα οποία ελάχιστα υλοποιούνται ποτέ.
Το ίδιο γινόταν και γίνεται και στη χώρα μας. Αλλά τα τελευταία τρία έτη απότομα φούντωσε το φαινόμενο Τσίπρα, πρωτόγνωρο και σχεδόν απίστευτο στην έκτασή του σε θράσος και ψεύδος. Κανένας πολιτικάντης, ούτε και ο λαοπλάνος Α. Παπανδρέου, δεν είπε τόσα χοντρά ψέματα και δεν εξαπάτησε τον λαό σε τέτοια κλίμακα όσο αυτό το αποκύημα κομμουνιστικής αμορφωσιάς, διαδηλώσεων και καταληψιών. Στα 41 του και πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν ήξερε πως Λέσβος και Μιτυλήνη είναι το ίδιο νησί!
Εδώ δεν θα απαριθμίσω τα τόσα ψεύδη που διαλαλούσε και τις ζημιές που έχει κάνει ως αντιπολίτευση και ως κυβέρνηση. Αυτά έχουν συζητηθεί μέχρις ανίας. Βρίσκονται καταγεγραμμένα και σε βίντεο .
Κι εδώ παρουσιάζεται μια πιο ύπουλη μορφή ψεύδους – η εξαπάτηση εκ μέρους δημοσιογράφων, τηλεπαρουσιαστών και πολιτικών.
Γιατί άραγε ο κ Μεϊμαράκης αποκάλεσε τον κ Τσίπρα «ψευτράκο»; Ξέρει πολύ καλά πως πρόκειται για κορυφαίο απατεώνα που θα έπρεπε να είναι στη φυλακή και σε καταναγκαστικά έργα (να δουλέψει και μια φορά!) αντί να πρωθυπουργεύει αισχρά βυθίζοντας τη χώρα σε χειρότερους εφιάλτες χρεών.
Υπήρξαν συνεντεύξεις ατομικές του κ Τσίπρα με σοβαροφανείς δημοσιογράφους και τηλεπαρουσιαστές, όπως και η ομαδική τηλεπαρουσίαση των πολιτικών αρχηγών. Ποτέ δεν τόλμησε κανένας τραγελαφικός παρουσιαστής ή κουφιοκέφαλος κομματάρχης να παρουσιάσει έστω κι ένα σποτάκι βίντεο με τις τσιπρικές απατεωνίες και να ζητήσει εξηγήσεις. Αντίθετα του έδιναν την ευκαιρία να επιδοθεί σε νέες μάγκικες μπαρούφες!
Σχεδόν όλοι (μείον 2-3 εξαιρέσεις), περιγράφουν τη χαρισματικότητα, ευγλωττία και την ικανότητά του να ελίσσεται, το επικοινωνιακό ταλέντο, τη διγλωσσία του και παρόμοια. Δεν μιλούν ευθέως για έναν ξεδιάντροπο απατεώνα που θρασύτατα κι επανειλημμένα εγκληματεί κατά του έθνους του. (Πρόσφατα ο κ Κασιδιάρης τον αποκάλεσε ηλίθιο κι ο Κ. Ζούλας τον Α. Μπαλτά κρετίνο.)
Η τάση αυτή για ευφημισμό περνά για ευγένεια, ηπιότητα, ίσως και αρετή, ενώ πρόκειται για αρρωστημένη αδυναμία που οδηγεί και βάζει βερνίκι στη βαρβαρότητα.
3. Το δεύτερο παράδειγμα είναι πολύ πιο πεζό. Αφορά τις λαϊκές αγορές. Από ό,τι βλέπω υπάρχουν τρία είδη.
Το πρώτο είναι η παραδοσιακή, όπου αγοράζεις από αγρότες τα προϊόντα τους – φρούτα, μερικά όσπρια, λαχανικά και λιγοστά γαλακτοκομικά. Τελευταία έχουν εισχωρήσει και αρκετοί έμποροι. Αυτή έχει αλλάξει διότι έχει γίνει επίσης πιο ακριβή. Πολλά προϊόντα ίδιας ποιότητας τα βρίσκεις πιο φτηνά σε σουπερμάρκετ.
Το δεύτερο είδος είναι η λεγόμενη βιολογική λαϊκή. Εδώ οι αγρότες πωλούν προϊόντα «βιολογικής ή οργανικής» καλλιέργειας με πιστοποιητικά ότι δεν χρησιμοποιούν χημικά λιπάσματα και φάρμακα κατά ζιζανίων κι εντόμων. Οι τιμές τους είναι πιο τσουχτερές, μα τα αγαθά σπανιότατα έχουν καλύτερη γεύση και υφή από τα μη-βιολογικά. Κι εδώ διαπράττεται μεγάλη εξαπάτηση. Μάλιστα, όταν δυο φίλες πήγαν σε μια μεγάλη βιολογική φάρμα στην Κρήτη, πρόσεξαν πως υπήρχαν σκόρπια πλαστικά δοχεία χημικών που ο ιδιοκτήτης είχε αμελήσει να εξαφανίσει. Είχε όμως όλα τα επίσημα πιστοποιητικά με τις σφραγίδες τους!
Το τρίτο είδος είναι των παραγωγών χωρίς μεσάζοντες. Εδώ φέρνουν τα προϊόντα τους απευθείας στο αγοραστικό κοινό. Θα περίμενες πως οι τιμές θα ήταν ανάλογα χαμηλότερες – και όντως ήταν όταν αυτοί εμφανίστηκαν στην αρχή της οικονομικής κρίσης. Τώρα όμως οι τιμές είναι πάλι ψηλότερες.
4. Η εξαπάτηση έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Αφού μάλιστα ο ίδιος ο πρωθυπουργός επιδίδεται σε αυτήν τόσο ξεδιάντροπα, φυσικό είναι να ακολουθήσουν και οι κοινοί πολίτες. Δυστυχώς, παρότι υπάρχουν ακόμα έντιμοι πολίτες που κρατούν τη χώρα όρθια, δεν υπάρχουν φωτεινά παραδείγματα προς μίμηση στους πολιτικούς και πνευματικούς ηγέτες μας.
Πόσο ακόμα θα αντέξει η χώρα;
