1. Είναι σπατάλη χρόνου να γράφω για τον κ. Τσίπρα. Δεν βρίσκω άλλο από τα χυδαία ψέματα που ξαμολάει με τόση άνετη και αδίστακτη κυνικότητα αυτός ο κομμουνιστάκος των καταλήψεων και του τυχοδιωκτισμού – της αριστερής «άνοιξης» (του ολέθρου). Λαμπρή λογική στο ανέκδοτο του μεθυσμένου με τρία μπουκάλια ουίσκυ κι ένα σφηνάκι! Μόνο που δεν είπε πως τα τρία μπουκάλια σε διάστημα 30 ετών συσσώρευσαν περίπου 240 δις ευρώ ενώ η δική του «άνοιξη», το σφηνάκι, σε 30 μόνο εβδομάδες μας χαστούκισε με 80 δισ! Και συνεχίζει να παραμυθιάζει κάθε ακροατήριο, το αποστεωμένο κόμμα του και τον κοσμάκη πως μόνος αυτός, αφού με την επική παληκαριά του έσκισε μνημόνια, διέγραψε χρέη, κατήργησε ΕΝΦΙΑ, αύξησε κατώτατους μισθούς και συντάξεις, και, ναι, διόρισε μέσω των συμπονετικών Κατρούγκαλου, Βούτση κλπ συντρόφων, καθαρίστριες, στερημένους συγγενείς και πελάτες στο διαθρεπτικό μας Δημόσιο, μα χόρεψε και τις αγορές και τους κουτόφραγκους με τα νταούλια του , μόνος αυτός μπορεί να κυβερνήσει για να κερδίσουμε το αύριο!
Όλοι στο κόμμα του, όπως και ο ίδιος, δείχνουν κατευχαριστημένοι με την υπεροχή του στο ντιμπέιτ όπου εκδήλωσε τη μεγάλη αρετή του να μιλάει πολύ χωρίς να λέει κάτι ουσιαστικό.
Διότι δεν διευκρίνισε με ποιον ολέθριο τρόπο και με ποιους απατεώνες θα επιτύχει το νέο του θαύμα διακυβέρνησης – δίχως να διαλύσει πάλι το κόμμα του και τη χώρα.
2. Δυστυχώς ο κ. Μειμαράκης παρουσιάστηκε μάλλον μαγκωμένος και πολύ μέτριος σε ρητορική δεξιότητα. Ας μην ξεχνάμε πως είναι στη ΝΔ πολλά έτη, δεκανίκι του ακάματου Κωστάκη και του αντιμνημονιακού Σαμαρά. Δεν μπόρεσε ή δεν τόλμησε να πλήξει καίρια τον φορέα «του νέου» και να δείξει απλά και πειστικά πώς η αριστερή αρρώστια μας έφερε στον θανατά.
Ούτε αυτός διευκρίνισε με ποια φόρμουλα και με ποιους φανφαρόνους θα επιτύχει να κάνει μεταρρυθμίσεις – και να φορολογήσει τους παραχαϊδεμένους μεγαλο-αγρότες ή να βρει τα νέα ισοδύναμα μέτρα χωρίς να τραυματίσει άλλες ομάδες ψηφοφόρων.
«Δεν περιμένετε να σας δώσω ονόματα;…» ρώτησε τους απαστράπτοντες τιβίδες των βραδυνών ειδήσεων. Και αυτοί αντί να βροντήξουν «Και βέβαια περιμένουμε, όπως ο κόσμος!» συμφώνησαν ταπεινά, «Όχι, βέβαια»!
Δεν ξέρω γιατί λέγονται «δημοσιογράφοι» ενώ είναι καλοβαμμένες μαριονέττες που δεν μπορούν να μας δώσουν τις ειδήσεις απλά κι αχρωμάτιστα, μα πρέπει να προσθέσουν τα δικά τους σαχλά σχόλια ως παντογνώστες.
Αυτοί δεν έθεταν το ίδιο ερώτημα και στους δύο μονολογούντες μονομάχους αλλά κάτι διαφορετικό, δεν ρωτούσαν σύντομα κι επί της ουσίας, μα μιλούσαν περισσότερο από εκείνους ενώ εκείνοι φρόντιζαν να μην απαντούν επί της ουσίας.
3. Ούτε οι μεν ούτε οι δε νοιάστηκαν να μας ενημερώσουν για τα μελλοντικά σχέδιά τους, λες κι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι μόνο να τους δίνουμε την ψήφο μας. Αλλά όπως ορθά έγραψε ο Π. Μανδραβέλης στην Καθημερινή 23/8/15:
“Ποια πολιτική δύναμη θα πει φωναχτά ότι και οι αγρότες πρέπει να φορολογούνται όπως και οι υπόλοιποι Ελληνες; Ναι, πρέπει να φορολογούνται λίγο, όπως λίγο πρέπει να φορολογείται κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στη χώρα. [Αλλά θα πάψουν να είναι κρατικοχαϊδεμένοι, προσθέτω]
Ποιος θα εξηγήσει ότι η φορολογική ασυλία ενός μέρους της οικονομίας, δημιουργεί εστίες φοροδιαφυγής στο ευρύτερο κομμάτι της εμπορίας αυτών των προϊόντων και αποτελεί αντικίνητρο για τον εκσυγχρονισμό της παραγωγής;
Ποιος θα μιλήσει για την απελευθέρωση των νέων που θέλουν να επιχειρήσουν, δηλαδή για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων;
Ποιος θα πει ότι πρέπει να κλείσουν τα μισά πανεπιστήμια και ΤΕΙ της χώρας για να χρηματοδοτούνται επαρκώς τα υπόλοιπα;
Ποιος θα πει ότι η διασπορά των νοσοκομείων σε κάθε κωμόπολη, έχει ως αποτέλεσμα να μην υπάρχει νοσοκομείο σε καμία περιφέρεια με συνέπεια όλα τα σοβαρά περιστατικά να πνίγουν τα νοσοκομεία των μεγάλων πόλεων; (…)
Ποιος θα πει για την ανάγκη ενός λειτουργικού opengov, έτσι ώστε να μη διορίζονται στον κρατικό μηχανισμό ξαδέλφια, κουμπάροι και σύντροφοι κομματικών στελεχών;
Δυστυχώς αυτά κι άλλα πολλά [διαχωρισμός κράτους κι εκκλησίας, μείωση αριθμού βουλευτών, μείωση των αποδοχών όλων των αιρετών και των κρατικών αξιωματούχων κατά 50%, απόλυση όλων των αργόμισθων στο Δημόσιο, κανένα πανεπιστημιακό άσυλο και καμιά συμμετοχή φοιτητών σε καθηγητικές εκλογές κλπ, προσθέτω], αφήνονται να λυθούν από τους «κακούς ξένους» και τα «τρισκατάρατα μνημόνιά» τους. Ετσι συκοφαντείται κάθε μεταρρύθμιση που μπορεί να εκσυγχρονίσει τις παραγωγικές δομές της κοινωνίας, συκοφαντείται κάθε προσπάθεια προκοπής του τόπου.”
4. Ποιοι λένε αυτές τις αλήθειες στον λαό;
Παραδόξως, μόνο ο πολυχλευασμένος κ. Λεβέντης αναφέρει ευθέως κι εκτενώς τέτοια θέματα.
