1. Έγραψα αγγλιστί “Who trusts Mr Tsipras?”και το επαναλαμβάνω ελλινιστί. Διότι οι κοροϊδίες του δεν έχουν όρια. Προσέξτε πώς στέκεται, πώς κάθεται, πώς περπατά. Είναι ο Έλλην μάγκας της Ευρωπαϊκής πολιτικής.
Η αναξιοπιστία του φάνηκε από τις πρώτες μέρες που ανέλαβε την εξουσία με το αλλοπρόσαλλο παρανοϊκό τσούρμο που συγκέντρωσε στα κυβερνητικά πόστα, την πλήρη παραγνώρισή του των Ευρωπαϊκων θεσμών και κανόνων και τη σταδιακή αθέτηση σχεδόν όλων των υποσχέσεών του για ανάπτυξη. Καμιά πρόνοια μετά από 4 μήνες για την τόνωση της παραγωγής που γεννά τα χρυσά αυγά της ευημερίας. Μόνο (επανα-)προσλήψεις και λογοδιάρροια για την καλοπέραση στο Δημόσιο και την επέκταση του κρατισμού!
Και τώρα η αθέτηση της πληρωμής της δόσης στο ΔΝΤ, παρά τη δέσμευσή του στον Juncker μόλις το προηγούμενο βράδυ!
Ας μην επεκταθούμε στις ψευτιές που αράδιαζε επί 4 μήνες για επικείμενη συμφωνία με όρους ευνοϊκούς για την Ελλάδα χάρη στις παληκαρίσιες, «όρθιες» διαπραγματεύσεις του – με έμφαση στην «πολιτική λύση».
2. Μια απλή σύγκριση του e-mail Χαρδούβελη με την πρόταση της τρόϊκας αποδεικνύει ξεκάθαρα το δυσθεώρητο κόστος της ατολμίας, αναποφασιστικότητας, των παλινωδιών και της έλλειψης συγκεκριμένου σχεδίου διαπραγματευτικής τακτικής. Ο χρόνος που χάθηκε μέχρι σήμερα, δεν επιδείνωσε μόνο δραματικά την κατάσταση της οικονομίας, δεν δημιούργησε μόνο ένα καθεστώς χρηματοπιστωτικής ασφυξίας, αλλά αφαίρεσε και κάθε ίχνος αξιοπιστίας της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, απέναντι στους εταίρους μας. Έτσι ζητούν σήμερα πολλαπλάσια μέτρα, με τεράστιο κοινωνικό κόστος, για να συναινέσουν στην ομαλή χρηματοδότηση της χώρας.
Ακόμα κι αν αφαιρεθούν ορισμένες απαιτήσεις τους (αν η διαπραγμάτευση συνεχιστεί) το κόστος για τη σύνολη κοινωνία θα είναι υπέρογκο.
Και όσο καθυστερεί η συμφωνία και βαθαίνει η ύφεση, τόσο θα σκληραίνουν τα μέτρα που θα πρέπει να εφαρμόσουμε για να αντισταθμισθούν οι απώλειες.
3. Αποδείχθηκε ακόμα μια φορά ότι το χάσιμο χρόνου για κομματικές και πολιτικές σκοπιμότητες αποβαίνει σε βάρος μας. Η λύση που καταλήγουμε είναι χειρότερη από αυτήν που μας προσέφεραν προηγουμένως…
Ο Τσίπρας και το κυβερνητικό τσούρμο του αυτοπαγιδεύτηκαν με τις υποσχέσεις τους και τις μεγαλοστομίες για πολιτική διαπραγμάτευση, για αλλαγή ανύπαρκτων συσχετισμών και στην Ευρώπη, για μεταμόρφωση στην υφήλιο (!), και παγίδεψαν και τη χώρα σε έναν ολισθηρό δρόμο.
Το χειρότερο από όλα είναι ότι αδυνατούν πλέον να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση και συνεχίζουν να ψεύδονται εφευρίσκοντας ανάλγητους εχθρούς έξω και μέσα (ενώ οι ίδιοι εχθρεύονται εαυτούς) και να ταλαντεύονται μεταξύ μιας επώδυνης συμφωνίας και ρήξης με την Ευρώπη. Ήδη η καθυστέρηση της πληρωμής για τη δόση του ΔΝΤ τροφοδότησε πάλι ένα πλήθος σενάρια και ενίσχυσε την αβεβαιότητα στη χώρα.
4. Για πρώτη φορά σε 5 μήνες γνωστοποιείται μια διαπραγματευτική πολιτική – η πρόταση Τσίπρα για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης, που αποτελεί την πρώτη σοβαρή ελληνική πρόταση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Μα ούτε αυτή είναι ανώδυνη: είναι γεμάτη φόρους και περιοριστικά μέτρα, που μπορεί να δίνουν την αίσθηση ανακατανομής των βαρών, αλλά ούτε την ύφεση αποδιώχνουν, ούτε την ανάπτυξη προωθούν, ούτε την κρίση διευκολύνουν .
Και μαζί με την αποκάλυψη των δύο σχεδίων ζητήθηκε αιφνιδιαστικά η ομαδοποίηση των δόσεων προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, προκειμένου να διευκολυνθεί η κυβέρνηση στην αποπληρωμή τους και να κερδίσει διαπραγματευτικό χρόνο μέχρι το τέλος Ιουνίου. Ακόμα μια παλινωδία.
Ο κίνδυνος να επικρατήσει πανικός και να επιχειρήσουν οι πολίτες να αποσύρουν μαζικά τις καταθέσεις τους πολλαπλασιάζεται σε τέτοιες συνθήκες μεγάλης πολιτικής και οικονομικής αβεβαιότητας. Τέτοιες συμπεριφορές προφανώς δεν θα μπορέσουν να τις αντιμετωπίσουν οι ήδη κλονισμένες Τράπεζές μας. Οπότε όλο αυτό το παιγνίδι της μακράς διαπραγμάτευσης μπορεί να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή από τις λεγόμενες παράπλευρες απώλειες.
5. Όπως και να έχει σε ένα 24ωρο κατέρρευσαν μύθοι και ψευδαισθήσεις. Η “πρώτη-φορά-αριστερά” εξετέθη ολόγυμνη κι αυτή στην ανεπάρκεια και ανικανότητά της, προβάλλοντας ως μόνη λύση στην ελληνική κρίση ένα υπέρβαρο φορτίο φόρων.
Δεξιά, κεντροαριστερά, αριστερά, όλες οι πολιτικές δυνάμεις της Μεταπολίτευσης ανεξαιρέτως, δοκίμασαν όλες τις βλακώδεις ιδέες και προσωπικότητές τους, χωρίς θαυμαστό αποτέλεσμα. Από δω και μπρος κανείς δεν μπορεί να δηλώσει αθώος.
Αλλά η πιο συγκλονιστική αποκάλυψη παρουσιάστηκε με τον πραγματικό χαρακτήρα των κομμουνιστών που επι τέλους κυβερνούν και δείχνουν ολοκάθαρα να είναι πιο ανίκανοι και ανέντιμοι από όλα τα πολιτικά κόμματα. Αυτό είναι πολύ ευχάριστο – έστω κι αν κινδενεύει να τσακιστεί η χώρα.
6. Από το 2010 προσπαθούν οι ελληνικές κυβερνήσεις να “σώσουν” τη χώρα μας με λάθος τρόπο. Αφενός δεν εφαρμόζουν τα συμφωνηθέντα και αφετέρου δίνουν όλη τους την έμφαση στην διατήρηση του πελατειακού κράτους και των κεκτημένων του δημόσιου τομέα σε βάρος του Ιδιωτικού.
Ένα απλό παράδειγμα: ένα ζευγάρι συνταξιούχων του δημοσίου τομέα (ηλικίας 57 και 47 ετών) παίρνουν συντάξεις συνολικού ύψους 2.500 ευρώ για το υπόλοιπο της ζωής τους. Πέραν του ότι το κράτος αφαιρεί από το εργατικό δυναμικό της χώρας δυο άτομα στην καλύτερη ηλικιακή στιγμή τους, ο υπόλοιπος λαός πρέπει να τους πληρώνει για τουλάχιστον 35 χρόνια.
Εξού και ο ΕΝΦΙΑ και ο αυξημένος ΦΠΑ και ό,τι άλλο. Προτιμότεροι οι φόροι που παραλύουν την παραγωγή παρά να θίξουμε το όσιο Δημόσιο!
Οι κυβερνήσεις δεν έχουν αντιληφθεί ότι, εξαιτίας τέτοιων φόρων, ο ιδιωτικός τομέας υποφέρει και ότι δίχως αυτόν δεν υπάρχει καμιά προοπτική ανάπτυξης. Δεν είναι δυνατόν η κύρια μέριμνα του εκάστοτε Μπαρουφάκη να είναι η προστασία των συνταξιούχων, όπως στο παράδειγμα, και να αδιαφορεί πλήρως για τον Ιδιωτικό τομέα. Τι έχει πράξει η κυβέρνηση αυτή από την ανάληψη των καθηκόντων της για την ανάπτυξη του Ιδιωτικού τομέα;
Τίποτα! Προφανώς θεωρεί την παύση πληρωμών εκ μέρους του κράτους για τα χρέη του στον Ιδιωτικό τομέα ανάπτυξη!
7. Είναι καιρός να αντιληφθούν οι αυτιστικοί κομμουνιστές πως δεν είναι οι Φράγκοι που τρώνε κουτόχορτο και πως δεν πρόκειται να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν τους φαύλους πολιτικάντηδες και όχλους της Ελλάδας για άκοπη καλοπέραση χωρίς εφαρμογή επώδυνων μέτρων και στενή εποπτεία.
Ευθύς εξαρχής οι τροϊκανοί, κι έκτοτε συχνά και μονότονα ο Σόιμπλε , και άλλοι, μας είπαν “Μειώστε το κράτος”.
Εμείς κωφεύσαμε κι εξακολουθούμε να κωφεύουμε!
Έχουμε ένα υπερτροφικό, αδηφάγο, εντελώς διεφθαρμένο Δημόσιο. Αν δεν δείξουμε κάποια προθυμία να το αλλάξουμε, αλλάζοντας κάτι και στη νοοτροπία του Έθνους, ούτε οι Ευρωπαίοι ούτε άλλοι θα μας χρηματοδοτήσουν ποτέ για να διασκεδάζουμε αμέριμνοι – και οι κρατικοδίαιτοι κομμουνιστές να ελέγχουν τη χώρα διογκώνοντας το Δημόσιο με δικούς τους!
