1. Γιατί άραγε οι προηγούμενες κυβερνήσεις (2004 -15), ενώ έβλεπαν την καταστροφική κατηφόρα όπου κουτρουβαλούσε η χώρα, δεν συγκάλεσαν τα άλλα κόμματα και άλλους έμπειρους τεχνοκράτες σε μια χαλαρή έστω συγκυβέρνηση να προωθήσουν μια πανεθνική σωτήρια γραμμή;…
Γιατί άραγε οι του Χριστού χωριστές Εκκλησίες, παρά τις διδασκαλίες τους για ενότητα, συγχώρεση, αγάπη για τους πλησίον κι εχθρούς κλπ, δεν ενώνονται;.. Είναι δυνατόν η νυν διαίρεση να οφείλεται σε ουσιαστικά ασήμαντες διαφορές όπως το δόγμα “ομοούσιο – ομοούσιο”;… Όχι βέβαια. Άλλωστε κανείς δεν είναι σε θέση να ξέρει την αλήθεια για την Αγία Τριάδα, η δε πρακτική σημασία της μάλλον βρίσκεται στην ενότητά της. Όμως φαντάζεσθε τους Προκαθήμενους της Ορθοδοξίας, του Καθολικισμού, των διάφορων Προτεσταντών κλπ, να δεχθούν την ηγεμονία ενός από τους άλλους κι έτσι να χάσουν δύναμη και δόξα;… Εδώ είναι ο κόμπος. Όλα τα άλλα είναι μπαρούφες.
Είναι μεγάλη η αφέλεια πολλών αναλυτών του κεντρώου πολιτικού χώρου να παρακινούν τη συριζική κυβέρνηση να συγκαλέσει ένα τέτοιο πανεθνικό Συμβούλιο. Για να γίνει αυτό πρέπει να πρυτανεύει αγάπη για το Έθνος και αταλάντευτη λογική – όπως είδαμε σε ορισμένες άλλες χώρες της φιλελεύθερης Ευρώπης – κι ας το αποσιωπούν πάντες οι σούπερ-Έλληνες.
Οι αντιπολιτεύσεις των τελευταίων 10 ετών διακρίθηκαν μόνο για τον ζήλο με τον οποίο υπονόμευαν συστηματικά την κυβερνητική πολιτική – ακόμα και του μη-πολιτικού Λ. Παπαδήμου. Όλες δε τις ξεπέρασε σε ζήλο και αγριότητα η αναρχοαριστερά που σήμερα κυβερνά, ειδικά μετά το 2012 οπότε φούσκωσε με τους αγανακτισμένους, του Πασόκ κυρίως. Οι όχλοι που τώρα κατεβαίνουν “αυθόρμητα” σε ειρηνικά συλλαλητήρια συμπαράστασης προς την κυβέρνηση ήταν άραγε διαφορετικοί από εκείνους που κατέβαιναν εξίσου “αυθόρμητα” για να διαδηλώσουν με λύσσα ενάντια σε κάθε κυβερνητική πολιτική πυρπολώντας και καταστρέφοντας;…
Οπότε άδικα θα περίμενε κανείς μια πανεθνική Ομάδα υπό τον Τσίπρα – όταν ο ίδιος βοήθησε όσο μπορούσε να διαιωνίζεται η κρίση που οφειλόταν στη δική μας άκρατη ακρισία.
2. Ο πρωθυπουργός απολαμβάνει σήμερα ηρωοποίηση και αποθέωση και την ικανοποίηση της εφηβικής φιλοδοξίας του – κυρίως χάρη στην ηλιθιότητα των κεντροδεξιών αντιπάλων του. Γιατί να την απεμπολήσει μοιραζόμενος τις δάφνες με άλλους – και δη αλλοφρονούντες; Διότι, αληθινά, ποιοι άλλοι θα ενστερνίζονταν τις αναρχοαριστερές επιδιώξεις του;…
Το ότι αν όντως συνεργαστεί θα έχει μεγαλύτερη δόξα στο μέλλον δεν τον απασχολεί (αν το έχει σκεφθεί), διότι αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να προωθήσει τις προεκλογικές εξαγγελίες του, που ενσωματώνουν τις παμπάλαιες αναρχοαριστερές αντιλήψεις του, και να τις εμφυτεύσει στην Ευρώπη, έτσι που να αλλάξει τον κόσμο – όχι προς το δικαιότερο ή καλύτερο μα αναρχοαριστερότερο. Διότι όπως διαπιστώσαμε η λογική λείπει, ενώ η αγάπη για τους άλλους, για δικαιοσύνη και για δημοκρατία κλπ, είναι τα εύχρηστα συνθήματα κάθε δημαγωγού.
Είμαι κυνικός, προκατειλημμένος, σκληρός;… Πιθανώς.
Το γνωστό παρελθόν, η παιδεία και οι παρέες του Τσίπρα αυτά καταδείχνουν.
Ο ίδιος το έτος της πτώσης του επαίσχυντου Τείχους του Βερολίνου συμπαρατάχθηκε με τους σταλινικούς κομμουνιστές – που συνεχίζουν να ευδοκιμούν στην ιδιόμορφη χαζοχαρούμενη χώρα μας. Αφού από την προπαίδειά του στην ΚΝΕ, παρά την απομάκρυνσή του από εκεί, δεν στράφηκε σε άλλες κατευθύνσεις, δεν άλλαξαν ουσιαστικά τα πιστεύω του. Μέντορά του είχε τον Αλέκο Φλαμπουράρη, πρώην του ΚΚΕ και αργότερα στη δήθεν “Ανανεωμένη” Αριστερά. (Παρεμπιπτόντως, ο πατέρας μου επίσης ανήκε σε κείνο το μόρφωμα.) Πιο πρόσφατα προσέγγισε γραφικούς τύπους όπως ο Σλαβόι Ζίζεκ, που πρότεινε να σταλούν σε γκούλαγκ όσοι διαφωνούν με τον Σύριζα! Και δεν αμέλησε τους σοβαρούς οικονομολόγους Βαρουφάκη και Λαπαβίτσα, που είχαν το 2010 “προβλέψει” την καταστροφή της Ελλάδας και την έξοδό της από την Ευρωζώνη με επιστροφή στη Δραχμή.
3. Τώρα, τι λογική θα αποδώσουμε στους δύο αυτούς σοβαρούς; Και οι δύο έζησαν στη Βρετανία και γνώρισαν από πρώτο χέρι τα Πανεπιστήμιά της. (Είναι μια άκρως φιλελεύθερη βασιλευόμενη δημοκρατία – όπου μέχρι προ τινός οι πολίτες δεν είχαν ταυτότητα, ναι, και οι αστυνομικοί δεν οπλοφορούσαν!) Και οι δύο γνωρίζουν άριστα τα επίπεδα ζωής εκεί (ο δε Βαρουφάκης και στην Αυστραλία). Γνωρίζουν επίσης τη ζωή στις πρώην χώρες της Σοβιετικής αυτοκρατορίας, στη νυν Κούβα και στη Βόρειο Κορέα – κομμουνισμός με γκούλαγκ, στερήσεις, κομματοκατευθυνόμενη κουλτούρα και τρομακτική καταπίεση. Πώς επιλέγουν μια φιλοσοφία που επί έναν αιώνα επέφερε σε τόσα εκατομμύρια τόση εξαθλίωση χωρίς αχτίδα βελτίωσης και θέλουν να την επιβάλουν στη χώρα μας και στην Ευρώπη;…
Γνωρίζουν άριστα και τα επίπεδα Παιδείας και ειδικά τα Πανεπιστήμια όπου φοίτησαν (ο δε Λαπαβίτσας δίδασκε στο Παν. Λονδίνου, SOAS αν θυμάμαι). Πώς συγκρίνονται τα δικά μας αχούρια και οι δικές μας αναρχοαριστρές επιδιώξεις (με τα “άσυλα”, τους αιώνιους φοιτητές, τα “δημοκρατικά πέντε”, τις απεργίες, τις καταλήψεις και άλλες βιαιοπραγίες), με τα Βρετανικά (ή άλλα ευρωπαϊκά) ιδρύματα;… Συνάντησαν τέτοια φαινόμενα εκεί;… Πώς κάνουν την πάπια τώρα σα να μη συμβαίνει τίποτε αξιόμεμπτο εδώ και, μάλιστα, χρησιμοποιούν τύπους σαν τον Πελεγρίνη και τώρα τον Κουράκη, που νεανίζει βάφοντας την αλογοουρά του, σε ζητήματα Παιδείας;… Αρκεί το ότι αυτοί δηλώνουν φίλοι προς το κόμμα;…
Αν έχεις γνωρίσει το καλό και δεν το ακολουθείς επειδή δεν μπορείς να αποκολληθείς από μια φιλόδοξη δογματική νοοτροπία, τότε είσαι παράλογος, αν όχι κάτι χειρότερο.
4. Ο δε Λαπαβίτσας ήθελε (ίσως εξακολουθεί να θέλει) την έξοδό μας από την Ευρωζώνη και την επιστροφή στη Δραχμή (παρότι τότε, αν θυμάμαι καλά, ζούσε στην Αγγλία) συνδυάζοντας τον κομμουνιστικό (και δεν λέω μαρξικό) δογματισμό του με την προτίμηση των βρετανικών χρηματο-οικονομικών κύκλων που απεχθάνονται, για δικούς τους άλλους λόγους, την ΕΕ.
Τώρα προτείνει, αν οι συριζικές απαιτήσεις δεν γίνουν αποδεκτές στην Ευρώπη, να κάνουμε δημοψήφισμα ή να πάμε σε εκλογές ώστε ο «λαός» να εκφρασθεί εκ νέου- άσχετα με το ότι το 80% δήλωσαν πως θέλουν να παραμείνουν στην ΕΕ πάσει θυσία. Αυτή δα κι αν είναι κορωνίδα του παραλογισμού.
Γιατί δηλαδή θα πρέπει να ικανοποιηθούν οι οξύμωρες απαιτήσεις για καλοπέραση (μα όχι πολλή παραγωγική εργασία) του ελληνικού λαού και να αγνοηθούν οι επιθυμίες των άλλων 18 ή έστω 10, και μάλιστα πολυπληθέστερων και οικονομικά ισχυρότερων λαών;
Επαναλαμβάνω. Αν δεν μας ικανοποιούν οι κανόνες και όροι της Ευρωζώνης, ας την εγκαταλείψουμε. Δεν έχει νόημα να τους εκβιάζουμε με το ότι θα καταρρεύσει το οικοδόμημα με την αποχώρησή μας. Ας καταρρεύσει, τόσο σαθρό που είναι κατά την αντίληψη των συριζιτών. Και αν υπάρχουν και άλλοι δυσαρεστημένοι, σαν τους Ισπανούς Podemos, ας φύγουν και αυτοί. Έτσι ας φτιάξουμε μια δική μας ένωση σοσιαλιστικής αλληλεγγύης, όπου οι μεν θα περιμένουν τους άλλους να παράγουν και να τους συντηρούν σε επίπεδο αξιοπρέπειας!
5. Αλλά η αλήθεια είναι πως η λαϊκή κυριαρχία, έτσι όπως την διατυμπανίζουν οι σούπερ εθνικόφρονες και αναρχοαριστεροί, συνιστά έναν νανουριστικό μύθο ψευτο-ηρωισμού. Κανένας λαός δεν είναι και δεν μπορεί να είναι εντελώς ανεξάρτητος ανάμεσα σε τόσους άλλους. Ούτε η σύνολη ανθρωπότητα είναι ανεξάρτητη και αυτάρκης πάνω στον πλανήτη.
Ειλικρινά, άσχετα με τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού που αρχίζουν καθώς γράφω αυτές τις γραμμές (και μάλλον δεν θα διαφέρουν πολύ από τις προεκλογικές του εξαγγελίες), ελπίζω να μην τα βρούμε με τους Ευρωπαίους και να βγούμε από τη φιδοφωλιά των άκαρδων τοκογλύφων- εντελώς.
Άσχετα με τα όσα καλά λέγονται υπέρ της παραμονής μας στο Ευρώ, νομίζω πως η έξοδός μας θα είναι ό,τι καλύτερο για τον ελληνικό λαό και ειδικά για τους όχλους που στηρίζουν τόσο αβασάνιστα την αναρχοαριστερή μειοψηφία και τους αλαζονικούς Ανέλληνες.
Ελπίζω δε ο Σύριζα να προχωρήσει σε όλες τις κομμουνιστικής εμπνεύσεως μεταρρυθμίσεις (κι ένα γκούλαγκ καλού κακού), έτσι που να ξεπεράσουμε (εμείς, ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα στην κρίση 21.900 $) σε φτώχεια τους Σλοβάκους (μόλις 19.700 $) και, το κυριότερο, να πλησιάσουμε την παλαιά αγαπημένη μας, τη Ρωσία. Αυτή η ελπιδοφόρα, ονειρική χώρα του Πούτιν (πρώην Κα-Γκε-Μπε) κατέχει στον παγκόσμιο δείκτη δημοκρατίας τη θέση 97 ενώ εμείς τη 41, στον δείκτη διαφθοράς τη θέση 143 ενώ εμείς την 80 και στον δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης τη θέση 57 ενώ εμείς την 29 – παρά τη χρεοκοπία μας. Αυτές που έχουν καλύτερες επιδόσεις και στους τρεις δείκτες είναι οι σιχαμένες καπιταλιστικές δημοκρατίες της Δύσης όπου ξενιτεύονται οι άτυχοι άνεργοί μας και διαπρέπουν οι παραγκωνισμένοι επιστήμονές μας.
Βέβαια οι Τσίπρες, Λαπαβίτσες, Λαφαζάνηδες και άλλοι “σύντροφοι” δεν θα πάψουν να καλοπερνούν στα υψηλά κρατικά πόστα τους, αλλά τουλάχιστον ο “λαός” κάτι θα διδαχθεί έχοντας πλέον εμπεδώσει και πρακτικά στην εμπειρία την αναρχοαριστερή θεωρία.
