1. Η ευμάρεια δεν συνίσταται μόνο σε υλικό πλούτο, πληθώρα διαθέσιμων αγαθών, ψηλούς μισθούς, πρωτογενές πλεόνασμα και παρόμοια. Απαιτεί και καλές σχέσεις μεταξύ ανθρώπων στην κοινωνία. Αλλιώς ο βίος γίνεται αβίωτος.
Φλας είναι παράγωγο (=δάνειο) της αγγλικής flash ‘έκλαμψη, σύντομη ξαφνική λάμψη’. Στην Αγγλική χρησιμοποιείται συχνά σε φράσεις όπως “λάμψη αστραπής” ή “έκλαμψη διαίσθησης, έμπνευσης, ενόρασης” και παρόμοια.
Στην Ελληνική η λέξη περιγράφει το φωτεινό σήμα που δίνει ένας οδηγός για να δείξει πως θα στρίψει δεξιά ή αριστερά.
Όλα τα αυτοκίνητα έχουν αυτόν τον μηχανισμό. Όλοι όμως οι οδηγοί δεν τον χρησιμοποιούν: δεν έχουν τον μηχανισμό που θα τους ωθήσει να δείξουν με το φλας αν θα στρίψουν ή όχι.
Στέκεσαι σ’ ένα σταυροδρόμι δίχως φανάρια θέλοντας να διασταυρώσεις τον κύριο δρόμο και κοιτάς το αμάξι που κατεβαίνει στον κύριο δρόμο. Επειδή δεν βγάζει φλας, νομίζεις πως θα συνεχίσει στην ίδια κατεύθυνση και δεν περνάς απέναντι. Αλλά το αμάξι κόβει ταχύτητα ξαφνικά και στρίβει. Άδικα περίμενες – αλλά ορθά.
Αυτές οι περιπτώσεις δεν είναι επικίνδυνες για σένα που ήθελες να διασταυρώσεις εκείνο τον δρόμο. Αλλά είναι πολύ διαφορετική κατάσταση αν θέλεις να διασταυρώσεις τον πλάγιο δρόμο και, νομίζοντας πως το αμάξι θα συνεχίσει στην ευθεία του, εσύ προχωράς αμέριμνα μόνο για να τραβηχτείς πίσω (ή να τρέξεις) με τρόμο καθώς το αμάξι στρίβει και τότε μόνο βγάζει το φλας!
2. Δυστυχώς οι περισσότεροι οδηγοί δεν βγάζουν (έγκαιρα) το φλας. Δεν είναι παράξενη αυτή η συμπεριφορά. Είναι ενδεικτική μιας γενικότερης αδιαφορίας για τους άλλους ανθρώπους και, φυσικά, κακής οδήγησης.
Τα κίνητρα είναι πολλά: αφηρημάδα, βιασύνη, τεμπελιά και ότι άλλο. Στη βάση κουρνιάζει μια έντονη, σχεδόν ακαταμάχητη αντίληψη πως εγώ μόνο υπάρχω σ’ αυτό το σκηνικό.
Η ίδια νοοτροπία βρίσκεται στη βάση πολλών άλλων συνηθειών ή πράξεων.
Κάποτε περπατάμε αμέριμνοι στο πεζοδρόμιο και ξάφνου πέφτουν πάνω μας ψίχουλα ψωμιού ή και κομμάτια πατάτας ή ντομάτας και άλλα απομεινάρια φαγητού. Κάποιος, ή, συνηθέστερα κάποια κυρία,, τινάζει το τραπεζομάντιλό από το μπαλκόνι στον 3o ή 4ο όροφο.
Αυτό βέβαια δεν θα πείραζε αν το μπαλκόνι έβλεπε στη δική τoυ αυλή. Αλλά πάνω στον δημόσιο δρόμο;…
Μια άλλη εκδήλωση της ίδιας νοοτροπίας είναι η αθέτηση υποσχέσεων. Συχνότατο φαινόμενο. Συχνά μάλιστα οι άνθρωποι ούτε καν ζητάνε συγγνώμη!
Κι ένα τελευταίο παράδειγμα.
Κάθεσαι στο Ηρώδειο, στο Μέγαρο ή στο Εθνικό Θέατρο και περιμένεις να αρχίσει η παράσταση. Περνά η καθορισμένη ώρα έναρξης. Περνούν 5, 10, 30 λεπτά. Κάποτε πολύ περισσότερος χρόνος.
Και μαθαίνεις πως ο τάδε υπουργός (ακόμα κι ο πρωθυπουργός) έχει αργήσει – λόγω φόρτου εργασίας ή έκτακτων συνθηκών.
Φόρτος εργασίας, έκτακτες συνθήκες και παρόμοια είναι φτηνές δικαιολογίες για έλλειψη καλών τρόπων και συνορισμού για τους άλλους ανθρώπους.
3. Τίποτα δεν θα αλλάξει μόνιμα προς το καλύτερο αν δεν αλλάξει αυτή η νοοτροπία.
Ναι, υπάρχω εγώ με όλες τις ανάγκες μου. Αλλά υπάρχουν και οι άλλοι με όλες τις δικές τους ανάγκες. Κι επειδή οι άλλοι είναι πολύ περισσότεροι, η δημοκρατική συμπεριφορά επιβάλλει να τους λαμβάνουμε υπ’ όψη μας πρώτιστα.
Δεν το κάνουμε διότι συχνά η αλαζονεία, η μαγκιά, ο δόλος και όμοια ανέντιμα κίνητρα καθοδηγούν τη συμπεριφορά μας.
Φλας, φίλοι, φλας! Δείξτε άμεσα και καθαρά τις προθέσεις σας!
