1. Το άκουα μικρός και νόμιζα πως έτσι πράγματι φέρονταν οι αθλητές – με ευγενική άμιλλα στο αγώνισμά τους. Μόνο που οι αισθήσεις άλλες πληροφορίες έδιναν ακατάπαυστα στον νου. Στον στίβο αργότερα προσπάθησα κι εγώ να αγωνιστώ με ευγενική άμιλλα, μα έλα που όλοι θέλαμε να κερδίσουμε «με ευγενική άμιλλα»!
Ακούς την ίδια συνθηματολογία στην τεράστια εμπορική επιχείρηση που λέγεται Ολυμπιακοί Αγώνες. Βλέπεις τη μανία των αθλητών να έρθουν πρώτοι. Μαθαίνεις πως ντοπάρονται αδίστακτα, μεθοδικά μα κρυφά. Βλέπεις άλλους να βγάζουν εκατομμύρια σε διαφημίσεις.
Μα το παραμύθι της ευγενικής άμιλλας συνεχίζεται – με τα ολυμπιακά ιδεώδη και τους σοβαροφανείς φανφαρόνους που διοικούν αυτή τη φάρσα.
Είναι απάνθρωπος κι εξευτελιστικός ο πρωταθλητισμός καθώς τρέφει την αλαζονεία και τον εγωισμό του ανθρώπου.
2. Γράφω ξανά αυτές τις σκέψεις αυτή την εποχή βλέποντας πάλι τους αγώνες τένις στο Παρίσι, το Ρολάν Γκαρός (με άδειες κερκίδες λόγω της θηριώδους πανδημίας).
Η Μαρία Σάκκαρη «έγραψε ιστορία» καθώς πέρασε πρώτα στους 8 του προημιτελικού κι έπειτα στους 4 του ημιτελικού: έτσι το παρουσιάζουν τα ελληνικά ΜΜΕ, για να πουλήσουν. Και βλέπεις τη γυναίκα σχεδόν έξαλλη, δυστυχώς, να σφίγγει τη γροθιά της κάθε φορά που κερδίζει έναν γουίνερ πόντο. Και βλέπεις την τρομακτική αλλοίωση στο πρόσωπό της από την ένταση και την επιθυμία να νικήσει και να γίνει, αν μπορέσει, η Νο1! Και γράφτηκαν παιάνες για τις νίκες κι ελεγεία για την ήττα της.
Ώρες, μέρες ολόκληρες ξοδεμένες στο τερέν να χτυπάς ένα μπαλάκι με μια ρακέτα. Σκοπός κανείς άλλος από το να γίνεις Νο1 – στο να χτυπάς με ρακέτα ένα μπαλάκι επί 8 με 10 ώρες!
3. Είναι και το χρυσόμαλλο αγόρι, ο Στέφανος Τσιτσιπάς, που ως Νο5 κέρδισε τον Νο3 Μεντβέντεφ και πήγε στους ημιτελικούς. Ναι, έπαιξε πολύ καλύτερα. Αυτό φάνηκε από το πρώτο σετ (6-3). Συγκροτημένος, συγκεντρωμένος, γρήγορος, ευρηματικός – δεν μιλούσε φωναχτά στον εαυτό του όπως άλλες φορές. Θα πρέπει αν είδε το δικό του βίντεο όπου βρίζει – «Στο διάολο!» ή «Κωλορακέτα!»
Σε όλο τον αγώνα είχε μια σοβαρότητα, μια αυτοσυγκράτηση και ακλόνητη συγκέντρωση και αποφασιστικότητα. Μπράβο του. Η νέα ποιότητα φάνηκε και στη συνέντευξή του στο τέλος. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως πάει ολοταχώς για τη Νο1 θέση! Και σίγουρα σύντομα θα είναι εκεί.
Την ίδια εικόνα παρουσίασε και στον ημιτελικό όπου άξια προκρίθηκε για τον τελικό απέναντι στον Σέρβο Djokovic, ο οποίος νίκησε με τη μεγαλύτερη πείρα και καλύτερη τεχνική του. Κι εδώ παιάνες και μετά ελεγεία.
(Μα υπήρξαν και τα δηλητηριώδη σχόλια από τους αναρχοαριστερούς που κι εδώ βλέπουν ταξική εκμετάλλευση και φτύνουν τον φθόνο τους. Αλήθεια, όμως, γιατί ακόμα κι έγκριτοι ρεπόρτερ παρουσιάζουν ως είδηση τα ποσά που κέρδισε, κάπου 1,3 εκμ 😉
Νέος, διάσημος και ήδη εκατομμυριούχος με σπιταρόνα στη Μύκονο.
Ώρες ολόκληρες, μέρες, βδομάδες – κάθε μέρα πράκτις 8 με 10 ώρες. Έτσι, και με διαφημίσεις, περνούν τα πιο χρήσιμα χρόνια της ζωής του.
Προς τι;
4. Προς τι, πράγματι;
Ναι, κερδίζεις εκατομμύρια από τα έπαθλα και τις διαφημίσεις. Γίνεσαι διασημότητα.
Μα σύντομα περνούν αυτά όλα. Κάποιος νέος Τσιτσιπάς (ή νέα Σάκκαρη) θα εμφανιστεί καθώς εσύ μεγαλώνεις και γίνεσαι κατά τι πιο αργός, πιο βαρύς, πιο δυσκίνητος. Και η θέση Νο1 πάει σε άλλον.
Σου μένουν τα χρήματα, τα κύπελα και οι αναμνήσεις σου. Γιατί μπορεί να έγραψες «ιστορία», μα είναι τελικά μια υποσημείωση με ψιλά γράμματα στο Μεγάλο Βιβλίο της. Και κανείς δεν θα ενδιαφέρεται μετά από 20, 30 έτη.
Ο Πυθαγόρας άφησε το περίφημο θεώρημά του. Ο Πλάτων τους απαράμιλλους Διαλόγους του. Ο Ντα Βίντσι τις ζωγραφιές του. Ο Μότσαρτ τη «θεϊκή» μουσική του (πέθανε στα 35 του). Ο Σαιξπήρος τα θεατρικά και τα σονέτα του.
Εσύ πρωταθλητή μας, Νο1; Τα βίντεο με τη φιλοδοξία σου! Μα ποιος θα νοιάζεται όταν υπάρχουν τα νέα ζωντανά φυντάνια; (Ήδη κόπασε το καλόβουλο και κακόβουλο κουτσομπολιό.)
Έχουμε λησμονήσει πως αυτά τα «αγωνίσματα» ξεκίνησαν ως παιχνίδια γα να περνούν την ώρα τους αριστοκράτες και τζέντλμεν Βρετανοί τον 19ο αιώνα. Αυτά τα «πάσταϊμς» έγιναν πρωταθλήματα ποδοσφαίρου ή τένις με ευγενική άμιλλα και πακτωλούς δισεκατομμυρίων και πρόσκαιρη διασημότητα.
