1. Ο. κ. Λ. Παπαδήμος έχει φέρει επιτέλους στη Βουλή, αντί τη συνθηματολογία των κομματικών ξυλοφώνων, μια φωνή, έναν τόνο και λόγια προσγειωμένα στην πραγματικότητα, που δεν θα έπρεπε να είχαν λείψει ποτέ. Ομολόγησε πως δεν είναι πολιτικός – ευτυχώς! – και πως ανέλαβε την πρωθυπουργία επειδή τον κάλεσαν κι επειδή ο ίδιος νιώθει την υποχρέωση να κάνει ό,τι μπορεί για χάρη της χώρας του με γνώμονα το καλό του Έθνους.
Τον πιστεύω, γιατί ακριβώς δεν είναι πολιτικάντης αλλά μοιάζει σοβαρός επιστήμονας – ή “τεχνοκράτης” όπως τον περιγράφουν – που δεν φαφλατίζει σαν φανφαρόνος (υφ-)υπουργός.
Είπε, από την αρχή, πως δεν έθεσε όρους σε κανένα πολιτικό αρχηγό.
Αμέσως δημιουργήθηκε θέμα, διότι ο εξερχόμενος πρωθυπουργός κ. ΓΠ και οι κομματο-λακέδες του μας έλεγαν πως ο κ. Παπαδήμος είχε θέσει όρους (τους οποίους ούτε τώρα, 10 μέρες αργότερα, δεν δημοσιοποίησαν)!
Έτσι πάλι ψεύδονταν ασύστολα τα πρόσωπα που εργάζονται, υποτίθεται, για το Έθνος και που θα έπρεπε να λειτουργούν ως πρότυπα για τη νεολαία μας.
Δυστυχώς, πολιτευτές, δημοσιογράφοι, σχολιαστές και αναλυτές μιλούν και γράφουν για μέτρα λιτότητας, Μνημόνια, δημοσιονομικά ελλείμματα, φόρους, νούμερα δισεκατομμυρίων ευρώ, ποσοστά πάνω ή κάτω, και αγνοούν το θεμελιακό γεγονός πως οι κυβερνήτες και κομματάρχες συμπεριφέρονται σαν κυνικότατοι κακοποιοί, χωρίς ίχνος ήθους. Δυστυχώς και οι μάζες του λαού, οι νοικοκυρές στα καθιστικά τους, οι νέοι στις καφετέριες ή στα μπαράκια και οι γέροι στα καφενεία, και αυτοί μιλούν δικαιολογημένα για τις περικοπές στα εισοδήματα και στις συντάξεις τους και για το φάσμα της ανεργίας που γίνεται σκοτεινότερο.
2. Έβλεπα κι άκουα διάφορους ομιλητές, αποσπασματικά ομολογώ, στη συζήτηση για τις Προγραμματικές Δηλώσεις στη Βουλή. Ο ένας το κοντό του, ο άλλος το μακρύ του: οι μεν πράσινοι να εγκωμιάζουν την κυβέρνηση του ΓΠ που είχε κάνει τόσα καλά στον τόπο, οι δε γαλάζιοι να στηρίζουν τη νέα κυβέρνηση αλλά να μη συγκυβερνούν και να μέμφονται (αυτοί οι πάνσοφοι και ικανότατοι πολιτικοί που τώρα δικαιώθηκαν!) την προηγούμενη κυβέρνηση.
Απόρησα πως διέφυγε των Νεοδημοκρατών το καταφανέστατο γεγονός ότι σχεδόν όλα τα Πασοκικά μέλη της νέας μεταβατικής κυβέρνησης, με την οποία οι γαλάζιοι τώρα συνεργάζονται, ήταν στο Υπουργικό Συμβούλιο του ΓΠ, και με τις ολιγωρίες και παλινωδίες τους των δύο ετών (για να μην αγγίξουν το υπερτροφικό κράτος που δημιούργησαν και να ξεγελάσουν τους κουτόφραγκους), έφεραν τη Χώρα στη χρεοκοπία. Μερικοί μάλιστα είχαν συνεργαστεί με τον μεγάλο πατριώτη και προστάτη του λαού, τον αρχηγό ΓΠ, για το περιβόητο Δημοψήφισμα: οι κκ Δ. Ρέππας, Φ. Πετσάλνικος (Χ. Καστανίδης και Ν. Αθανασάκης). Όλοι δε τότε, συμπεριλαμβανομένου του κ. Βενιζέλου, που παραμένει υπουργός Οικονομικών, το καλοδέχτηκαν εγκάρδια. (Μετά το κατσάδιασμα στις Κάννες, βέβαια, και βλέποντας την κατεύθυνση του τσουναμιού που σηκώθηκε, ο κ. Βενιζέλος φρόντισε να αποστασιοποιηθεί και να αναθεματίσει το Δημοψήφισμα. Κάλιο αργά παρά αργότερα.)
Όλοι εντυπωσίαζαν με τη μακρηγορία τους επαναλαμβάνοντας τα τετριμμένα περί κρίσιμων ημερών κλπ μπλά-μπλά και ρίχνοντας μικρά ή μεγάλα καρφιά κατά των αντίπαλων κομμάτων. Οι εκπρόσωποι της Αριστεράς θυμήθηκαν ακόμα και τον Μεταξά και χωρίς να έχουν ακούσει τίποτα από όσα είπε ο κ. Παπαδήμος καταδίκασαν συλλήβδην το “μαύρο μέτωπο” που θα καταπίεζε και θα εξαθλίωνε “το λαό” ακόμα περισσότερο.
3. Στάθηκα πιο πολύ στον κ. Ρέππα ο οποίος μίλησε με τη συνηθισμένη του ευγλωττία για τα τρέχοντα γεγονότα, αφού αναφέρθηκε στο υπέροχο κόμμα του και εγκωμίασε τα κατορθώματα της κυβέρνησης ΓΠ. Δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην ανάγκη για διαφάνεια και μεταρρύθμιση του τρομερού πελατειακού κράτους.
Θα ήθελα να τον ρωτήσω τί έκανε ο ίδιος προσωπικά για τη διαφάνεια και τη μεταρρύθμιση του πελατειακού κράτους όλα τα χρόνια που ήταν υπουργός στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Διότι πολλές φήμες κυκλοφόρησαν για τις άδειες ιδιωτικής ραδιοφωνίας που εν μία νυκτί από 24 έγιναν 38 και πολλά λεφτά (υπήρχαν τότε, όντως) άλλαξαν χέρια τη χαρισάμενη εποχή του 2000. Φημολογείται επίσης πως διάφοροι γνωστοί ενώ είχαν δουλειά στον ιδιωτικό τομέα διορίστηκαν ρουσφετολογικά σε δημόσιους οργανισμούς (όπως π.χ. το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο κλπ).
4. Αλλά εκείνος που με τρόμαξε ήταν ο κ. Σαμαράς.
Ο κομματάρχης της ΝΔ δεν έχει την ευφράδεια του κ. Βενιζέλου ή του κ. Ρέππα, και ίσως θα έπρεπε σε αυτή την ύστερη ώρα να κάνει μερικά μαθήματα ρητορικής, διότι πράγματι, όχι μόνο οι φράσεις του, αλλά και ο τρόπος που τις εκφέρει, με τρομάζουν όσο κανενός άλλου εθνοπατέρα – εκτός από την κ. Λ. Κανέλη.
“Έπεσαν οι μάσκες” (!) μας πληροφόρησε κείνο το βράδυ που εγώ τουλάχιστον ούτε άκουσα ούτε είδα μάσκες να πέφτουν, και απογοητεύθηκα λίγο βλέποντας τον κ. ΓΠ να λέει πάνω κάτω αυτά που περίμενα πως θα έλεγε και τους πιστούς πασόκους να ψηφίζουν (ακόμα κι εκείνους / εκείνες που είχαν εντονότατα εναντιωθεί) πάνω κάτω όπως περίμενα. Την ανιαρή παράσταση την έχουμε παρακολουθήσει πολλές φορές.
Δεν καταλαβαίνει αυτός ο περιπλανώμενος (και πεπλανημένος) πολιτικός πως ο ίδιος φορούσε μια απαίσια προσωπίδα εκείνη τη στιγμή.
Ισχυρίστηκε αυτός ο πεπλανημένος πολιτικός πως πέτυχε τους στόχους του – να ξεμπλοκάρει η 6η δόση, να αλλάξει ο πρωθυπουργός (ΓΠ) κλπ. Αγνόησε θεληματικά πως, στην πραγματικότητα, κανένας στόχος του δεν επετεύχθη, εκτός από τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης: ο ΓΠ παραιτήθηκε μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας εκ μέρους του κ. Παπαδήμου• έβαλε δικά του στελέχη στη νέα κυβέρνηση (άσχετα με το ότι ο κ. Αβραμόπουλος, άλλος περιπλανώμενος, παραιτήθηκε από βουλευτής)• οι εκλογές δεν θα γίνουν σε έξι βδομάδες• ο ίδιος έπαψε να μιλά για επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου.
Αναμφίβολα τον ταλαιπώρησε ο ΓΠ με τις παλινωδίες του αναφορικά με την επιλογή νέου πρωθυπουργού. Αλλά πως ο ίδιος επέμενε πως ο ΓΠ έπρεπε να παραιτηθεί προτού συνομιλήσουν μαζί; Ποιός εχέφρων πολιτικός μπορούσε να απαιτεί η χώρα να μείνει χωρίς πρωθυπουργό, ενώ οι δύο κομματάρχες συζητούσαν – επί τέσσερις μέρες! – ποιός θα γινόταν πρωθυπουργός.
Έτσι τώρα επιμένει πεισματικά για εκλογές στις 19/2/12 λέγοντας πως όσοι προτείνουν μεταγενέστερη ημερομηνία υπονομεύουν αυτή την κυβέρνηση. Η καινοφανής αυτή σκέψη στηρίχθηκε στον συλλογισμό πως η κυβέρνηση χρειάζεται νομιμοποίηση από τη λαϊκή έκφραση. Ωραιότατη δικαιολογία!
Υποπτεύομαι πως μόνο η φιλοδοξία να γίνει πρωθυπουργός υποκινεί τη συμπεριφορά του κ. ΑΣ, όχι κάποιος εθνικός σκοπός. Νιώθει να είναι τόσο κοντά, τώρα που οι δημοσκοπήσεις δίνουν στη ΝΔ ένα προβάδισμα περίπου 10 μονάδων Γιαυτό ήθελε, όπως και τα αριστερά κόμματα, εκλογές “τώρα”. Αλλά με ποσοστό κάτω από 30% πώς στην ευχή θα έχει αυτοδυναμία και πρωθυπουργία;
Δεν αντιλαμβάνεται πως η δική του συμπεριφορά έχει αποξενώσει πολλούς ψηφοφόρους προσκείμενους στη ΝΔ.
5. Κάθε κυβέρνηση είναι “μεταβατική” εκ φύσεως, αφού η μια διαδέχεται την προηγούμενη.
Ελπίζω εκ βαθέων ο κ. Παπαδήμος να επιτύχει, όχι για να πάρουμε την 6η δόση και ό,τι άλλο, αλλά για να κάνουμε το πρώτο βήμα έξω από το βάραθρο της χρεοκοπίας, να επανακτήσουμε λίγη αξιοπρέπεια και αξιοπιστία και κάπως ίσως να εξευρωπαϊστούμε και μεις προς το καλύτερο.
ΑΛΛΑ, τι γίνεται με το Υπουργικό Συμβούλιο;
Ο νέος πρωθυπουργός μίλησε, εκτός από τα τρέχοντα επείγοντα θέματα, για μικρότερο και πιο ευέλικτο κράτος. Και στου Θεού τ’ αυτί! Αλλά πώς; Επί ΓΠ το Υπουργικό Συμβούλιο είχε, νομίζω, 41 μέλη. Ακόμα και τότε μου φάνταζε υπέρβαρο. Τώρα έχει 48 – πάλι με δύο Αντιπροέδρους της κυβέρνησης! (Ο κ. Μόντι στην Ιταλία φτιάχνει νέα κυβέρνηση για παρόμοια κρίση με μόνο 15!)
Ούτε μικρότερο κι ευέλικτο γίνεται το κράτος ούτε οι δημόσιες δαπάνες μειώνονται με τέτοια καρκινοειδή διόγκωση.
Τί παιχνίδι παίζεται τώρα εδώ;
