Αποχαρακτηρίστηκαν πριν λίγο καιρό και άλλα αρχεία στη Ρωσία, από την εποχή της ένδοξης Σοβιετίας. Μερικά σχετίζονται άμεσα με τον Στάλιν που κυβέρνησε δικτατορικά όσο ελάχιστοι αυτοκράτορες μα και με τον Έλληνα Νίκο Ζαχαριάδη, που αιματοκύλησε την Ελλάδα για να γίνει ο δικός της Στάλιν μετά τον φοβερό Εμφύλιο. Και βλέπουμε την εγκληματική φιλοδοξία, την απύθμενη απληστία, την κυνική προδοσία και την ηλιθιότητα των κομμουνιστών και στις δυο χώρες. (Υπήρξαν αρκετές δημοσιεύσεις για το ζήτημα σε ελληνικά μέσα, Πρώτο Θέμα, iefimerida κλπ.)
Τα αρχεία τα μελετά ενδελεχώς ο καθηγητής Ιστορίας στο γνωστό πανεπιστήμιο John Hopkins (ΗΠΑ), Σεργκέι Ρατσένκο, ο οποίος γράφει μια μελέτη για τον Ψυχρό Πόλεμο. Στο Twitter ανάρτησε ήδη μερικά έγγραφα. Οι δικοί μας κομμουνιστές, φυσικά, με πρωτοπόρο τον Δ. Κουτσούμπα, Γεν. Γραμ. του ΚΚΕ, εξεγέρθηκαν εξοργισμένοι.
Για τους Έλληνες, κομμουνιστές και μη, το πιο σημαντικό για την ώρα είναι μια επιστολή από τους Μάρκο Βαφειάδη (διοικητή του λεγόμενου Δημοκρατικού Στρατού των αριστερών) και του Ν. Ζαχαριάδη (γεν. γραμ. του ΚΚΕ). Αυτή φέρει την ημερομηνία 7 Ιουλίου 1948, δηλαδή λίγο πριν το θλιβερό τέλος της φιλόδοξης ανταρσίας, όταν οι Αλβανοί ‘σύντροφοι’ αποφάσισαν να κλείσουν τα σύνορα και να μην δίνουν βοήθεια στους Έλληνες αντάρτες. Και οι δυο ηγέτες εκλιπαρούν βοήθεια (‘συμβουλή και συμβολή’) από το ΚΚΣΕ, ώστε να επιτύχουν μια ‘μίνιμουμ επιβίωση να αποσπάσουμε ένα σοβαρό κομμάτι από τη βόρειο Ελλάδα’.
Ιδού η φιλοδοξία, απληστία και προδοσία. Μα και η απύθμενη ηλιθιότητα. Διότι και ο Στάλιν γνώριζε πολύ καλά πως οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί (τώρα όχι με τον Ρούζβελτ, που στην αρρώστια του δεν έβλεπε τις πονηριές του Στάλιν, μα με τον Τρούμαν) δεν επρόκειτο να αφήσουν τους κομμουνιστές να υπερισχύσουν και να αρπάξουν κομμάτι της Ελλάδας. Οι του ΚΚΕ δεν δίνουν καμιά σημασία πως πάνω από 20.000 Έλληνες κάτοικοι της ΕΣΣΔ εξοντώθηκαν τη διετία 1937-38.
Μα είναι και η προδοσία του Στάλιν που ενώ είχε συμφωνήσει να αφήσει την Ελλάδα στους Δυτικούς (μικρή τιμή για την αυτοκρατορία της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανικών χωρών που κατείχε), ωστόσο ενθάρρυνε τους κομμουνιστές στην Ελλάδα σε έναν (χαμένο από χέρι) Εμφύλιο, τους έδωσε χρήματα και όπως φαίνεται από τα έγγραφα, τους προμήθευε με οπλισμό, όχι σοβιετικό μα γερμανικό που είχαν οι Σοβιετικοί κατασχέσει από τους Ναζί καθώς οπισθοχωρούσαν και από γερμανικές αποθήκες. Έτσι δεν φαινόταν πως τα προμήθευαν οι Σοβιετικοί.
Μα και οι Αλβανοί, που προφανώς είχαν αρχίσει, σαν τους Γιουγκοσλάβους, να απεχθάνονται τους Σοβιετικούς, δεν ενδιαφέρονταν πια ούτε τους Έλληνες τραυματίες να φροντίσουν – αν υπήρχαν νοσοκομεία της προκοπής. Έτσι συνιστούσαν στους Έλληνες να μεταφέρουν τους τραυματίες στη Γιουγκοσλαβία. Επίσης δεν επέτρεψαν προμήθειες στρατιωτικού υλικού να περνούν πλέον από την Αλβανία. Τέτοια λοιπόν ήταν η ‘συντροφικότητα’ και η ‘αλληλεγγύη’ των κομμουνιστών.
Και βλέπουμε την πλήρη απουσία τους και σήμερα στα κόμματα και κομματίδια της Αναρχοαριστερής παράταξης, που στην απληστία τους, επιβουλεύονται και το Κέντρο! Καμιά προδοσία δεν είναι ποταπή ή εγκληματική, φτάνει να οδηγεί στην κατάληψη της εξουσίας. Κανένα ψέμα, καμιά διαστρέβλωση και καμιά απόρριψη πρώην “συντρόφων”.
Αλλά τότε, όπως διαφαίνεται από την επιστολή, οι αντάρτες είχαν 12.000 πολεμιστές έναντι 70.000 ‘μοναρχοφασιστών’ με Αμερικανούς αξιωματικούς.
Το τέλος ερχόταν αδυσώπητα! Μα βέβαια η Αναρχοαριστερά ζει και βασανίζει τους πάντες!
