1. Δύο πράγματα χρειάζονται αρκετή διευκρίνιση.
α) Η φασαρία στο Χονγκ Κονγκ οφείλεται κυρίως στους πλουτοκράτες που δεν είναι έμποροι και παραγωγοί (είτε αγαθών είτε υπηρεσιών) μα προσοδιστές που ζουν και θησαυρίζουν από έγγειες αξίες – αγοροπωλησίες, ενοικιάσεις και υπενοικιάσεις. Αυτά είναι μη δεδουλευμένα εισοδήματα που δεν παράγουν τίποτα, αλλά αντίθετα διεκδικούν πλούτο που παράγουν άλλοι. Και δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ οι προσοδιστές να βελτιώσουν τις συνθήκες για τα εκατομμύρια των φτωχών και μεσαίων τάξεων στο Χονγκ Κονγκ. Λέγεται πως αυτοί δέχτηκαν πολλή βοήθεια από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Κίνα, λοιπόν.
β) Τώρα Ευρώπη. Υπάρχουν οι θερμοί «ατλαντιστές» φιλονατοϊκοί και φιλοαμερικανοί – Βρετανία, Ολλανδία, Δανία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο. Υπάρχουν και οι Γάλλοι και αρκετές άλλες χώρες, όχι τόσο θερμές και μερικές όχι τόσο σημαντικές οικονομικά ή στρατιωτικά.
2. Οι Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα, κρατήθηκαν μακριά από δηλώσεις για το θέμα Χονγκ Κονγκ.
Η Μέρκελ πιο διπλωματικά από άλλους ηγέτες διατήρησε ουδετερότητα και σιωπή σεβόμενη τη δύναμη και αξιοκρατία στην Κίνα και την αυξανόμενη συνεργασία μαζί με τη μεγάλη χώρα.
Παρά τη φιλονατοϊκή τοποθέτηση και τους ισχυρούς δεσμούς με τις ΗΠΑ (και τη βάση τους στην Κρήτη), η Ελλάδα στράφηκε προς την Κίνα πριν από δεκαετίες κι έδωσε το λιμάνι του Πειραιά στην κινέζικη εταιρεία Κόσκο επιτρέποντας να ριζώσουν και να αναπτυχθούν πολλές μικρότερες επιχειρήσεις. Δεν έχει καλό λόγο να ευγνωμονεί την Αμερική (ιδίως με τον Τραμπ) που, παρά ορισμένα γαυγίσματα, επιτρέπει στην Τουρκία να συμπεριφέρεται σαν αισχρός τραμπούκος.
Η Ελλάδα (είτε δεξιά είτε αριστερή κυβέρνηση) δεν στηρίζει καμιά πολιτική βλαπτική για την Κίνα. Το ίδιο και η Ισπανία, η οποία είναι από το 1990 εναντίον αποσχιστικών τάσεων οπουδήποτε, αφού δεν ενθαρρύνει την τάση στην Καταλονία. Έτσι πάντα ψηφίζει στηρίζοντας την Κίνα. Το ίδιο και η Γαλλία που από την εποχή του Ντε Γκωλ δεν συμπαθεί πολύ το ΝΑΤΟ. Τώρα, όπως και ο Ιταλικός λαός, είναι εξοργισμένη με τους τραμπουκισμούς της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο – Αιγαίο, Λιβύη, Κύπρο, Συρία. Οι Ιταλοί βοηθήθηκαν πολύ από την Κίνα στην κρίση του κορωνοϊού.
Παραδόξως και η Πορτογαλία ευνοεί την Κίνα. Η μεταβίβαση του Μακάο, σε αντίθεση με το Χονγκ Κονγκ, έγινε πολύ ομαλά. Από το 2005 έχουν ισχυρές εμπορικές συμφωνίες και συναλλαγές και η Κίνα συνδέεται μέσω Πορτογαλίας με 250 εκμ. κατοίκους άλλων χωρών (π.χ. Βραζιλία) με την ίδια γλώσσα.
3. Τώρα η πρώτιστη φροντίδα για τη Γαλλία και τη Γερμανία, στον βαθμό που κατανοούν αυτή την ανάγκη, είναι να ισχυροποιήσουν, όσο μπορούν, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Βλέπουν πως οι Αμερικανοί ευχαρίστως θα βοηθούσαν με τους ύπουλους τρόπους των υπηρεσιών τους την αποδυνάμωση της ΕΕ.
Η γλώσσα του Τραμπ και των βοηθών του είναι απροκάλυπτα υβριστική και παράλογα προσβλητική προς την ΕΕ.
Οι Αγγλοσαξονικές χώρες (Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, ΗΠΑ, Καναδάς, Βρετανία) δείχνουν μια μάλλον βλακώδη αντιπάθεια προς την Κίνα – ακατανόητη, ιδίως με τον τραμπούκο Τραμπ. Και δυστυχώς για αυτές χάνουν πολλή από την καλή σχέση που είχαν με άλλες χώρες. Και ας μη νομιστεί πως, εκτός από τον Καναδά, οι άλλες χώρες δέχονται πολλή συμπάθεια ή εύνοια (ειδικά η Βρετανία) από τις ΗΠΑ.
Το σημαντικό στοιχείο είναι πως, όπως με το Μπρέξιτ πολλές επιχειρήσεις μετοίκησαν από τη Βρετανία στη Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, έτσι και με το Χονγκ Κονγκ, πολλές ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, ιδίως Γερμανικές, μετοίκησαν από το Χονγκ Κονγκ στο Πεκίνο και στη Σαγκάη.
Αν σε λίγο κλείσει εντελώς το Χονγκ Κονγκ ελάχιστοι Ευρωπαίοι θα λυπηθούν.
