Πρόσφατα, μέσα Ιουνίου, ο Πούτιν, αποδεχόμενος την ήττα του στην αισχρή εισβολή του στην Ουκρανία, είπε δημόσια πως δεν είχε το Κρεμλίνο πρόβλημα με την προσχώρηση της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οπότε πάει η “Μικρή Ρωσία Malorossiya” όπως αρέσει στους φανατικούς εθνικόφρονες να αποκαλούν την Ουκρανία.
Ένα έτος νωρίτερα είχε γράψει τις φαντασιακές του λυρικές αξιώσεις για την Ουκρανία και τα άρρηκτα δεσμά τους ως ενιαίο Έθνος.
“Οι πνευματικοί, ανθρώπινοι και πολιτισμικοί δεσμοί μας σχηματίστηκαν ανά τους αιώνες κι έχουν την ίδια προέλευση, τις ίδιες πηγές. Σφυρηλατήθηκαν με τις ίδιες δοκιμασίες, κοινές επιτεύξεις και κοινές νίκες. Η συγγένεια μας μεταβιβάστηκε από μια γενιά σε άλλη…”
Δεν χρειάζεται πλέον κανείς να συμβουλευθεί τον άρχοντα της Κλεπτοκρατίας για το status της Ουκρανίας. Ο ίδιος κατάλαβε πως οι Ουκρανοί δεν τρέφουν καθόλου τα ίδια λυρικά συναισθήματα.
Αμφιβάλλω αν ποτέ οι Ουκρανοί ένιωσαν οποιαδήποτε συγγένεια ή συμπάθεια με τους Ρώσους. Αυτοί έμειναν πάντα στην πλευρά της Ευρωπαϊκής Ιστορίας είτε ως ανεξάρτητη χώρα είτε ως κτήση της μεγάλης Λιθουανικής ή Πολωνικής αυτοκρατορίας. Και πάντα ήταν στην εμπροσθοφυλακή της κουλτούρας και των ανθρώπινων επιδιώξεων.
Ο Πούτιν αφενός υπερεκτίμησε τα (ανύπαρκτα) φιλορωσικά αισθήματα των Ουκρανών και αφετέρου υποτίμησε την επιθυμία τους να απομακρυνθούν όσο μπορούσαν περισσότερο από τη Ρωσία. Απορείς πως δεν μπορούσε να καταλάβει πως καμιά εθνότητα με σοβαρό ιστορικό παρελθόν και δυτικές αξίες δεν θα δεχόταν ξανά σχέσεις με ένα έθνος που έγινε Σοβιετικό (και κυρίως σταλινικό) καταπιεστικό καθεστώς και την βασάνιζε επί 70 έτη.
Και τώρα; Πώς θα δεχτούν οι Ουκρανοί μετά από τόση απάνθρωπη καταστροφή της χώρας τους, μετά από τόσες χιλιάδες νεκρούς, δολοφονημένους απρόκλητα, οποιαδήποτε φιλική σχέση με τους εισβολείς και δολοφόνους;
Θα πρέπει να περάσουν τουλάχιστο δυο γενεές!
Ξέρουν πως καμιά αιτίαση των Ρώσων δεν ευσταθεί. Μόνο μια, την οποία οι Ρώσοι δεν ομολογούν. Τη φιλοδοξία τους να επεκτείνουν την επικράτειά τους και την απληστία τους να οικειοποιηθούν τους πλούσιους πόρους (σιτηρά, φυσικό αέριο, πετρέλαιο) της Ουκρανίας.
Η Ρωσία έγινε πλέον ο παρίας της Ευρώπης, ο παρίας του κόσμου!
Η Ουκρανία έχει μπροστά της λαμπρό μέλλον. Διότι όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες και η Βόρειος Αμερική, και η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία και η Ιαπωνία και ολόκληρη η πολιτισμένη Δύση θα τη βοηθήσουν να ανακάμψει και να ιαθεί από την τρομερή αυτή ταλαιπωρία.
