Αντιγράφω πάλι δυο επιστολές από το Διαδίκτυο (20/10/22) από Άραβες στο Ισραήλ. Η μια είναι αρνητική – και υπάρχουν πολλές τέτοιες. Η άλλη είναι θετική από τον Αμίρ της Χάιφα που είχε ξαναγράψει πριν από καιρό (βλ. 101. Διεθνή: Άραβες στο Ισραήλ)
Α) Γράφει ο Wajad Sahito –
Σήμερα η θρησκεία είναι ζήτημα φλυαρίας μόνο. Το Ισλάμ διαδόθηκε από Άραβες παντού στη Μέση Ανατολή, μα σήμερα οι Άραβες δεν ενδιαφέρονται για τις αξίες του Ισλάμ. Αν ρίξουμε μια βαθύτερη ματιά στη νεότερη ιστορία του κόσμου και στις μέρες μας, εύκολα διαπιστώνουμε πως οι περισσότεροι Μουσουλμάνοι έχουν προσελκυσθεί στις φιλοσοφίες της Δύσης: αυτό το συμπέρασμα είναι φανερό. Η ζωή τους ως άνθρωποι, ως άτομα ή κοινωνίες, είναι στην πράξη σαν να έχουν προσβληθεί από κάποιον ιό που τις κάνει ανώμαλες. Αυτή είναι δυστυχώς η πραγματικότητα για τους περισσότερους Άραβες.
Το Ισραήλ είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα καθώς οι Εβραίοι θέλουν να εδραιώσουν το δικό τους ιερό κράτος στη Μέση Ανατολή. Μα εκτός από τη δική τους γη θέλουν να επεκταθούν σε κάθε άλλη γη, κάθε άλλη πόλη της ευρύτερης περιοχής, ακόμα και στη Μεντίνα [στη Σαουδική Αραβία] – εκτός από τη Μέκκα, ευτυχώς! Γι’ αυτό ως Μουσουλμάνος, δεν θέλω φιλία με τους Εβραίους και δεν τρέφω καμιά συμπάθεια με τους Σιωνιστές. Εγώ είμαι πάντα έτοιμος να πολεμήσω αυτόν τον στρατό του Σατανά.
Β) Ο Amir από την Χάιφα γράφει:
Οι περισσότεροι Άραβες θέλουν να ζουν στο Ισραήλ. Ναι, υπάρχουν περιπτώσεις ρατσισμού και γίνονται διακρίσεις εναντίον μας. Αλλά υπάρχουν πολλά οφέλη εδώ στο Ισραήλ, πολύ περισσότερα από τη διοίκηση των Παλαιστινίων στη Δυτική όχθη ή στη Γάζα. Τρία είναι τα κύρια πλεονεκτήματα:
1. Είμαστε ευτυχισμένοι που ζούμε σε μια χώρα όπου ξέρουμε πως δεν θα πάμε φυλακή αν επικρίνουμε την κυβέρνηση. Εδώ στο Ισραήλ μπορούμε να εκφράσουμε ανοικτά τη γνώμη μας. Σε πολλές αραβικές χώρες, αντίθετα, η ελεύθερη έκφραση απουσιάζει πλήρως ή είναι περιορισμένη. Εύκολα βλέπουμε πως τα αδέρφια μας οι Άραβες καταπιέζονται σε άλλες χώρες ή στις ζώνες που ελέγχουν οι Παλαιστινιακές Αρχές. Δεν θέλουμε να ζούμε κάτω από μια αραβική κυβέρνηση. Προτιμάμε να ζούμε στο Ισραήλ όπου επικρατεί δημοκρατία και η γνώμη μας ακούγεται ελεύθερα.
2. Η ποιότητα ζωής εδώ είναι πολύ καλύτερη. Είναι γεγονός πως οι Άραβες στο Ισραήλ αποτελούν την κορυφαία ομάδα των φτωχών. Αυτό δεν σημαίνει πως αυτοί οι φτωχοί ζουν σε σκηνές και είναι στερημένοι.
Δεν υπάρχει κανένα απαρτχάιντ. Είμαστε ελεύθεροι σαν τους Εβραίους να μελετήσουμε στα καλύτερα πανεπιστήμια της Μέσης Ανατολής. Μπορούμε να κάνουμε δικές μας επιχειρήσεις, να εργαστούμε ως μισθωτοί στον τομέα υψηλής τεχνολογίας, να γίνουμε γιατροί, φαρμακοποιοί, δικηγόροι. Αυτοί οι τομείς όλοι είναι οι καλύτεροι στη Μέση Ανατολή. Όλο και πιο πολλοί Άραβες βγαίνουν από τη φτώχεια και μπαίνουν στη Μεσαία Τάξη.
Πολλοί Παλαιστίνιοι λένε πως ζούμε σε καλύβες λάσπης. Αυτό είναι ψέμα. Ακόμα και σε φτωχές αραβικές συνοικίες υπάρχουν όμορφες κατοικίες που τις ζηλεύουν Εβραίοι και Χριστιανοί. Στη Χάιφα Άραβες έχουν μέγαρα πάνω στη θάλασσα! Οι φτωχοί Άραβες απλά δεν έχουν τέτοια πολυτέλεια! Η ζωή στις Παλαιστινιακές ζώνες είναι πολύ χαμηλότερης ποιότητας.
3. Στο Ισραήλ και οι μειονότητες και άλλες θρησκείες και άλλες εθνότητες έχουν όμοια δικαιώματα. Τα δικαιώματα των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ είναι σεβαστά. Ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων στην παραλία δεν θα συλληφθεί για άσεμνη συμπεριφορά. Πουθενά αλλού και βέβαια όχι στις αραβικές χώρες δεν είναι αποδεκτά μέλη της ΛΟΑΤΚΙ.
Εδώ απολαμβάνουμε την ελευθερία να λατρεύουμε σύμφωνα με τη θρησκεία μας. Στις πιο πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής οι Χριστιανοί και άλλοι Μωαμεθανοί καταπιέζονται ή διώκονται, κάποτε μάλιστα και άγρια. Εδώ μπορείς να είσαι Χριστιανός, Μωαμεθανός ή Βουδιστής και να έχεις τον ναό σου χωρίς να χρειάζεται να προσέχεις ή να κρύβεσαι.
Όλο και περισσότεροι Άραβες Μωαμεθανοί βλέπουμε πως δεν υπάρχει σύγκριση και γι’ αυτό προτιμάμε τη ζωή στο Ισραήλ.
