1. Το ζήτημα των μεταναστών-προσφύγων είναι τόσο απλό όσο και περίπλοκο, όπως φαίνεται. Και λέγοντας “απλό”, δεν εννοώ καθόλου την άποψη ανθρωπισμού που εύκολα πιπιλάμε στην ανήθικη, χυδαία εποχή μας. (Είχα γράψει παλαιότερα για το θέμα στο Δ109: Μετανάστες.)
Όσον αφορά εμάς, που είναι το πρώτιστο ενδιαφέρον μας, όπως λοιπόν στρώσαμε έτσι είχαμε εφιάλτες στον συριζικό ύπνο μας. Στο θέμα αυτό επίσης ο αμόρφωτος πρωθυπουργός, κ Τσίπρας, έδειξε την ανικανότητά του – ανετοιμότητα, ανευθυνότητα και φθηνή ρητορεία. (Μόνο στους διορισμούς της πελατείας φανέρωσε σπουδή αυτή η πιο πρόστυχη κυβέρνηση στη σύγχρονη ιστορία μας.) Ευτυχώς, με την κυβέρνηση Μητσοτάκη ξαναβρήκαμε τα θαλάσσια σύνορά μας κι έγιναν με κάποια βοήθεια από την ΕΕ ισχυρά προφυλακτικά έργα στον Έβρο!
2. Φίλοι διατείνονταν πως πρέπει να υπερισχύσει ο ανθρωπισμός, πρέπει οι άνθρωποι να μπορούν να κινούνται ελεύθερα, πρέπει να βρίσκουν καταφύγιο οι κατατρεγμένοι.
Σε μια ιδανική κατάσταση, ναι, αυτό θα ήταν το σωστό. Αλλά και μόνο που υπάρχουν τόσοι “κατατρεγμένοι”, τόσα θύματα πολέμου και φτώχειας, δείχνει πως οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές.
Ναι, πρέπει κάθε ευρωπαϊκή χώρα να δεχθεί να απορροφήσει έναν ικανό αριθμό μεταναστών. Αναμφίβολα, αλλά με τους απαιτούμενους ελέγχους και όρους.
Αλλιώς δεν λύνεται το πρόβλημα καθόλου.
Δεν έχουν και τόσο άδικο χώρες όπως η Αυστρία που κλείνουν τα σύνορά τους στα μπουλούκια των ξένων.
Εδώ, στη χώρα του Ξένιου Διός, οι πολίτες εξεγείρονται, μόλις γίνεται μνεία πως θα εγερθεί προσφυγικός καταυλισμός στη γειτονιά τους. Σε τι διαφέρουμε, δηλαδή;
Ποια οικογένεια θα δεχόταν τόσο “ανθρωπιστικά” να εισβάλλουν στο σπίτι της μπουλούκια ρακένδυτων μουσουλμάνων (ίσως με τζιχαντιστές, βιαστές, κλέφτες) και να απαιτούν φιλοξενία;
Ακριβώς!… Καμιά!
3. Μερικοί πάλι αποδίδουν τα αίτια της επέλασης των ορδών αυτών στον πόλεμο και τον γενικότερο αναβρασμό στη Μέση Ανατολή και με εμβριθέστερη ανάλυση, στην παλαιότερη αποικιοκρατία των Βρετανών, Γάλλων, Γερμανών κλπ.
Αυτοί τώρα είναι και αμαθείς και ανόητοι.
(α). Οι άνθρωποι κάνουν κάτι ή όχι, επειδή έτσι θέλουν οι ίδιοι και όχι επειδή κάτι έγινε πριν από 50 χρόνια. Μερικοί προβαίνουν σε προσωπική βεντέτα διότι κάποιος έθιξε την οικογενειακή τιμή πριν 10 ή 2 χρόνια. Άλλοι όμως δεν το κάνουν. Βρίσκουν άλλες διευθετήσεις. Επομένως δεν ισχύει εδώ γενικός νόμος αιτιότητας, και τέτοιες εξηγήσεις δείχνουν μόνο τη ρηχότητα του εξηγητή.
Οι άνθρωποι ψεύδονται, βιάζουν, κλέβουν, σφάζονται, τρομοκρατούν, επειδή αυτά τους αρέσουν.
(β). Οι λαοί στη Μέση Ανατολή σφάζονται μεταξύ τους από τις αρχές της καταγεγραμμένης Ιστορίας στην τρίτη χιλιετία πκε. Μόνο η παρουσία μιας υπερδύναμης με στρατεύματα, διατηρούσε την ειρήνη: Βαβυλώνιοι, Χετταίοι, Αιγύπτιοι, Πέρσες, Έλληνες, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί κλπ.
Από τον 7ο αιώνα κε οι μουσουλμάνοι απλώθηκαν σε όλη τη Βόρεια Αφρική και την Ιβηρική χερσόνησο μέχρι τα Πυρηναία και σε όλη τη Μικρά Ασία και τα Βαλκάνια δια πυρός και σιδήρου σφάζοντας, βιάζοντας και λεηλατώντας τους ντόπιους πληθυσμούς. Και όταν δεν το έκαναν αυτό, σφάζονταν μεταξύ τους.
(γ). Το σφάλμα των Αμερικανών κι Ευρωπαίων είναι που πρώτα εισέβαλαν για δικά τους κορπορατικά και μόνο συμφέροντα στο Ιράκ και δεν το έπραξαν για να επιβάλουν τάξη στη Συρία κλπ και να εμποδίσουν την έγερση κι εξάπλωση του κράτους των Τζιχαντιστών. Διότι δεν ήθελαν να έχουν θύματα σε δικούς τους άνδρες.
Μέγα σφάλμα με άγνωστες προεκτάσεις – αφού στη Συρία υπάρχει ακόμα (Μαρ 2023) εμφυλιακό χάος και ρωσική παρουσία.
4. Συμφωνώ με τη Δανία που επέβαλε στους μετανάστες πληρωμή (σε χρήματα, κοσμήματα κλπ) για την είσοδο τους στη χώρα.
Εγκαταλείπουν οι ξένοι αυτοί τη δική τους χώρα αντί να μείνουν και να βοηθήσουν να ανασυγκροτηθεί.
Πληρώνουν χιλιάδες στους δουλεμπόρους και διακινητές (!) για να ταξιδέψουν (και προσφέρουν αγόρια και κορίτσια στους Ευρωπαίους λάγνους έναντι κάποιας αμοιβής).
Περιμένουν πρόνοια και δουλειές στις χώρες της Ευρώπης.
Γιατί να μην πληρώσουν για τα πλεονεκτήματα που επιθυμούν να έχουν; Και γιατί να κουβαλούν σε ξένες χώρες τα δικά τους ήθη κι έθιμα και μάλιστα με εκλεκτικές απαιτήσεις;
Ο “ανθρωπισμός” είναι φτηνή, σαγηνευτική δικαιολογία για να μην παίρνονται ορθές αποφάσεις και να μη γίνονται ορθές πράξεις.
