Εδώ και μερικά χρόνια, τουλάχιστον μια 15ετία, η κοινή γνώμη στην Ινδία στρεφόταν με αυξανόμενη συμπάθεια προς το Ισραήλ. Θα μπορούσαμε να πούμε πως είχε ξεκινήσει στη δεκαετία 1990, όταν πια η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε και η Ρωσία ήταν σε χαώδη κατάσταση ακόμα και στα πρώτα χρόνια της προεδρίας του Πούτιν.
Για πολλές δεκαετίες από την ανεξαρτησία της από τους Βρετανούς (15 Αυγούστου 1947, ένα έτος περίπου πριν τη ίδρυση του Ισραήλ), η Ινδία είχε μέσω του Νεχρού προσκολληθεί στα τριτοκοσμικά κράτη (πολλά πρώην αποικίες των Βρετανών στη Μέση Ανατολή και Αφρική) και μετά στο άρμα της Σοβιετίας (ιδίως με την Ίντιρα Γκάντι που, λέγεται, χρηματιζόταν από την ΕΣΣΔ).
Οι περισσότεροι μη-Μουσουλμάνοι Ινδοί βλέπουν εδώ και μερικά έτη πως η θέση τους δεν είναι πολύ διαφορετική από εκείνη των Ισραηλινών: απειλούνται από το μωαμεθανικό Πακιστάν μα και τους εγχώριους Ισλαμιστές. Βέβαια, αντιλαμβάνονται πως δεν απειλείται η ύπαρξη τους ως έθνος και κράτος όπως το Ισραήλ.
Οι Ινδοί των ανώτερων τάξεων πάντα ζήλευαν την αποφασιστικότητα και πυγμή που φανέρωσαν οι Ισραηλινοί απέναντι στους απειλητικούς Ισλαμιστές – κάτι που οι Ινδικές σοσιαλιστικές κυβερνήσεις ποτέ δεν είχαν κάνει.
Από αιώνες τώρα οι Εβραίοι ουδέποτε διώχτηκαν ή καταπιέστηκαν στην Ινδία και οι Ινδοί είδαν με ευνοϊκό μάτι την ίδρυση του Ισραήλ, παρότι κάθε κυβέρνηση λεκτικά ήταν με τους Άραβες. Διότι πάντα φοβόταν φασαρίες από τους Ισλαμιστές – που τις είχαν, έτσι κι αλλιώς, μα θα μπορούσαν να ήταν χειρότερες. Ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε το κράτος Ισραήλ.
Η Ινδία χρειαζόταν τη στήριξη και βοήθεια των Σοβιετικών και καύσιμα από την Αραβία και τα Εμιράτα. Δεν μπορούσαν να δείξουν προφανή συμπάθεια προς το Ισραήλ. Είχαν καλές σχέσεις μαζί του, μα τις κρατούσαν κρυφές – όπως ο παντρεμένος την αγαπημένη φιλενάδα του.
Η πρώτη αισθητή αλλαγή προσανατολισμού ήρθε με τον Narasimha Rao τη δεκαετία 1990, όταν πια κατέρρευσε η ΕΣΣΔ. Αυτός ήταν ο πρώτος ηγέτης έξω από την οικογένεια Νεχρού. Όταν το εθνικιστικό BJP κόμμα εκλέχτηκε στην εξουσία το 1998, οι παλαιοί δισταγμοί διαλύθηκαν. Μια νέα δυναμική αναπτύχθηκε στα γεωπολιτικά. (Καλές σχέσεις Ινδίας με Αμερική, Ισραήλ και Εμιράτα.)
1. Δεν υπήρχε η παλαιά ΕΣΣΔ, οι Σοβιετικοί είχαν αποχωρήσει από το Αφγανιστάν για καλά, και η Ρωσία δεν είχε κάποια λαβή πάνω στην Ινδία. Η προσέγγιση με τους Αμερικανούς (έχοντας υπόψη την ένταση με την Κίνα) φαινόταν πιο ελκυστική.
2. Η χώρα έχει τώρα πολύ περισσότερες πηγές καυσίμων, μα κι εγχώριες, και δεν νιώθει εξάρτηση από τους Άραβες.
3. Έχει πια κινηθεί αισθητά πιο κοντά στην Αμερική και τη Δύση.
4. Έχει τώρα στενές συνεργασίες με το Ισραήλ σε πολλούς τομείς, ιδίως σε αμυντικά θέματα.
5.Το BJP δεν περιμένει καμιά στήριξη από εγχώριους Μωαμεθανούς κι έτσι μιλάει ανοιχτά πια υπέρ του Ισραήλ. Και όσο πιο πολύ φωνασκούν οι Ισλαμιστές υπέρ των Παλαιστινίων, τόσο πιο πολύ οι Ινδουιστές υποστηρίζουν το Ισραήλ. Από την άλλη, όμως, η Ινδία (και το BJP) αναγνωρίζει την Παλαιστινιακή Αρχή (όχι τη Χαμάς), και υποστηρίζει τη δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους.
