Αυτά που γράφω εδώ σήμερα τα αντιγράφω μερικώς από το βιβλίο του Αρκάντι Οστρόφσκι The Invention of Russia, 2015, Atlantic Books.(Έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά κι εκδοθεί από τις εκδόσεις Επίκεντρο, 2017.)Τα γεγονότα ήταν πασίγνωστα από το 2000, όπως δείχνουν άπειρες μεταγενέστερες δημοσιεύσεις.
Μια από τις πρώτες πρώτες πράξεις του Πούτιν ως νεοεκλεγείς πρόεδρος της Ρωσίας το 2000 ήταν να προσπαθήσει να ελέγξει ένα μεγάλο ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι, το NTV, φυλακίζοντας τον ιδιοκτήτη του!
Έχοντας αποκτήσει μεγάλη δημοτικότητα χάρη στο κανάλι NTV και άλλα, από την αφάνεια στην οποία βρισκόταν ως το 1999 (αρχικά στο δημαρχείο της Πετρούπολης, και μετά ως διοικητής της Μυστικής Αστυνομίας FSB και μετά ως νεοβαπτισθείς διάδοχος του προέδρου Γιέλτσιν), ο Πούτιν είχε καταλάβει την τεράστια δύναμη των ΜΜΕ και ιδίως της τιβί.
Ο Βλαντίμιρ Γκουζίνσκι ήταν μεγιστάνας (Ολιγάρχης) των ΜΜΕ από το 1993 σε συνεργασία με τον Ίγκορ Μαλασένκο. Είχαν το NTV και μέσω αυτού κυρίως (και άλλων ΜΜΕ) αποδόμησαν το 1999 με μπόλικη λάσπη τους αντιπάλους του Πούτιν για την προεδρία, Πριμακόφ και Λουζκόφ (Δήμαρχος Μόσχας 1992-2010). Έτσι κέρδισε τελικά ο Πούτιν.
Κι ενώ τα πράγματα συνέχιζαν με την κλεπτοκρατική κανονικότητα, ο Πούτιν που καταλάβαινε πως, η πραγματική δύναμη βρισκόταν στην προπαγάνδα και στον ρόλο της τηλεόρασης, αποφάσισε πως δεν θα άφηνε αυτήν τη δύναμη στα χέρια Ολιγαρχών που θα μπορούσαν να στραφούν εναντίον του. Τα κανάλια ναι μεν πρόβαλλαν τον υποψήφιο Πούτιν να ποζάρει σε ένα υποβρύχιο, να επιθεωρεί μια φάρμα, να πετάει με ένα μαχητικό τζετ και παρόμοια. Μα ταυτόχρονα υπήρχε και ένα κάπως καυστικό σκετς (Kukly) που παρουσίαζε μια μαριονέτα του Γιέλτσιν να αγκαλιάζει έναν νάνο με το πρόσωπο του Πούτιν και ο νάνος να μετατρέπεται στον πρόεδρο!
Αυτό δεν άρεσε, ως φαίνεται, διότι μια επιστολή σε μια εφημερίδα της Πετρούπολης καταδίκασε σε σοβιετικό στιλ την εκπομπή kukly ως “κατάχρηση της ελευθερία του λόγου” και σύντομα εισαγγελείς άρχισαν έρευνες σε βάρος του Γκουζίνσκι και του Ομίλου του Media Most.
Μια επιστολή προφανώς από το Κρεμλίνο στον σεναριογράφο Βίκτορ Σεντερόβιτς διαμήνυε πως η επίθεση κατά του Media Most θα σταματούσε αν απομακρύνονταν από την εκπομπή το πρόσωπο του Πούτιν και αν άλλαζαν η κάλυψη του πολέμου στην Τσετσενία και κάποιες δυσμενείς κριτικές για την παράταξη του Πούτιν (που αλλιώτικα είχε τεράστια υποστήριξη). Ο Σεντερόβιτς δημοσιοποίησε την επιστολή και παρουσίασε νέο σκετς, μια αλληγορία από την Παλαιά Διαθήκη όπου ο Θεός είχε το πρόσωπο του Πούτιν κι έδινε τις 10 εντολές! Στη συνέχεια υπήρξε μια ακόμα κριτική κατά του Πούτιν.
Στις 11/5/2000 μόλις 4 μέρες μετά την ορκωμοσία του Πούτιν ως νέου προέδρου, οπλισμένοι άντρες με μαύρες μάσκες σε στολή παραλλαγής, εισέβαλαν στα γραφεία Media Most. Την ίδια μέρα ο Πούτιν εμφανιζόταν στην τηλεόραση μιλώντας στον ιδρυτή και ιδιοκτήτη του CNN, τον Ted Turner, για τη δημοκρατία και την ελευθερία του λόγου! Στις 13/6/2000 ο Γκουζίνσκι συνελήφθη και, δίχως καμία κατηγορία ή σύνδεση με προηγούμενη έρευνα, κλείστηκε σε μια από τις πιο βρόμικες φυλακές της Μόσχας.
Ο Πούτιν έκανε τότε περιοδεία στην Ευρώπη, στην Ισπανία. Ο Μαλασένκο, συνεταίρος του Γκουζίνσκι, συγκάλεσε μια συνέντευξη τύπου σε ξενοδοχείο της Μαδρίτης απέναντι από τον δρόμο που έμενε ο Πούτιν – παρά τις προσπάθειες των ρωσικών υπηρεσιών ασφαλείας να την εμποδίσουν.
“Σήμερα η Ρωσία” ανακοίνωσε ο Μαλασένκο ”απόκτησε τον πρώτο πολιτικό κρατούμενό της”.
Το ίδιο έργο επαναλήφθηκε στο Βερολίνο. Ο Πούτιν μιλούσε για το ευνοϊκό επενδυτικό κλίμα στη Ρωσία και ο Μαλασένκο για την πολιτική δίωξη μιας ιδιωτικής εταιρείας!
Ψευδόμενος, όπως ήταν αντιληπτό από όλους, ο Πούτιν είπε πως δεν γνώριζε τίποτα, πως ο εισαγγελέας μάλλον θα είχε αρκετές αποδείξεις και πως ο ίδιος δεν μπορούσε να τον βρει στο τηλέφωνο για επαρκή πληροφόρηση!
Σε μια τηλεοπτική εκπομπή, ο Σεργκέι Ντορένκο, πρώην ένθερμος υποστηρικτής και αυτός του Πούτιν, είπε:
“Πιστεύαμε πως το παλιό σύστημα είχε γκρεμιστεί αυτά τα δέκα χρόνια… Σήμερα οι δομές ασφαλείας σε όλη τη χώρα λαμβάνουν ένα μήνυμα από την άνοδο του Πούτιν στην εξουσία… Μας περικυκλώνουν. Και θα φτάσουν μακριά αν υπάρξει σιωπή.”
Στη συνέχεια, ο Γκουζίνσκι εξαναγκάστηκε να πουλήσει στην κρατική Γκάζπρομ, την εταιρεία του για 300 εκμ δολάρια για να μη μείνει στη φυλακή με ναρκομανείς μολυσμένους με AIDS και άλλες ασθένειες. Έφυγε από τη Ρωσία και διαμένει στην Ισπανία και στο Ισραήλ.
Αυτά τα συμβάντα είχαν μεγάλη δημοσιότητα και στη Ρωσία και στη Δύση καθώς μάλιστα ο Γκουζίνσκι δεν επέστρεψε στη Ρωσία.
Απορείς λοιπόν πως σοβαροί Ευρωπαίοι πολιτικοί έκαναν συμφωνίες με τέτοιο πολιτικάντη απατεώνα που φανερά πια μετατρεπόταν σε δικτάτορα. Μπορούμε να αγνοήσουμε τον Έλληνα Τσίπρα που πήγε στη Μόσχα το 2015 ζητιανεύοντας φτηνά δάνεια; Ήταν όμοιας νοοτροπίας. Τι να πεις, όμως, για μια δήθεν ώριμη πολιτικό σαν την κα Μέρκελ;…
