Ε1445. Κυρώσεις και πόλεμος

Έχουν περάσει 5 εβδομάδες από τότε που η Δύση για να μην πολεμήσει επέβαλε κυρώσεις στη Ρωσία να την τιμωρήσει και να την αναγκάσει να σταματήσει τη βάρβαρη επιδρομή της σε μια ανεξάρτητη χώρα μέλος του ΟΗΕ. Έγραψα τότε (Ε1389 Εισβολή στην Ουκρανία) – και αργότερα επανέλαβα την ίδια ιδέα:

Τώρα οι Ρώσοι (…) επί 15 έτη δοκίμαζαν και διόρθωναν τις αδυναμίες των Ενόπλων Δυνάμεών τους. Και το αποδεικνύουν με την εισβολή. Προχωρούν αδίστακτα εκεί που οι Δυτικοί υποχωρούν. Για πολλοστή φορά οι Αμερικάνοι εγκατέλειψαν τους δήθεν συμμάχους τους. Ένα χρόνο νωρίτερα είχαν εγκαταλείψει το Αφγανιστάν στους τρομερούς Ταλιμπάν. Τρία χρόνια νωρίτερα είχαν εγκαταλείψει τους Κούρδους.

Μιλούν. Όλοι οι Δυτικοί μιλούν. Και με αστραφτερά λόγια στέκονται στο πλευρό της Ουκρανίας! Αμερικάνοι, Βρετανοί, Γάλλοι, Έλληνες. Ήταν τόσο ωραίο να ακούς τον κ. Δένδια, Έλληνα Υπεξ να αναλύει και να καταδικάζει την εισβολή! Και τώρα θα υπάρξουν αυστηρές κυρώσεις!

Καμία χώρα δεν κάνει τίποτα να σταματήσει τη βία. Διότι αυτή η εισβολή είναι σκέτη, βρομερή, αιματοβαμμένη βία όπως των Ναζί, όπως των Μπολσεβίκων. Όπως στις γυναικοκτονίες και στους χούλιγκαν οπαδούς των γηπέδων. Αυτό που θέλω όποτε το θέλω!

Η Ουκρανία, πέρα από τη δήλωση του Πούτιν πως έχει σχέδια μεγαλεπήβολα, είναι μια δήλωση πως μόνο τη βία λατρεύουν και καταλαβαίνουν και φοβούνται οι άνθρωποι.

Η παρακμή της Δύσης δεν είναι πλέον θεωρητική, δεν είναι μόνο μια ιδέα στον νου μερικών ιστορικών σαν τον Όσβαλντ Σπένγκλερ.

Κάποιος με το περιστασιακό ψευδώνυμο «Κυριακής» σχολίασε ως εξής:

Πέφτετε στην ίδια παγίδα με τους δημοσιογράφους, να μην μπορείτε να ταχθείτε ξεκάθαρα υπέρ μίας αντίληψης, για κάποιο λόγο πρέπει να πείτε και εσείς ότι η Δύση είναι κατώτερη των περιστάσεων.

Πείτε μου σας παρακαλώ, εσείς, σε οποιαδήποτε ηλικία, θα ορμούσατε να σταματήσετε μία παρέα από νταήδες που θα κακοποιούσαν μία γυναίκα σε ένα σοκάκι κρατώντας μαχαίρια; Αν η απάντηση είναι “όχι μάλλον”, και είμαι βέβαιος πως αυτή είναι, τότε από ποιά εξέδρα καλείτε σε τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, και γιατί πιστεύετε ότι πολιτικοί του παρόντος ή του παρελθόντος θα σας ακολουθούσαν;

Η λεγόμενη “Δύση” επιλέγει τις οικονομικές κυρώσεις. Είναι τεράστιου βεληνεκούς όπλο, στην ουσία είναι πολύ σημαντικότερο από όπλα και αίματα, και έχει λυγίσει πολλούς δικτάτορες και δικτατορίσκους μέχρι σήμερα (του δικού μας Τσίπρα περιλαμβανομένου).

Αυτό για το οποίο πρέπει να είμαστε ανήσυχοι, είναι το ποσοστό των ανθρώπων γύρω μας που – όπως και εσείς, ατυχώς – δεν καταφέρνουν να ταχθούν με μία πλευρά. Με τέτοιο ανθρώπινο υλικό, όχι πόλεμο δεν μπορείς να κάνεις, αλλά ούτε να μαζέψεις τα κοινόχρηστα της πολυκατοικίας που ζεις. Αυτό ακριβώς συμβαίνει, αν ζείτε σε πολυκατοικία το ξέρετε ήδη.

Στην πραγματικότητα ο «Κυριακής» δεν καταλαβαίνει τι έγραψα και δεν συναντά τη γνώμη μου πουθενά: γράφει περισσότερο ad hominem παρά επιχειρηματολογία. Γιατί δηλαδή θα έπρεπε, ενώ στηρίζω μια άποψη των Δυτικών που θεωρώ ορθή, να αγνοήσω μια άλλη άποψη, τη δειλία τους, που θεωρώ λάθος;

Πέντε βδομάδες αργότερα δεν είναι οι κυρώσεις που έκαναν τους Ρώσους να αρχίσουν να οπισθοχωρούν, μα η ανυποχώρητη αντίσταση των Ουκρανών. Η Ρωσία είναι τεράστια χώρα με τεράστιους φυσικούς πόρους (σε αντίθεση με π.χ. την Κίνα).

Όταν ο πρόεδρος Μπάιντεν έμαθε από τις Υπηρεσίες του πως η Ρωσία ήταν έτοιμη να εισβάλει, δήλωνε πως οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ οι Δυτικοί, δεν θα επενέβαιναν. Έτσι άφησε ελεύθερα τα χέρια και τα όπλα των Ρώσων. Ας έστελνε μήνυμα στο Κρεμλίνο – «Μην εισβάλετε διότι θα αντιμετωπίσετε την ισχύ του ΝΑΤΟ! Θα χρησιμοποιήσετε πυρηνικά; Καλώς. Κι εμείς το ίδιο. Και μάλιστα τα ετοιμάζουμε τώρα!» Και αμέσως ας ετοίμαζε την πυρηνική δύναμη κρούσης.

Αν ο Πούτιν έστελνε τα στρατεύματά του, τότε και το ΝΑΤΟ να έστελνε αμέσως ένα σμήνος μαχητικών F-35 και μερικά γαλλικά Ραφάλ στην Ουκρανία.

Και ας ακολουθούσε ο 3ος ΠΠ! Ας ακολουθούσε πυρηνικό ολοκαύτωμα! Κάποια ώρα όλοι θα πεθάνουμε.

Το πραγματικό ζήτημα είναι πως έχουμε εθιστεί στην καλοπέραση, ενώ είναι μια συμπαντική αρχή πως αρρώστια, πόνος και θάνατος παραμονεύουν κάθε στιγμή. Το πραγματικό ζήτημα είναι πως δεν ενστερνιζόμαστε αρχές πλέον παρά μόνο την καλοπέραση και την τρυφηλότητα, που γεννά τη δειλία, την οποία κρύβουμε καλά πίσω από μεγαλοστομίες περί ειρήνης και ανθρωπισμού.

Ο πόλεμος υπάρχει: είναι και καλός και κακός. Είναι ο πόλεμος στο αρχαίο Ινδικό επικό Mahābhārata του Duryodhana, που ήθελε την παράνομη διακράτηση της βασιλείας, και ο πόλεμος του Krshna που ήθελε την αποκατάσταση της δικαιοσύνης και της τάξης. Ο πόλεμος του Ξέρξη και του Λεωνίδα. Ο πόλεμος του Χίτλερ και του Τσώρτσιλ. Και τώρα του Πούτιν και του Ζελένσκι – και των δειλών Δυτικών.

Δεν είναι ορθό για καμιά χώρα, ιδίως όταν αυτή έχει θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να καταπατά την αρχή του σεβασμού των συνόρων άλλης ανεξάρτητης χώρας και να εισβάλλει. Δεν είναι ορθό για χώρες μέλη του ίδιου Συμβουλίου Ασφαλείας να εθελοτυφλούν και, για δικό τους συμφέρον μόνο, να υποστηρίζουν ενεργητικά ή παθητικά αυτήν την εγκληματική πράξη.

Προσέξτε και τη σχιζοφρενική αντίφαση των Δυτικών:-

Εφαρμόζουν (με μισή καρδιά) κυρώσεις από τη μια, από την άλλη πληρώνουν στη Ρωσία καθημερινά δισεκατομμύρια για να εισάγουν καύσιμα! Γι’ αυτό ο Πούτιν συνεχίζει να καταστρέφει την Ουκρανία και να καταλαμβάνει τα μέρη που θέλει και δεν δίνει δεκάρα για τις μεγαλοστομίες ηγετών που ξέρει πως είναι δειλοί!