Νικόδημος για τον Τζουάνγκ Τζου
Ο Chang Wu (= Μεγάλου Δέντρου Σκιά) που επόπτευε φέουδα στα σύνορα είπε στον Τζου Λάου (= Φύλακας Θυσιαστικών Ζώων):
“Ο κυβερνήτης δεν μπορεί να είναι χαλαρός και ακατάστατος στη διακυβέρνηση ούτε αμελής κι απρόσεκτος στην εκτελεστική εργασία. Παλαιότερα ήμουν χαλαρός κι ακατάστατος όταν όργωνα το χωράφι κι έσπερνα· έτσι η σοδειά μου ήταν αντίστοιχα κατώτερη. Ήμουν αμελής κι απρόσεκτος όταν ξερίζωνα ζιζάνια· έτσι η σοδειά μου ήταν αντίστοιχα κατώτερη. Μια χρονιά άλλαξα τη μέθοδο: όργωσα βαθύτερα και ξερίζωσα προσεκτικά. Σαν αποτέλεσμα είχα πλούσια σοδειά που κράτησε έναν χρόνο και περίσσεψε”.
Όταν το έμαθε ο Τζουάνγκ Τζου είπε:
“Σήμερα οι άνθρωποι είναι σαν τον παλαιό Chang όταν προσπαθούν να ελέγχουν τον νου και να ρυθμίζουν το σώμα τους. Αγνοούν τον Θεό, παρακάμπτουν τις φυσικές τους τάσεις, καταπνίγουν το αίσθημα, παραμελούν το πνεύμα και παρασέρνονται από την τρέχουσα μόδα – όπως σε κοπάδι. Όσοι είναι χαλαροί και ακατάστατοι στις εκδηλώσεις της φύσης τους νομίζοντάς τις απρεπείς, κάποια ώρα βρίσκουν πως η φύση τους καλύπτεται από ζιζάνια κι αγκάθια. Αυτά στην αρχή, σαν νέα βλαστάρια, φαίνονται να βοηθούν την ωρίμανσή μας, μα σταδιακά πνίγουν την αληθινή μας φύση. Μας τρώνε εσωτερικά και ξεπηδούν σαν έλκη και πληγές”.
Και ο Λάο Τσε είπε στον Poh Chu που ήθελε να ταξιδέψει:
“Μη χολοσκάς! Όπου κι αν πας ο κόσμος είναι ίδιος όπως εδώ… Όταν έχουν εδραιωθεί η τιμή και η ατίμωση, άλλα ελαττώματα ακολουθούν. Όταν έχουν συσσωρευθεί πλούτη και θησαυροί, άλλες διαμάχες ακολουθούν. Τώρα που έχουν συσσωρευθεί τόσα ελαττώματα και τόσες διαμάχες, οι άνθρωποι μπερδεύονται σε τόσες ασχολίες, δεν βρίσκουν χρόνο για ν’ αναπαυθούν. Δεν το θέλει κανείς αυτό, μα έτσι γίνεται.
Σε εποχές παλιές οι κυβερνήτες έδιναν στον λαό εύσημα για τη δική τους επιτυχία και στον εαυτό τους φταίξιμο για κάθε αποτυχία. Όταν τα πράγματα εξελίσσονταν καλά, έδιναν έπαινο στον λαό, και όταν στράβωναν έπαιρναν οι ίδιοι την ευθύνη. Έτσι, ακόμα κι αν άλλος αποτύχαινε, θα στρέφονταν και θα κατηγορούσαν τον εαυτό τους.
Πόσο διαφορετικά στις μέρες μας!
Ο κυβερνήτης κρύβεται πίσω από άλλους, βλάκες που δεν καταλαβαίνουν πως τους εκμεταλλεύεται. Κι όταν τα πράγματα σκουραίνουν κατηγορεί τους άλλους. Επινοεί δυσκολίες για τους άλλους κι όταν δεν τα καταφέρνουν τους τιμωρεί. Τους στέλνει σε αποστολές θανάτου ξέροντάς το καλά.
Βλέποντας τόση απάτη στον κυβερνήτη και τη δική τους ανεπάρκεια και οι πολίτες καταφεύγουν σε απάτη. Έτσι όταν δεν είναι δυνατοί, υποκρίνονται πως είναι. Όταν δεν είναι γνώστες, υποκρίνονται πάλι πως είναι. Όταν δεν έχουν αρκετό εισόδημα, κλέβουν αδίστακτα. Με τόση πολλή απάτη και κλοπή, ποιος φταίει;”
Όταν ο Chu Bo Yo, πρωθυπουργός του Wei, έφθασε τα 60, άλλαξε νοοτροπία. Ό,τι παλαιότερα νόμιζε σωστό, τώρα το θεωρούσε λάθος. Μα και τώρα δεν ξέρει αν το τωρινό σωστό δεν θα αποδειχθεί λάθος όπως κάθε προηγούμενο.
Όλα τα όντα γεννιούνται, μα να μάθει από πού, κανένα δεν κοιτά. Όλα προχωρούν στη ζωή τους, μα κανένα δεν βλέπει τις πόρτες που περνά.
Οι άνθρωποι όλοι εκτιμούν τη γνώση που κατέχουν για τα γνωστά, μα κανείς δεν ξέρει να χρησιμοποιεί το άγνωστο για να μπορέσει να κατακτήσει νέα γνώση έπειτα.
Εδώ υπάρχει αμφιβολία, εδώ υπάρχει παραπλάνηση!
Μάθετε να αφήνετε! Αφήνετε!
Αυτό που έχουμε αποδεχτεί, είναι έτσι αληθινά, έτσι που έχουμε τώρα βολευτεί;
–
