Μεταφράζω από το Βιβλίο των Τελετών:
Κάποτε ο Κομφούκιος συμμετείχε σε μια χειμερινή θυσιαστική τελετή. Μετά την τελετή πήγε περίπατο πάνω από την πύλη της πόλης μαζί με τον μαθητή του Yen Yen. Κοιτώντας την πόλη στη μια μεριά και την ύπαιθρο στην άλλη αναστέναξε βαθιά – για την κατάσταση που έβλεπε στο κρατίδιο Lu. Ο μαθητής τον ρώτησε “Γιατί αναστενάζει ο κύριος;” Ο δάσκαλος είπε:-
“Δεν θα γνωρίσω προσωπικά την πειθαρχία του Μεγάλου Τάο και τους διάσημους ανθρώπους των Τριών Δυναστειών. Όμως αυτοί εμπνέουν τις επιδιώξεις μου.
Όταν οι άνθρωποι τότε ακολουθούσαν την Οδό του Τάο, ο κόσμος ήταν για την από κοινού απόλαυση. Όλοι συμμετείχαν εξίσου. Οι άξιοι και ικανοί μόνο προβιβάζονταν. Οι άνθρωποι γενικά εμπιστεύονταν ο ένας τον άλλο και ζούσαν αρμονικά. Δεν θεωρούσαν γονείς τους μόνο τους βιολογικούς γονείς και γιούς μόνο τους βιολογικούς γιούς.
Υπήρχε φροντίδα για όλους από όλους. Οι ηλικιωμένοι έβρισκαν ένα τέλος άξιο για τη ζωή τους. Οι νέοι δέχονταν καλή ανατροφή. Οι ρωμαλέοι και οι αδύναμοι έβρισκαν την κατάλληλη εργασία. Ο χήρος και η χήρα, τα ορφανά και οι άρρωστοι, έπαιρναν τη φροντίδα που έπρεπε.
Οι άντρες είχαν τις δουλειές τους και οι γυναίκες τις εστίες τους. Δεν σπαταλούσαν τα αγαθά τους ούτε τα άφηναν να φθείρονται αχρησιμοποίητα. Ωστόσο δεν συσσώρευαν για ασφάλεια. Δεν τους άρεσε να μη χρησιμοποιούν τις ενέργειές τους μα δεν τις χρησιμοποιούσαν για εγωιστικούς σκοπούς.
Τότε οι άνθρωποι άφηναν ανοιχτές τις εξώπορτές τους διότι δεν υπήρχαν κλέφτες και κακοποιοί, συνωμότες κι επαναστάτες. Ήταν η Εποχή της Μεγάλης Ενότητας – datóng.
Μα τώρα; Τώρα η Οδός του Τάο είναι λησμονημένη και όλος ο κόσμος είναι στην ιδιοκτησία ξεχωριστών οικογενειών.
Κάθε άτομο θεωρεί γονείς του μόνο τους βιολογικούς γονείς του και παιδιά του μόνο τα βιολογικά παιδιά του.
Για ασφάλεια έχουμε τείχη και τάφρους. Αξιώματα και τίτλοι δίνονται τελετουργικά μα γίνονται κληρονομικά.
Νόμοι και κανονισμοί και τελετές χρησιμοποιούνται για να ρυθμίζουν την αρμονία μεταξύ γονιών και παιδιών, μεταξύ αδελφών, μεταξύ συζύγων. Με τον ίδιο τρόπο ιδρύονται κοινωνικοί θεσμοί και Ινστιτούτα και οργανώνονται οι φάρμες και οι κοινότητες. Με τον ίδιο τρόπο δίνονται τιμές στους γενναίους και σοφούς και διάφορα άτομα.
Παράλληλα παρουσιάστηκαν ίντριγκες και συνωμοσίες κι επαναστάσεις.
Τότε ο αυτοκράτορας Yu και οι βασιλείς Tang, Wen, Wu και Cheng και ο Δούκας του Chou, απέκτησαν διασημότητα για τους εξής λόγους: όλοι έδιναν αδιάλειπτη προσοχή στους Κανόνες κοσμιότητας, εκδήλωναν την αίσθηση Δικαίου και λειτουργούσαν με πίστη στο Δίκαιο. Αυτοί αποκάλυπταν τα λάθη, έκαναν τη φιλανθρωπία νομοθεσία τους και την ταπεινότητα συμπεριφορά τους. Έτσι με το παράδειγμά τους έδειχναν στον λαό πως να κρίνουν και να φέρονται. Όσοι δεν ακολουθούσαν αυτές τις αρχές, απολύονταν από τις θέσεις και τα αξιώματά τους. Ο λαός τους θεωρούσε επικίνδυνους.
Αυτή είναι η Εποχή της Κατώτερης Ευημερίας – xiaokang.”
