1. Αρχίζω ξεκαθαρίζοντας πως ο Άνθρωπος είναι πολύ μεγάλος και δεν αναφέρομαι στην υλική υπόστασή του, ένα σάρκινο κορμί με κεφάλι, 2 χέρια και 2 πόδια. Είναι φυσικά σημαντική αυτή η σωματική μορφή μα πολύ όμοια έχει και ο γορίλας.
Στον αληθινό Εαυτό του ο Άνθρωπος είναι ίδιος με τη Δημιουργική Αρχή που είναι η Πρωτουσία, Πρωταιτία και Πρωταρχή των πάντων.
Αυτό το Ον ενσωματώνεται σε τρία σώματα: το αιτιακό της Μητέρας Φύσης όπου κρατιούνται όλες οι αιτίες κι από όπου εκπηγάζουν οι επιθυμίες όλες. Μετά παράγεται το λεπτό σώμα του Νου (όχι ο εγκέφαλος) που μετασχηματίζει τις αιτίες κι επιθυμίες σε σκόπιμη, ενίοτε παλαβή, δράση. Τέλος, είναι το οργανικό σαρκικό σώμα που μεταφέρει την ενέργεια του Νου στο υλικό επίπεδο, στο γήινο περιβάλλον μας, στη βιόσφαιρα και γεώσφαιρα.
Το υλικό σώμα το έχουμε μάθει καλά: παρότι ανακαλύπτουμε συνεχώς νέα πράγματα, γνωρίζουμε πολλά. Το νοητικό το αισθανόμαστε μα δεν το γνωρίζουμε και το συγχέουμε (χάρη στις μηχανιστικές επιστήμες και τη δική μας περιορισμένη νόηση) με το μυαλό μέσα στο κρανίο. Το αιτιακό σώμα γίνεται γνωστό μόνο στον βαθύ και ατάραχο ύπνο κι έτσι παραμένει άγνωστο και παντελώς ανεξερεύνητο. Έρευνες και πειράματα με ηλεκτρόδια και συσκευές που γίνονται σε άτομα που διαλογίζονται (ρηχά ή πολύ βαθιά) δεν φθάνουν σε αυτό το επίπεδο. Φθάνουν μόνο στα ανώτερα ή βαθύτερα επίπεδα του νου.
2. Επειδή δεν γνωρίζουμε τα λεπτότερα σώματα, οι πληροφορίες που έχουμε για το οργανικό είναι στρεβλές κι ελλιπείς, όπως είναι φυσικό.
Το Σύμπαν επίσης υπάρχει σε τρία σώματα ή επίπεδα, όπως ο Άνθρωπος. Οι μηχανιστικές επιστήμες εξετάζουν εντατικά κι επισταμένα μόνο το υλικό επίπεδο κι έχουν από τα μέσα περίπου του 20ου αιώνα διαπιστώσει πως ουσιαστικά δεν υπάρχει συμπαγής “ύλη” καθόλου, μόλις εισδύσουμε στο υποατομικό κβαντικό επίπεδο – μόνο πεδία και δέσμες ενέργειας (ή παλλόμενα σωματίδια) που εμφανίζονται από ένα κενό γεμάτο δυνατότητες κι εξαφανίζονται πίσω σε κείνο.
Στον βαθμό που γνωρίζουμε τον δικό μας Νου, στον ίδιο περίπου γνωρίζουμε και τον Νου της Φύσης. Την ίδια τη Φύση, που είναι το αιτιακό επίπεδο του Σύμπαντος, δεν τη γνωρίζουμε καθόλου. Γνωρίζουμε ορισμένους νόμους και νομίζουμε πως αυτοί, έτσι όπως τους διατυπώνουμε με λόγια και μαθηματικά, είναι ο τρόπος λειτουργίας της συμπαντικής Τάξης. Μα το γεγονός πως κάθε 100 ή 50 έτη τέτοιοι “νόμοι” αναθεωρούνται ή πετιούνται και νέοι μπαίνουν στη θέση τους δείχνει πως… ψάχνουμε.
3. Η Δημιουργική Αρχή που είναι ο Εαυτός του Ανθρώπου (και κάθε πλάσματος) και η Πρωταιτία και Πρωτουσία κάθε επιπέδου, κάθε κόσμου και κάθε φαινομένου, είναι άγνωστη και απερινόητη – είτε θεωρούμε Θεό, υπέρτατο Πνεύμα, Ύψιστο Κύριο ή άγνωστη Ουσία κι Ενέργεια. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί με απόλυτη βεβαιότητα είναι πως έχει απέραντη και, για μας, έτσι όπως είμαστε, αφάνταστη Νοημοσύνη.
Η ιδέα δεν είναι καινούρια ούτε χριστιανική, βέβαια. Όπως έγραψα στο 306. Φιλοσοφία: Τι είναι νοημοσύνη;, απαντάται στη Βεδική Παράδοση των Ινδιών, π.χ. στην Aitareya Ουπανισάδα, 3.3.3: prajñānaṃ brahma «το μπράχμαν (= Μυστικό Πνεύμα, Απόλυτο) είναι ύψιστη (pra-) νοημοσύνη”.
Από κείνη και χάρη σε κείνη τη Νοημοσύνη έχει εγερθεί το Σύμπαν, όχι τα γαλακτικά και ηλιακά συστήματα μόνο (που ανήκουν στο υλικό επίπεδο ή σώμα του Σύμπαντος), μα και τα δυο πρώτα λεπτότερα σώματα, για τα οποία γνωρίζουμε… τίποτα!
Εδώ πρέπει να προστεθεί πως αυτά τα τεράστια σώματα ήλιων και πλανητών και δορυφόρων, είτε κατοικούνται από οργανικά πλάσματα σαν τον άνθρωπο ή άλλη έμβια μορφή είτε όχι, έχουν δική τους νοημοσύνη και ζωή.
Όλες οι μορφές στο σύμπαν, από ένα φωτόνιο ή Αρχαίο (=προ-καρυοτικό) ως έναν Γαλαξία, έχουν νοημοσύνη και ζωή. Και δεν γίνεται αλλιώς αφού η Πρωταρχή έχει και είναι η Ύψιστη, Απερινόητη Νοημοσύνη, μα και αφού χωρίς Νοημοσύνη δεν θα υπάρχουν νόμοι και τάξη στο σύμπαν. Το ότι εμείς δεν μπορούμε να δούμε τη νοημοσύνη και ζωή στα μεγάλα όντα σημαίνει πως εμείς μόνο έχουμε περιορισμένη εμβέλεια αισθήσεων και νόησης.
4. Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε στην εξαιρετική, απαράμιλλη νοημοσύνη που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο. Και μόνο το ότι έχει κατορθώσει να φτιάξει οχήματα που πετούν και πλέουν (πάντα με τη δική του νοητική ενέργεια στο πηδάλιο), ή τεχνητά κύτταρα που αλληλοεπιδρούν με τα φυσιολογικά οργανικά κύτταρα και την πυρηνική δύναμη που βρίσκεται στη καρδιά του ήλιου και των αστέρων, δείχνει την ιδιαιτερότητά του ανάμεσα σε όλα τα γνωστά μας έμβια όντα.
Αυτή η ξεχωριστή νοημοσύνη είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του.
Όλα τα όντα στο Σύμπαν και στον κόσμο της Γαίας μας έχουν νοημοσύνη (και ζωή). Μα το μέγεθος και οι εκδηλώσεις της διαφέρουν ανάλογα με τη δομή της μορφής του όντος και της λειτουργίας του στον κόσμο. Έτσι ένα ορυκτό, ένα πέτρωμα σχιστόλιθου ή μια μάζα σιδήρου, έχει ελάχιστη και μη ανιχνεύσιμη νοημοσύνη – σύμφωνα με τα κριτήρια και σύνεργά μας. Ένα πεύκο, μια μηλιά, έχουν νοημοσύνη, αισθάνονται κι επικοινωνούν με το περιβάλλον. Ένα σαλιγκάρι, μια αγελάδα, έχουν περισσότερη.
5. Η ύψιστη λειτουργία του ανθρώπου είναι να γνωρίσει τον αληθινό Eαυτό του ως ίδιο με την ύψιστη Νοημοσύνη του Σύμπαντος (Πρωτουσία και Πρωταιτία) και ίδιο σε όλα τα πλάσματα, μια πανταχού παρούσα κι αιώνια Παρουσία.
Αυτό μόνο εγώ ο ίδιος, η ίδια, μπορώ να το κάνω. Δεν μπορεί να το κάνει για μένα κανείς άλλος, αναγνώστη και αναγνώστριά μου.
Ταχύτητα, ρώμη, μακροζωία, ελαστικότητα κλπ. – όλες τις σωματικές ικανότητές μας τις έχουν σε πολύ ανώτερο βαθμό άλλα όντα: άλογο, γεράκι· ελέφας, ρινόκερος· το δέντρο γκίγκο (1.000 έτη), χελώνα (150-300)· φίδια, μαϊμούδες, πολλά φυτά κλπ. Οι αθλητές ματαιοπονούν με τα διάφορα ρεκόρ τους.
Με τη νοημοσύνη του ο άνθρωπος μπορεί να αναπτυχθεί όχι μόνο σε ανώτερες βαθμίδες νόησης (Πλάτων, Αριστοτέλης, Ντα Βίντσι, Ελ Γκρέκο κλπ.) μα και σε πολύ ανώτερα επίπεδα κατανόησης και συνειδησίας. Και είναι μόνο μέσω τέτοιας ανάπτυξης που θα συνειδητοποιήσει την ενότητά του με τον Εαυτό του Σύμπαντος και όλο το εκδηλωμένο Σύμπαν.
