Φιλ264: Φεγγάρι και θάνατος: Αβορίγινες

Φιλ264: Φεγγάρι και θάνατος: Αβορίγινες

- in Φιλοσοφία
0

1. Ο Bahloo, το φεγγάρι, κοίταξε κάτω, καθώς το φως του έπεφτε λαμπερό πάνω στη γη, να δει αν κουνιόταν τίποτα.

Όταν οι γήινοι κοιμόντουσαν, ήταν η ώρα που ο Μπαχλού διάλεγε να παίξει με τα τρία του σκυλιά. Έτσι τα έλεγε ο ίδιος, μα οι γήινοι τα λέγαν φίδια – η θανατερή οχιά, ο μαύρος όφις και το τίγρινο φίδι.

Καθώς κοιτούσε, λοιπόν, με τα τρία σκυλιά πλάι, είδε μια δωδεκάδα Ντάεν μαύρους να διασχίζουν ένα ρυάκι. Τους φώναξε, “Σταματήστε να πάρετε και τα σκυλιά μου απέναντι”.

Μα οι Ντάεν, που αγαπούσαν τον Μπαχλού, δεν ήθελαν τα σκυλιά του διότι, όποτε τα άφηνε να παίξουν στη γη, αυτά δάγκωναν όχι μόνο τα ντόπια σκυλιά μα και τους κυρίους τους και τους σκότωναν επειδή είχαν δηλητήριο. Γι’ αυτό είπαν, “Όχι, Μπαχλού! Φοβόμαστε. Τα σκυλιά σου θα μας δαγκώσουν. Δεν είναι σαν τα δικά μας που, κι αν δαγκώσουν, δεν σκοτώνουν”.

Ο Μπαχλού είπε: “Αν κάνετε αυτό που σας ζητώ, άμα πεθάνετε θα ζωντανέψετε πάλι. Δεν θα μείνετε πεθαμένοι εκεί που σας έθαψαν.” Πήρε ένα κομμάτι φλοιού και το έριξε στο νερό λέγοντας: “ Όπως βλέπετε, ανεβαίνει ξανά στην επιφάνεια κι επιπλέει. Το ίδιο θα συμβεί και σε σας, αν κάνετε ό,τι σας λέω. Πρώτα θα χαθείτε με τον θάνατο, μετά θα επανέλθετε. Αν όμως δεν πάρετε τα σκυλιά μου απέναντι, ανόητοι Ντάεν, θα πεθάνετε με αυτόν τον τρόπο.” Είπε κι έριξε μια πέτρα στο νερό που βυθίστηκε κι έμεινε στον πάτο. “Σαν την πέτρα, δεν θα ανεβείτε ξανά στη ζωή, ανόητοι!”

Μα οι μαύροι είπαν, “Δεν θα το κάνουμε, Μπαχλού! Φοβόμαστε πολύ τα σκυλιά σου”.

“Θα κατέβω και θα τα μεταφέρω εγώ να σας δείξω πως είναι ασφαλή και ακίνδυνα”, είπε το Φεγγάρι. Κατέβηκε με το μαύρο φίδι γύρω από το ένα μπράτσο, το τίγρινο γύρω από το άλλο και τη θανατερή οχιά στον ώμο και πέρασε απέναντι. Όταν πέρασε, έριξε μια μεγάλη πέτρα στο νερό λέγοντας : “Αχ δειλοί Ντάεν, αφού δεν κάνατε αυτό που σας ζήτησα εγώ, ο Μπαχλού, χάσατε για πάντα την ευκαιρία να αναστηθείτε μετά τον θάνατο. Θα μείνετε πεθαμένοι εκεί που σας βάζουν, σαν την πέτρα στον πάτο. Θα γίνετε κι εσείς σαν την πέτρα γη! Αν όμως κάνατε ό,τι σας είπα, θα πεθαίνατε συχνά όπως εγώ και θα επιστρέφατε στη ζωή όπως εγώ. Τώρα όμως θα μείνετε μαύροι όσο ζείτε και κόκαλα μόνο σαν πεθάνετε!”

Ο Μπαχλού έμοιαζε πολύ θυμωμένος και τα φίδια του σφύριζαν τόσο άγρια που οι μαύροι με χαρά τον είδαν να εξαφανίζεται πίσω από τα δέντρα. Τώρα ένιωθαν μίσος για τα σκυλιά του και είπαν: “Αν τα βρίσκαμε μακριά απ’ τον Μπαχλού, θα τα σκοτώναμε”. Γι’ αυτό, μετά, όποτε έβρισκαν φίδια μόνα τους, τα σκότωναν. Μα ο Μπαχλού έστελνε άλλα λέγοντας: “Για όσο υπάρχουν μαύροι θα υπάρχουν φίδια να τους υπενθυμίζουν πως δεν έκαναν αυτό που τους ζήτησα”.

2. Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία στη μυθολογία των Kamilaroi της νοτιοανατολικής Αυστραλίας (Νew South Wales).

Ένας άλλος μύθος λέει πως η Yhi, η θεά φωτεινότητα του ήλιου, ερωτεύτηκε τον Μπαχλού, μα ο Φεγγαράνθρωπος την αρνήθηκε. Τότε ο ήλιος άρχισε να κυνηγά το φεγγάρι στον ουρανό. Η θεά προειδοποίησε τα πνεύματα που στήριζαν τον ουρανό πως, αν άφηναν τον Μπαχλού να καταφύγει στη γη, θα βύθιζε τον κόσμο σε σκοτάδι. Έτσι, τον κυνηγά μέρα-νύχτα στον ουρανό. Και ο μύθος αυτός εξηγεί την εμφάνιση και κίνηση των δυο φωτεινών σωμάτων, μα δεν λέει περισσότερα για την κοσμογονική δύναμη του Μπαχλού και τη σχέση του με τον θάνατο και την ανάσταση.

Υπάρχει ακόμα μια ιστοριούλα που έχει το φεγγάρι να κατεβαίνει στη γη και να πέφτει σε ένα ποτάμι. Δυο κορίτσια που κάθονταν στην όχθη τον είδαν να κατεβαίνει και τον πήραν μαζί τους στο κανό τους. Μα επειδή εκείνος ήταν πολύ μεγάλος και βαρύς, το κανό ανατράπηκε κι ο Φεγγαράνθρωπος βυθίστηκε βαθιά και χάθηκε το φως του. Τα κορίτσια γέλασαν με το πάθημά του κι έτρεξαν σπίτι. Από τότε, ο Μπαχλού για ένα διάστημα νιώθει γενναίος και βγαίνει λαμπερός στον ουρανό, μα μετά θυμάται το γέλιο των κοριτσιών και μικραίνοντας κρύβεται.

3. Ούτε ο δεύτερος μύθος εδώ εξηγεί πολλά για το φεγγάρι πέρα από το φαινόμενο της φέξης και της χάσης του μέσα στον μήνα.

Υπάρχουν μερικοί μύθοι ακόμα (ιδίως στη φυλή των Nyangar, στη νότια Αυστραλία) που σχετίζονται με το φεγγάρι και πουλιά της νύχτας, με κακά πνεύματα και τον θάνατο.

Το ερώτημα παραμένει: πώς σχετίζεται το φεγγάρι με τον θάνατο; πώς έχει τη δύναμη να δίνει ανάσταση;

Μα έγραψα αρκετά για σήμερα. Θα επανέλθω.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *