1. Ο πολιτισμός ο ίδιος δεν παρακμάζει όντας ένα πανανθρώπινο αιώνιο επίπεδο νοημοσύνης, ζωής κι ευτυχίας με τις εκδηλώσεις του σε επιστήμες, θρησκεία, τέχνες και φιλοσοφία-ψυχολογία.
Αλλά, φυσικά, όπως βλέπουμε γύρω μας σήμερα και όπως διακρίνουμε σε κάθε ιστορική εποχή, οι άνθρωποι παρακμάζουν σε αρετή και νοημοσύνη οπότε η ζωή ξετυλίγεται σε χαμηλότερα επίπεδα, συχνά μάλιστα τις τελευταίες χιλιετίες σε βάναυση βαρβαρότητα.
Λίγοι σύγχρονοι στοχαστές και πολύ λιγότεροι πανεπιστημιακοί διαβλέπουν ή εκφράζουν την ιδέα πως ενώ υπάρχει μεγάλη ανάπτυξη και πρόοδος στην τεχνολογία και στην εξάπλωση πληροφόρησης, ο άνθρωπος ως ον αυτούσιο παρακμάζει και ο τρόπος ζωής του εκφυλίζεται.
2. Ο Julius Evola (1898-1974) είναι από τους λίγους που στη δεκαετία 1930, έχοντας μελετήσει λίγο τη Βεδική παράδοση, εξέφρασε την αποδοχή του της παρακμής από τη χρυσή εποχή του Satya-yuga (=εποχή της αλήθειας) στη βάρβαρη και βρόμικη εποχή του Kali-yuga. Και αναγνώρισε πως όπως οι πρωτόγονες φυλές με την κουλτούρα τους στην Αυστραλία, Αφρική, Αμαζόνιο κλπ. είναι κατάλοιπα πρότερων ανθηρών πολιτισμών, έτσι και ο σύγχρονος δυτικός κόσμος τώρα είναι κατάλοιπο αληθινού πολιτισμού. Κατά τα άλλα ο Έβολα ήταν παράξενος φασίστας με ορισμένες ορθές ιδέες (εναντίον του Χίτλερ και άλλων διδακτόρων, οι κάστες ως λειτουργίες κλπ) και πολλές σφαλερές (ο φασισμός είναι ορθός, οι άνθρωποι μπορούν να αναπτυχθούν ατομικά, μόνοι τους, μέσω αποκρυφιστικών διδαχών όπως του Ερμητισμού κλπ.)
Αξίζει να αναφερθεί διότι τον αγνοούν οι πολλοί και τον θαυμάζουν οι λίγοι όμοιας νοοτροπίας.
3. Το σανσκριτικό έργο Śrīmad-Bhāgatam περιγράφει την κάθοδο από το Satyayuga στο Dvāpara, στο Tretā και τέλος στο Kaliyuga (1.1.10):
«Σε αυτή τη σιδερένια εποχή του Κάλι (=δαίμονας αναλήθειας και κακού) οι άνθρωποι έχουν σύντομο βίο. Είναι εριστικοί, οκνηροί, παραπλανημένοι, δύστυχοι και πάντοτε ταραγμένοι.» Αργότερα (12.2.1) συνεχίζει:-
«Σε αυτή την εποχή, η δικαιοσύνη, αλήθεια, καθαρότητα, μακροθυμία, έλεος, διάρκεια ζωής, σθένος και μνημοσύνη θα μειώνονται καθημερινά λόγω της ισχυρής επίδρασης του Κάλι. Τώρα ο πλούτος μόνο θα θεωρείται ένδειξη καλής καταγωγής, σωστής συμπεριφοράς και ανώτερης ποιότητας. Ο νόμος και η δικαιοσύνη θα εφαρμόζονται μόνο με βάση την ισχύ.
Άντρες και γυναίκες θα ζούνε μαζί μόνο λόγω επιφανειακής έλξης ενώ η επιτυχία στις επιχειρήσεις θα βασίζεται στην εξαπάτηση.
Αρρενωπότητα και θηλυκότητα θα κρίνονται ανάλογα με τη σεξουαλική απόδοση.
4. Η πνευματική κατάσταση ενός ανθρώπου θα επισημαίνεται μόνο από επιπόλαιες εξωτερικές ενδείξεις και αν κάποιος δεν έχει καλό εισόδημα η όποια αξία του θα αμφισβητείται πολύ σοβαρά. Όποιος ξέρει έξυπνα να διαχειρίζεται λέξεις και πληροφορίες θα θεωρείται σοφός.
Αμαρτωλός θα θεωρείται όποιος δεν έχει λεφτά, και η υποκρισία θα γίνει δεκτή ως αρετή. Η δε ομορφιά θα κρίνεται από την κόμμωση.
Το γέμισμα της κοιλιάς θα είναι ο σκοπός της ζωής και οι άνθρωποι θα δέχονται ως αλήθεια το ψέμα του θράσους…
Καθώς στη γη θα συνωστίζονται διεφθαρμένες μάζες πληθυσμού, πολιτική εξουσία θα κερδίζει όποιος αναδεικνύεται ισχυρότερος σε όποια κοινωνική τάξη και αν ανήκει.
Βασανισμένοι από υπερβολικούς φόρους και λιμούς οι άνθρωποι θα καταφεύγουν στο να τρώνε σκουπίδια, ρίζες, σάρκες και ό,τι άλλο. Και όταν χτυπά η ξηρασία θα ερειπώνονται οι χώρες.
Οι πολίτες θα υποφέρουν από πολέμους, πείνα και δίψα, κρύο και αρρώστια και μεγάλο άγχος.
Η διάρκεια ζωής θα πέσει κάποια ώρα στα 50 χρόνια.
5. Ο δρόμος της Ηθικής θα λησμονηθεί στις Πολιτείες και η θρησκεία που θα κυριαρχήσει θα είναι ο αθεϊσμός. Οι κυβερνήσεις θα είναι κυρίως κλέφτες και οι άνθρωποι ως επί το πλείστον θα κερδίζουν τα προς το ζην με κλεψιά, ψευτιά, και αχρείαστη βία, καθώς οι κοινωνικές τάξεις θα ισοπεδωθούν προς τη χαμηλότερη βαθμίδα.
Οι οικογένειες θα περιορίζονται στον γάμο μόνο.
Όταν η κατάσταση φθάσει στο απροχώρητο, η βλάστηση συρρικνωθεί στο ελάχιστο, οι άνθρωποι εκδηλώνουν γαϊδουριά και οι κοινότητες χάσουν κάθε ίχνος ευσέβειας, τότε θα παρουσιαστεί στη γη ο Παντοδύναμος ενσαρκωμένος. Με τη δύναμη της καλοσύνης του αγνού Πνεύματος θα περισώσει την προαιώνια δικαιοσύνη και αλήθεια. Τότε θα εξοντωθούν οι σφετεριστές και οι πολίτες θα βρουν πάλι ανακούφιση…»
6. Τι γίνεται μέχρι τότε. Τι γίνεται με μας; Εμείς θα βρούμε ανακούφιση;
Όσοι επιθυμούν έντονα δικαιοσύνη και αλήθεια, πάντα μαζεύονται σε μια ομάδα καλής συντροφιάς, λέει το αρχαίο κείμενο, και ο Παντοδύναμος στέλνει την αναγκαία βοήθεια. Για να δούμε!…
2 Comments
Πύλαρος
Πολύ ενδιαφέρουσες οι παρατηρήσεις στις παραγράφους 3, 4 και 5 για τον εκφυλισμό του τρόπου ζωής των σύγχρονων ανθρώπων. Συχνά ακούγεται όμως από τους πολέμιους της παραπάνω άποψης σαν επιχείρημα για τη διαρκή "πρόοδο" της ανθρωπότητας, η αύξηση του προσδόκιμου ζωής. Και πράγματι η ανακάλυψη νέων φαρμάκων και θεραπειών κατέστησαν πλήρως ιάσμες θανατηφόρες παλιότερα ασθένειες. Όντως μοιάζει οι σύγχρονοι άνθρωποι -στη Δύση τουλάχιστον- να ζουν περισσότερα χρόνια από τους προγόνους τους, τουλάχιστον από εκείνους που έζησαν μερικές γενιές πριν.
Σχετίζεται με κάποιο τρόπο η αύξηση ή μείωση της διάρκειας της ζωής με την παρακμή και εκφυλισμό του ανθρώπινου όντος;
Νικόδημος
Αγαπητέ Πύλαρε,
βρισκόμαστε στην απαρχή του Κάλιγιούγκα.
Το θέμα της αύξησης του προσδόκιμου βίου έχει πολλές απόψεις. Μπορεί κάλλιστα σε μερικές δεκαετίες το προσδόκιμο να μειωθεί για διάφορους λόγους. Ούτως ή άλλως, ψυχολογικά οι άνθρωποι δεν ωριμάζουν (ψυχολογικά = αισθηματικά) μετά τα 12 το πολύ! Μετά, ιοί ασθενειών μετεξελίσσονται σε ανθεκτικότερα είδη και είναι όλο και πιο δύσκολο να βρεθούν νέα φάρμακα.
Επίσης, η μακροζωία καθαυτή δεν σημαίνει και πολλά. Ο Μότσαρτ π.χ. στα 35 του, όταν πέθανε, άφησε μεγάλο έργο, ενώ άλλοι με διπλάσια χρόνια δεν αφήνουν τίποτα!